Zes jaar geleden, op 11 maart 2011, werd Japan getroffen door een enorme tsunami die rechtstreeks tot de ontploffing van de kerncentrale van Fukushima leidde. Vandaag zijn de gevolgen van die kernramp nog steeds voelbaar. Het werd toen nog maar eens duidelijk: er bestaat niet zoiets als veilige kerncentrales. Ondertussen heeft de regering-Michel in België beslist om de kernuitstap opnieuw uit te stellen.
Artikel door Jarmo (Antwerpen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Fukushima heeft aangetoond dat de dreiging van een kernramp op de schaal van Tsjernobyl in 1986, nog steeds aanwezig is. Vandaag worden er in de kerncentrale stralingswaarden van 530 sievert per uur gemeten. Blootstelling aan een dergelijke straling leidt onmiddellijk tot de dood; niet verwonderlijk als je weet dat een waarde van 10 sievert al dodelijk is. Doordat de Japanse regering bij het bouwen van de kerncentrale van Fukushima redelijk degelijke veiligheidsmaatregelen nam, is de schade minder groot dan mogelijk was geweest. Maar dergelijke veiligheidsmaatregelen vinden we zeker niet overal terug…
De Belgische centrales in Doel en Tihange zijn al decennia lang onderwerp van debat. De paars-groene regering Verhofstadt I besliste in 2003 om kernenergie in ons land af te bouwen, met een volledige kernuitstap als uiteindelijke doelstelling. In de praktijk zouden de centrales in Tihange en Doel ondertussen gesloten moeten zijn, maar in realiteit zijn ze nog allemaal actief. De uitstap werd voor het eerst uitgesteld (tot 2025) in 2009, toen toenmalig minister van Energie Paul Magnette (PS) schromelijk toegaf dat de uitstap in 2015 niet opgevangen kon worden, omdat er nagenoeg geen werkelijk onderzoek naar alternatieve energiebronnen was gevoerd.
Een deel van de centrales zou dan openblijven terwijl de anderen gesloten werden, maar door de scheurtjesproblematiek en het regelmatig uitvallen van de kerncentrales blijven ze maar open. Op deze manier blijft een kernuitstap een onbereikbaar doel. De regering-Michel gebruikt vandaag het argument dat de kernuitstap de prijzen voor energie de hoogte in zou jagen. Dat klopt ook. De kost voor de jaarlijkse energieproductie in België zou toenemen met 4,38 miljard euro tegen 2030. Ondertussen heeft Electrabel, dat de kerncentrales beheert, wel een fiks belastingvoordeel cadeau gekregen: de belasting die Electrabel moet betalen is gezakt van 500 miljoen euro tot een variabele belasting van minimaal 150 miljoen euro. Maar de energieprijzen voor particulieren en gezinnen blijven stijgen.
De regering en Electrabel proberen de schuld van de stijgende facturen van zich af te schuiven en te leggen bij diegenen die zich verzetten tegen kernenergie. Dat is een totaal verkeerde retoriek. Veilige kernenergie bestaat niet: onderhandelen met Electrabel over gigantische winstbedragen ten koste van de veiligheid en gezondheid van de bevolking: dat is wat de regering-Michel doet. Het is mogelijk om zowel naar veilige en schone energie te evolueren, als de prijzen onder controle te houden. Daarvoor is het vereist dat de volledige energiesector genationaliseerd wordt en onder democratische controle van de bevolking wordt geplaatst. Zo kan er op toegezien worden dat zoiets belangrijks als het opwekken en verdelen van energie niet aan blinde winsthonger onderhevig wordt en dat er voldoende reëel onderzoek wordt gevoerd naar alternatieve, schone en veilige energiebronnen.
