Twee jaar Michel 1: de rijken ontvangen, de rest betaalt
Je merkt het in je portemonnee: alles wordt duurder. Van voeding over telecom tot elektriciteit. De inflatie in België is opgelopen tot 1,6%, het hoogste niveau in heel Europa. De stijgende levensduurte is het gevolg van het regeringsbeleid met de verhoging van de BTW op elektriciteit, accijnzen en tal van taksen voor de bevolking.
Artikel door Boris (Brussel)
De vermindering van onze lonen heeft de zogenaamde ‘loonhandicap’ tegenover de buurlanden weggewerkt. Maar voor deze regering volstaat dit niet. Ze wil nu ook de ‘wet van 1996 op het concurrentievermogen’ herzien om de lonen de komende tien jaar op dieet te zetten. De hervorming van de arbeidsmarkt, de wet-Peeters, had aanvankelijk tot doel om het werk haalbaar te maken ter compensatie van de verhoging van de pensioenleeftijd tot 67 jaar. Maar dat is omgevormd tot een voorstel om een einde te maken aan de 38-urenweek waardoor straks werkweken van 45 of zelfs 50 uur mogelijk worden.
Langs de andere kant heeft de regering maar liefst 12 miljard euro cadeau gedaan aan de grote bedrijven via allerhande fiscale voordelen. Voor multinationals is België een fiscaal paradijs. Het gaat zo ver dat een aantal technieken om belastingen te ontwijken onaanvaardbaar zijn voor de OESO en de Europese Commissie. De excess profit rulings en de notionele intrestaftrek moeten hierom herzien worden. In plaats van de grote bedrijven te laten bijdragen, wil de regering de vennootschapsbelasting verlagen en ondertussen de besparingen doorzetten waarbij de sociale zekerheid wellicht opnieuw in het vizier komt te liggen.
Twee jaar Michel, twee jaar besparen. Betoging op 29 september
In het kader van het tweede actieplan tegen het asociale beleid organiseren de vakbonden een nieuwe nationale betoging in Brussel op 29 september. Die betoging is gericht tegen alle asociale maatregelen die de regering de afgelopen twee jaar nam. In het actieplan werd dit gekoppeld aan een nationale algemene staking op 7 oktober, de verjaardag van het aantreden van de regering.
Heeft het zin om te betogen en actie te voeren? Als we met weinig zijn, zal de regering daar zelfvertrouwen uit halen om de aanvallen verder te zetten. Als we echter weer met 100.000 of meer zijn, zal de regering een andere toon moeten zoeken en kunnen we het klimaat creëren om meer mensen mee te trekken in de staking van 7 oktober en in de opbouw van de druk na die staking.
Redenen om te protesteren zijn er genoeg. De vele voorbeelden van sociale wantoestanden in de zorgsector, het onderwijs, de noodcentrales, de sociale sector, … bevestigen dit. Blijf niet aan de kant staan en doe mee. Iedereen kan een actieve rol spelen. Spreek over de betoging met je collega’s, vraag aan je syndicale afvaardiging om een personeelsvergadering te organiseren indien dit nog niet voorzien is. Stel aan vrienden of familieleden voor om mee te betogen. Hang een affiche aan je raam of bij handelaars in de buurt. Op school kan een klein mobilisatiecomité opgezet worden onder jongeren om samen met het personeel naar de betoging te gaan.
De regering-Michel staat op geen enkel vlak sterk. De arbeidersbeweging heeft de mogelijkheid om deze regering ten val te brengen. Maar dan is er ook nood aan eigen politieke stemmen. Als de vakbonden hun banden met de traditionele politieke partners breken en een kordaat initiatief nemen dat openstaat voor nieuwe sociale bewegingen, de PVDA en andere linkse organisaties zoals LSP, dan kan het politieke landschap van dit land hertekend worden. LSP wil daaraan meewerken en tegelijk zal het blijven opkomen voor een perspectief van socialistische maatschappijverandering.
