Gisteren werd actie gevoerd voor meer koopkracht met betogingen in Antwerpen en Luik. Dat lijkt voor heel wat media naar goede gewoonte een uitstekende gelegenheid te zijn om de mening te vragen van een patroonsorganisatie. Waarom zou je de eisen van de betogers aan bod laten komen, als je het patronaat kan laten verklaren dat die acties toch nutteloos zijn?
Het is niet verwonderlijk dat uit de enquête van Humo en de VRT-Nieuwsredactie blijkt dat slechts een minderheid (45%) meent dat de media correct omgaat met de berichtgeving rond koopkracht. Onder de betogers van gisteren zal dat aantal inmiddels nog een pak hoger liggen. Want wat hoorden ze als eerste bericht op de radio toen ze na de betoging thuiskwamen? Dat de acties voor meer koopkracht nutteloos zouden zijn.
De patroonsfederatie Agoria heeft makkelijk spreken en moet niet overgaan tot het mobiliseren van zo’n 30.000 betogers om in de media te komen. We zouden het overigens nog wel eens willen zien: een patroonsfederatie die zoveel volk op de been kan brengen. Voor de patroons is betogen echter demagogisch, net zoals vakbonden op zich en loonsverhogingen ten tijde van Daens voor het patronaat “demagogisch” waren. Ook toen gold het argument dat ook de ondernemingen kampen met stijgende prijzen, een verhoogde energiefactuur en bovendien stijgende lonen. Volgens Agoria zal dit haar leden (bedrijven uit de technologische industrie) 250 miljoen euro kosten. Hoeveel winst deze bedrijven maken, werd niet meegedeeld.
Met haar standpunt weerlegt Agoria wel het argument dat eerder door het VBO naar voor werd gebracht, met name dat er geen koopkrachtprobleem zou zijn. Maar terwijl de prijsstijgingen worden erkend, probeert Agoria tegelijk te ontkennen dat dit gevolgen heeft voor de werkenden. Zo wordt verwezen naar de grootste indexaanpassing van de laatste 25 jaar die er zit aan te komen op 1 juli: dan komt er een aanpassing met 4%. Het feit dat dit achterop loopt tegenover de reële prijsstijgingen en bovendien nog een onderschatting is door maatregelen als de gezondheidsindex, wordt handig onder tafel geveegd.
Volgens Paul Soete “klopt het dus niet dat er geen koopkrachtverhoging is”. De patroonsvertegenwoordiger stelde overigens dat er in Antwerpen een “vakbondsopbod” was waardoor er werd gestaakt bij Opel en Atlas Copco, “tegen het ordewoord van de nationale vakbondsleiders in”. Dat is een opvallende uitspraak. Blijkbaar zijn bepaalde ordewoorden van bepaalde nationale vakbondsleiders eerder gecommuniceerd met het patronaat dan met de basis?
Agoria beweert dat de acties nutteloos zijn en haalt daarmee alle media. De werkenden of uitkeringstrekkers weten echter beter. Zij hebben geen dure studies nodig om te weten dat hun koopkracht afneemt en dat er dringend iets aan moet worden gedaan. Met cijfers wordt geprobeerd om verwarring te zaaien. Dat is overigens niet beperkt tot de koopkracht. Vandaag titelt De Standaard “Vlaming verliest geloof in België”, terwijl de VRT op basis van dezelfde studie en cijfers schrijft: “Vlaanderen dan toch niet geradicaliseerd”. Wie gelooft deze media nog?
De berichtgeving over de betoging en de overdreven aandacht voor het patronale standpunt wijst op het belang van eigen arbeidersmedia. Met deze website en met ons maandblad Socialistisch Links willen we daar een bescheiden bijdrage toe leveren. Steun ons daarin door ons maandblad te kopen op de koopkrachtacties of door meteen een abonnement (en waarom geen steunabonnement) te nemen
