Verdeel-en-heers. Bart De Wever zegt het waarschijnlijk liever in het Latijn: “divide et impera”. Zijn partij N-VA past deze beproefde en eeuwenoude tactiek consequent toe. Zo werd de onbetaalbaarheid van de sociale zekerheid tot voor kort vooral toegeschreven aan de Walen. Nu zijn het vooral de vluchtelingen die met de ‘eer’ gaan lopen. Zo kan er gezwegen worden over de afbouw van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid. Tekorten op vlak van sociale huisvesting? De schuld van de geldstromen naar Wallonië en uiteraard ook de komst van de vluchtelingen. In Antwerpen, waar maar weinig Walen zijn om te beschuldigen, waren het de ‘Berbers’ (Amazigh) die de oorzaak bleken van veel problemen in de stad.
Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist‘
Racisme om zand in de ogen te gooien
In een samenleving die meer dan ooit gebukt gaat onder de gevolgen van oorlog, ellende, armoede en een verdieping van de kloof tussen arm en rijk hebben de neoliberalen veel zondebokken nodig. Het doel is om te zwijgen over de echte redenen voor sociale problemen.
Daarnaast moet racisme, net zoals de communautaire kwestie, de werkende klasse verdelen om eengemaakte strijd tegen het asociale beleid tegen te gaan. De besparingswoede van de rechtse regering verloopt vlotter als werkenden niet zien dat ze dezelfde belangen hebben als die van hun collega’s met een migratie-achtergrond of andere religie. Nu de regering zich opmaakt om nog eens hard op onze levensstandaard in te hakken, komt een discussie over de boerkini als geroepen.
Boerkini-discussie heeft niets met vrouwenrechten te maken
In Frankrijk trokken gewapende agenten het strand op om een vrouw te verplichten om zich uit te kleden. Verschillende Franse badplaatsen legden een verbod op de boerkini op maar botsten met de grondwettelijke rechten en vrijheden. De strijd tegen de boerkini werd officieel voorgesteld als onderdeel van het feminisme en voor de bevrijding van moslima’s. Gewapende agenten die op het strand de kledij van vrouwen controleren, doet ons eerder denken aan reactionaire regimes zoals dat van Saoedi-Arabië.
Socialisten verdedigen het recht van vrouwen om baas te zijn over eigen lichaam. Dat impliceert dat vrouwen het recht hebben om een hoofddoek of een boerkini te dragen en het recht om deze niet te dragen. De boerkini-discussie van de afgelopen maanden had als doel om moslims te viseren, het was een klassiek voorbeeld van verdelen om te heersen. Net op het ogenblik dat de discussie over de begroting in ons land opgestart werd, sprong ook N-VA resoluut op deze kar.
Moesten de Franse en de Belgische regeringspartijen echt bezorgd zijn om vrouwenrechten, dan zouden ze geen besparingsbeleid voeren dat openbare diensten zoals kinderopvang, onderwijs, … afbouwt en tegelijk superflexibiliteit en lagere lonen oplegt aan de werkenden.
Rechts beleid leidt tot sociale problemen
SP.a-voorzitter Crombez sloeg een mea culpa: links is volgens hem te “naïef” geweest op vlak van migratie en veiligheid. Dat is een verbloeming van de realiteit van een ‘officiële linkerzijde’ die decennialang meegestapt is in het neoliberale opbod en nu geen antwoord meer heeft op de gevolgen van dat beleid. Hij gaat mee in het idee dat “links” verantwoordelijk is voor de komst van vluchtelingen, een cliché dat de rechterzijde steeds gebruikt.
Consequent links heeft zich nochtans steeds verzet tegen de oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië en elders, niet toevallig de landen van waaruit het meeste vluchtelingen komen. Die oorlogen hebben bijgedragen tot de groei van extremistische reactionaire groepen als de Taliban en IS. Consequent links gaat in tegen de afbraak van het sociaal weefsel in onze wijken en gemeenschappen als gevolg van het besparingsbeleid. Consequent links heeft een programma om overal vreedzaam samen te kunnen leven met respect voor elkaars eigenheid: een programma van werk, diensten, huisvesting, … Kortom van een degelijke toekomst voor iedereen, niet alleen de superrijken zoals vandaag het geval is. Wij koppelen dat aan een socialistische samenleving die breekt met het kapitalisme.
