Dalende koopkracht, kapotte wegen en tunnels, vluchtelingencrisis, …
De problemen stapelen zich op. Alles lijkt in het honderd te lopen. Van de wegen waarop we rijden, over de musea met lekkende daken in Brussel tot de vluchtelingencrisis of nog de scheurtjes in de kerncentrales. De regeringen en de gevestigde partijen hebben geen oplossingen en schuiven de verantwoordelijkheid dan maar door naar werklozen, vluchtelingen, werkenden die teveel zouden verdienen, … Ondertussen blijven de grote bedrijven en de superrijken buiten schot. Aan hun winsten mag niet geraakt worden, dat zou immers slechts zijn voor ‘onze’ concurrentiepositie.
Artikel door Geert Cool uit de maarteditie van ‘De Linkse Socialist’
Het aantal armen in ons land is toegenomen tot 1,7 miljoen. De 20% armste gezinnen gaan er door de federale en Vlaamse maatregelen gemiddeld met 44 euro per maand op achteruit. Het aantal armen kan dus nog verder aangroeien. Tegelijk wil de regering besparen op wat de ongelijkheid nog een beetje aan banden legt, met name de sociale zekerheid. Volgens Bart De Wever kan enkel in de sociale zekerheid nog geld gevonden worden. Ook gewone werkenden hebben het steeds moeilijker: sinds de invoering van de euro spaarden gezinnen nooit zo weinig als nu. De indexsprong en allerhande nieuwe taksen, onder meer op energie, zorgen daarvoor.
De ‘zachte’ besparingen uit het verleden zorgen voor harde tekorten. Het gebrek aan investeringen in infrastructuur leidt tot gebrekkige wegen, onveilige tunnels in Brussel, musea met lekkende daken, gebrekkige gebouwen voor het onderwijs, … Het tekort aan opvangplaatsen voor asielzoekers past in dit rijtje. Terwijl er vandaag minder vluchtelingen naar België komen dan in de periode 1999-2001 is de opvangcrisis veel groter. De reden hiervoor ligt bij de afbouw van de opvangmogelijkheden. Om de tekorten op te vangen, wordt naar de privé gekeken. Het is een voorbeeld van hoe een openbare dienst eerst uitgehold wordt om nadien aan de private sector overgelaten te worden zodat die winsten kan boeken op de kap van ellende. De kosten hiervoor worden vervolgens ingeroepen om de bevolking tegen de ‘dure vluchtelingen’ op te zetten.
De verantwoordelijkheid voor tekorten wordt altijd doorgeschoven: werklozen worden verantwoordelijk gesteld voor de werkloosheid, vluchtelingen voor de vluchtelingencrisis, armen voor de armoede en werkenden omdat ze een degelijk loon en sociale bescherming willen. Nochtans zijn er middelen genoeg. De rechtse partijen kibbelen over hoe ze de cadeaus aan de bedrijven kunnen organiseren, onder meer over het aandeel voor de grote en de kleinere bedrijven, maar over de 40 miljard die de afgelopen tien jaar door de notionele intrestaftrek van de gemeenschap naar de bedrijven ging is er geen discussie. Over de excess profit rulings, de volgens de EU onterecht toegekende voordelen aan grote bedrijven, zijn ze het roerend eens: hieraan kan niet geraakt worden. En voor het voeren van oorlog is er ook altijd geld genoeg: recent werd nog beslist om 9 miljard in defensie te investeren, onder meer voor de aankoop van gevechtsvliegtuigen.
Vandaag is er wel geld voor oorlog, maar niet voor de slachtoffers ervan. Er is wel geld voor steeds meer cadeaus aan de grote bedrijven, maar niet voor onze wegen, musea of koopkracht. Voor de bedrijven tellen enkel de winsten. Gevaarlijke kerncentrales staan te verkommeren om er toch nog maar wat superwinsten uit te halen. De winsten zijn voor de private sector, de gevaren en risico’s voor de gemeenschap. De winsthonger leidt tot steeds nieuwe en grotere problemen voor de meerderheid van de bevolking. Dit is geen uitwas, het is eigen aan het kapitalisme.
Breken met het besparingsbeleid om de beschikbare middelen in te zetten voor de noden en behoeften van de meerderheid van de bevolking, kan niet zonder te raken aan het winstbejag. We zullen geen herverdeling van de rijkdom bekomen door het vriendelijk te vragen. We moeten ons organiseren om volledig te breken met dit systeem en de democratische controle over de sleutelsectoren van de economie op te nemen met de gemeenschap. Bouw met ons mee aan een socialistisch alternatief op de ellende van het kapitalisme!
