De verdedigers van het huidige systeem delen een diepgaand geloof in de vrije markt, vrije handel en vrije concurrentie als methoden om tot vrede en vrijheid te komen. De coalitie die Irak in 2003 binnenviel, bracht dergelijke retoriek naar voor. Ook vandaag denken sommigen dat de ontwikkeling van Islamitische Staat en andere vormen van terreurdreiging hiermee kunnen bestreden worden. Dit is een verkeerde veronderstelling.
Artikel door Alain (Namen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’ (geschreven voor de aanslagen van 22 maart)
Hoe denkt de regering-Michel het terrorisme te bestrijden?
Begin maart trokken premier Michel, minister van Binnenlandse Zaken Jambon en staatssecretaris voor Asiel en Migratie Francken naar Marokko om er te onderhandelen over een akkoord gericht op een grotere militaire en gerechtelijke samenwerking tussen beide landen. Minister Jambon (N-VA) had zich eerder al laten ontvallen dat hij Marokkaanse agenten in België wilde inzetten en Belgische agenten naar Marokko wilde sturen om ervaring op te doen die nadien kan gebruikt worden in steden als Antwerpen en Brussel, maar ook in Verviers of Vilvoorde.
Daarmee gaat de regering verder op het standpunt dat de problemen in de steden met een groot aantal migranten vooral van culturele aard zijn. Dit stigmatiseert een volledige bevolkingsgroep en het draagt bij tot een toename van racisme. Unia, het vroegere Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, merkte op dat er vorig jaar 78% meer klachten wegens racisme en discriminatie waren, met vooral een sterke toename van islamofobie. Het beleid van de rechtse partijen draagt daartoe bij.
Waarden en normen
Welke ervaringen kunnen de Marokkaanse veiligheidsdiensten aan hun Belgische collega’s meegeven inzake repressie? Na de golf van opstanden tegen dictaturen in Tunesië en Egypte, kende Marokko in 2011 eveneens een strijdbeweging, de Beweging van 20 februari. In 2012 werden 70 mensen opgepakt wegens hun rol in de acties. Marokkaanse mensenrechtenorganisaties klaagden deze repressie aan. Recenter was er de bloedige onderdrukking van protest door stagiair-leerkrachten en hun sympathisanten. Al wie ingaat tegen de machthebbers in Marokko wordt als een gevaar gezien en als dusdanig behandeld.
Marokko organiseert de repressie door iedereen van nabij te volgen en te bespioneren, ook wie in het buitenland woont en zelfs wie een dubbele nationaliteit heeft. De Belgische overheid wil van de Marokkaanse repressie gebruik maken om eigen burgers te controleren. Daarmee versterkt België de repressieve benadering en worden de vrijheden van een aantal Belgen beperkt op basis van hun Marokkaanse afkomst.
Minister Jambon was ook vol lof voor methoden die ingaan tegen de privacy, zoals een database van alle vingerafdrukken. Hij beseft dat dit in België moeilijker ligt, maar in Marokko kan het wel want daar “hebben ze geen privacycommissie,” liet hij optekenen. “Ik weet dat er juridische bezwaren zijn. Maar de voordelen zijn ook legio.” En nog: “Mensen die niets verkeerd doen, moeten toch geen schrik hebben dat hun vingerafdrukken in een systeem zitten?” Het doet denken aan Big Brother. Dezelfde argumentatie wordt overigens niet toegepast als over een vermogenkadaster wordt gesproken. Het bespieden van alle burgers en afbouwen van de privacy biedt volgens de rechtse politici van Marokko tot België heel wat voordelen.
De vernielingen door de imperialistische oorlogen en het falen van de revolutionaire strijd in 2011 om niet alleen enkele dictators maar het volledige dictatoriale systeem aan de kant te schuiven, maken het mogelijk dat IS kan ontwikkelen. Dit zal niet gestopt worden met meer spionage en repressie. Het onderdrukken van protest in eigen land is net de slechtste maatregel tegen terrorisme. Het ondermijnt immers de mogelijkheid om het breed gedragen ongenoegen om te zetten in een strijd tegen elke vorm van onderdrukking. Het versterkt de frustraties waar IS op inspeelt. De enige manier om onze veiligheid te verdedigen bestaat uit internationale solidariteit met elke collectieve strijd van onderdrukten tegen uitbuiting, repressie en oorlog.