Maar zo ver kijken de gevestigde politici, inclusief de sociaaldemocratische, niet meer. Zelfs de stap van de vluchtelingencrisis naar de oorlogen die ze mee voeren, gaat te ver. En dus wordt de verantwoordelijkheid voor de sociale problemen geïndividualiseerd: het zijn jonge moslims die het probleem zijn. Niet alle moslims, de meesten zijn volgens Crombez “moderne Vlamingen.” Zo maakt Crombez toch nog een klein onderscheid met de N-VA.
De sociaaldemocratie is inderdaad mee verantwoordelijk voor de opkomst van de huidige spanningen in wijken en steden. “Jonge moslims” – zoals Crombez ze noemt – zien al jaren hun oudere broers en zussen, vrienden en familie opgroeien zonder stabiele job of toekomst. Waar was de SP.a om dit te beantwoorden met een plan voor degelijke jobs voor iedereen? Het beleid van de sociaaldemocratie is niet ‘laks links’, maar gewoon rechts.
Ranzig racisme
Een Genkse jongere met een migratie-achtergrond kwam deze zomer om het leven bij een ongeval en tientallen racisten stonden meteen klaar om op de meest ranzige wijze op zijn graf te dansen. Indien in het kader van de strijd tegen radicalisering nog eens gezocht wordt naar mensen die dansen nadat doden gevallen zijn, dan zal dit een pak eenvoudiger zijn. Of gelden ook hier twee maten en twee gewichten?
Voorlopig blijft het racisme in ons land grotendeels passief met toogpraat die de sociale media overspoelt. Maar er zijn ook meer gevallen van racisme ‘in real life’: racistische opmerkingen op publieke plaatsen, boze blikken naar wie er ‘anders’ uitziet of zelfs openlijk geweld (om maar één voorbeeld aan te halen).
Kleine groepjes racisten zoals Pegida of Vlaamse Verdedigingsliga slagen er niet in om zich actief te organiseren in grote manifestaties. Een poging van het Vlaams Belang en Pegida om begin dit jaar een beweging tot stand te brengen faalde. De tegenacties waren meestal een pak groter, zeker waar we met de campagne Blokbuster een grote rol speelden. In de Franstalige krant Le Soir erkende Manuel Abramowicz van RésistanceS.be dat de jaarlijkse anti-NSV betoging als antwoord op de haatmaars van de extreemrechtse studentenclub NSV de verhoudingen aantoont: “Die betoging [van de NSV!] brengt tussen de 150 en 200 militanten samen. De tegenbetoging (…) brengt tussen de 500 en de 1000 betogers samen. Die cijfers vatten goed samen wat de huidige krachtsverhouding is. Extreemlinks beantwoord niet aan de tijdsgeest, in tegenstelling tot extreemrechts. Maar op het terrein is radicaal links numeriek sterker.” De term ‘extreemlinks’ is ongelukkig gekozen, maar de conclusie is terecht: extreemrechts geniet steun, maar dit blijft vooral passief. Ook voor het Vlaams Belang en andere extreemrechtse partijen is dit het geval.
Racisme en andere vormen van verdeeldheid moeten actief bestreden worden. Aan de toog of op de sociale media worden racistische uitspraken erger indien ze niet beantwoord worden. In sommige gevallen leidt het ook tot fysieke acties buiten de sociale media. In Frankrijk en Duitsland werden vluchtelingen op straat aangevallen, asielcentra werden belaagd met brandbommen, … In Dortmund voelden neonazi’s zich sterk genoeg om tot een moordaanslag op een antifascist over te gaan.
Racisme beantwoorden we best door ons te organiseren en een alternatief op besparingen en sociale problemen uit te bouwen. Zo versterken we solidariteit in strijd. Deze solidariteit is noodzakelijk om te reageren op alle gevallen van racisme. Het is nodig om antiracisten te organiseren op basis van een perspectief van strijd en een strategie tegen het systeem dat aanleiding geeft tot allerhande vormen van verdeeldheid.
