HONDERD ARGUMENTEN kunnen aantonen dat de spanningen in de maatschappij vergroten. Groeiende zelfmoordcijfers bij jongeren wijzen erop dat jonge mensen zich niet vanzelfsprekend "thuis" voelen in deze wereld. Er is geweld in gezinnen en op scholen – in Nederland zelfs een moord op een leraar enkele maanden geleden. Er is de electorale groei van het Vlaams Blok, de opkomst van nazi-skins,… Ze kunnen allemaal gelden als zorgwekkende feiten.
Simon Van Haeren
Deels wordt dit verklaard door een doorgedreven individualisering, opgehoopte gevoelens van frustratie en vervreemding. Het zou onterecht zijn om die gevoelens af te doen als enkel "subjectief" (een gevoel): in realiteit zijn de oorzaken te vinden in de onpersoonlijke, onmenselijke, kapitalistische manier van produceren.
Sinds enkele maanden heeft ook Turnhout te maken met rechtse skinheads die bereid zijn om mensen aan te vallen en te intimideren. Dit fenomeen is vrij nieuw in Turnhout. De voorlopige climax werd bereikt toen 8 nazi-skinheads een Hitlergroet brachten in Jeugdhuis de Wollewei tijdens een hiphop feestje en het tot een vechtpartij kwam. Uiteindelijk werden daarbij 10 skinheads opgepakt door de politie, gewapend met stokken en in het bezit van bivakmutsen.
Blokbuster reageerde onmiddellijk. We boden een dubbele tactiek aan in onze pamfletten, waarmee we naar de Wollewei trokken. We wezen erop dat een passieve houding de actieve skins alleen maar zou sterken in hun overtuiging en zelfvertrouwen. Ze zouden de indruk krijgen dat geweld tegen andersdenkenden en migranten stilzwijgend wordt getolereerd. Ze zouden verder durven gaan in hun acties dan tot nu toe.
We riepen op tot het vormen van een "anti-fascisme comité" om directe actie te organiseren, met als eerste belangrijke actie de anti-NSV betoging. We viseerden ook het Vlaams Blok en eisten de sluiting van het Blok-café "De Schalmei", dat duidelijk functioneert als uitvalsbasis voor leden van de nazi-groep Blood and Honour, Blokkers en Turnhoutse jongeren die zich aangetrokken voelen tot de radicale aanpak van de neofascistische partij.
Het Vlaams Blok in Turnhout en organisaties als het NJSV werden jarenlang geleid door de familie Spinnewyn, die zelf herhaaldelijk veroordeeld werd voor geweld. Onder meer tegen alternatieve jeugdhuizen.
Anderzijds richtten we ons tegen de oorzaken van de groei van extreem-rechts: de enorme sociale problemen en het gebrek aan een massale oppositiepartij die bereid is om het verzet te organiseren onder de werkenden, werklozen en jongeren. We reageerden zo op de dubbele strategie van het Blok: enerzijds haar populistische aanpak, anderzijds de stoottroepen onder controle houden. Filip Dewinter was niet toevallig zelf aanwezig op de NSV-betoging van 11 maart. Ondertussen spant Vanhecke zich in om zijn partij over te laten komen als democratisch en vooral niet racistisch.
Onze poging om de jongeren van de Wollewei te betrekken in een actieve campagne om hun jeugdhuis te beschermen tegen racisme en geweld, en daarnaast naar buiten te komen om het probleem bij de wortels te bestrijden, werd zwaar tegengewerkt door delen van de leiding van de Wollewei zelf. Deze leiding maakte eerst een aantal zigzags. Tot voor kort maakte ze geen enkel probleem van politieke activiteit: er werd zelfs een benefiet voor Bomspotting 4 georganiseerd. Met de komst van de skinheads veranderde haar houding: er werd een compleet politiek verbod ingevoerd met de argumentatie "nazi’s mogen niet aan politiek doen, dan Blokbuster ook niet".
Zo werden de Blokbusters een eerste keer weggestuurd – onder het goedkeurend oog van een aantal skins die ons, eenmaal we uit de Wollewei waren, aanvielen! Vervolgens werd dit verbod weer afgeschaft. Maar precies één week later werd de politie gebeld (en weer afgebeld) om ons weg te jagen. De campagne bracht ons desondanks in contact met enthousiaste anti-racisten. Toch is de politiek van de Wollewei verkeerd en zorgwekkend.
Het is naïef om te denken dat de problemen zich vanzelf wel zullen oplossen of niet zullen verergeren. Jeugdhuizen zouden jongeren moeten stimuleren om een mening te vormen en zich te engageren. Een mooi voorbeeld hiervan is het Mechelse jeugdhuis "tsentroem", dat op die manier van de anti-NSV betoging een officiële jeugdhuisactiviteit maakte. Het werken met politieke pamfletten, met een zorgvuldig opgebouwde argumentatie, kan het politieke debat alleen maar ten goede komen.
De anti-NSV betoging in Antwerpen heeft bewezen dat het wel mogelijk is om collectieve strijd te voeren tegen de besparingen en vóór een betere wereld. Ontkennen dat de maatschappij polariseert – fundamenteel rond de links/rechts tegenstelling – is zinloos. De "neutraliteit" waar de Wollewei zich op beroept is een illusie. In feite steunt ze daarmee de dominante "verdeel en heers"-strategie van de burgerij. En zelfs erger: ze verleent een dienst aan de regering en zelfs het Vlaams Blok door de enige actieve oppositie te verbieden.
Alleen een open, actieve, progressieve ingesteldheid biedt een perspectief. Blokbuster zal indien nodig campagne blijven voeren voor het recht op vrije meningsuiting, een recht dat er niet is gekomen zonder strijd!
