Na 12 jaar campagne tegen vakbonden: 200.000 nieuwe leden, recordaantal kandidaten
Al jarenlang voert Karel Van Eetvelt een persoonlijke kruistocht tegen al wat naar vakbondsstrijd ruikt. Al jarenlang probeert hij met zijn bevriende media overlijdensberichten van het strijdsyndicalisme de wereld in te sturen, telkens opnieuw en telkens weer prematuur.
Deze jarenlange campagne heeft niets opgeleverd. Sinds Van Eetvelt in 2004 gedelegeerd bestuurder werd als opvolger van Kris Peeters, zijn de vakbonden enkel maar groter geworden. Het dossier in De Tijd de voorbije dagen gaf aan dat er sinds 2006 maar liefst 200.000 leden bijgekomen zijn. Het gaat hier om een nettostijging. Er zijn ondertussen 3,5 miljoen vakbondsleden. De propagandacampagne heeft blijkbaar niet gewerkt.
Ja maar, die leden zijn enkel werklozen en vertegenwoordigen niemand, kan de naïeve volgeling van Karel Van Eetvelt opwerpen. Ook dit argument is naar de prullenmand verwezen. Een studie van interimkantoor Randstad, geleid door de virulente antivakbondsman Jan Denys, geeft aan dat de betrokkenheid van de werknemers bij de vakbonden vandaag een pak groter is dan bij de vorige sociale verkiezingen. Het aantal kandidaten bevestigt dit: met 132.750 is er een nieuw record gevestigd. Dit is meer dan in 1979. Volgens Van Eetvelt natuurlijk allemaal mensen die louter uit zijn op bescherming, maar dat zal hij op 24 mei niet zeggen als er opnieuw massaal betoogd wordt in Brussel. Een detail: er zijn meer kandidaten bij de sociale verkiezingen dan dat Unizo leden telt.
Het zijn dus harde tijden voor Karel Van Eetvelt. Nochtans heeft hij eindelijk die rechtse regering waar zijn leden in 2013 nog met de harde hand voor pleitten (en meteen ook dreigden een harde economische schok te organiseren indien die regering er niet kwam). Maar nog is het niet genoeg. Bovendien lijkt hij af en toe in radicaliteit overtroffen te worden door het VBO (Verbond van Belgische Ondernemers), dat als vertegenwoordiger van de grote bedrijven minder onder druk van het ongeduld van de kleinere ondernemers staat.
Recent pleitte het VBO voor het herzien van de bescherming van kandidaten bij de sociale verkiezingen. Met democratische waarden en normen hebben de werkgevers het wel meer moeilijk. Maar wat kan Van Eetvelt nog aanbrengen om het VBO te overtroeven? Uiteraard zijn er altijd manieren. Net zoals Dewinter nog steeds het racisme van Jambon kan overtreffen, kan ook Van Eetvelt de radicaliteit van het VBO overtroeven. En dus werden vakbondsacties gelijk gesteld met terrorisme. Dat is niet alleen voor de slachtoffers van de terreuraanslagen ongevoelig, maar ook pakweg voor de kleine middenstanders in Brussel die hard te lijden hebben onder de gevolgen van die aanslagen.
De enige conclusie die kan getrokken worden, is dat het niet aan Karel Van Eetvelt gelegen is dat de Belgische werknemer bij de meest productieve ter wereld hoort. Zijn ondertussen 12 jaar durende dagelijkse campagne tegen de vakbonden en tegen syndicale strijd heeft het tegenovergestelde resultaat opgeleverd. Het zorgt ervoor dat hij als een kat in het nauw rare sprongen begint te maken. Enkel de bevriende media lijken hem nog ernstig te nemen. Zullen we ervoor zorgen dat ons actieplan de komende weken meteen ook dienst doet als deradicaliseringsproces voor Karel Van Eetvelt en zijn neoliberale strijders? Dat zou pas een schok zijn. Aan alle werkenden roepen we op: ga stemmen in de sociale verkiezingen en kies voor strijdbare afgevaardigden!
