Wie verdedigt er consequent de eisen van de werknemers van de NON-PROFIT in de politiek?

…GEEN KAT!

Het begint een traditie te worden…

Om de 4 jaar komen we als werknemers van de Non-Profit (noodgedwongen) op straat om onze eisen kracht bij te zetten. De eisen komen misschien nog al fors over bij het bredere publiek maar eigenlijk komt het er op neer dat we de andere sectoren willen bijbenen en een oplossing willen bieden voor de laakbare werkomstandigheden die o. a. leiden tot een chronisch tekort aan personeel en andere wantoestanden in de sector.

En we komen van ver…

Om een voorbeeldje te geven: in de ziekenhuizen gingen in 1989 de extra prestaties voor zon- en feestdagen, nacht en onderbroken diensten van 20 naar 30 %….hier is de term slavenarbeid op zijn plaats… Gelukkig behoren zulke verhalen tot een duister verleden. Maar ondanks de forse overwinningen die geboekt werden door de verschillende mobilisaties van het personeel door de jaren heen blijft de Non-Profit met een serieuze achterstand zitten ten opzichte van andere sectoren. In vergelijking met die andere sectoren verdienen we tot 17% minder… een mens zou zich al voor minder een tweederangs-werknemer voelen…

Maar een vraag die we ons terecht kunnen stellen is: welke politieke partij of individuele politici komen consequent op voor onze eisen? Mocht je deze vraag in het parlement stellen… dan zou het zeer stil worden, buiten enkele mediageile politici die maar om het even wat zouden beweren… Wat de regering betreft, is de situatie glashelder… zij schuiven de bittere pil door tot na de verkiezingen. Zoals het LBC correct stelt:" In De Standaard van zaterdag 4 januari schrijven de ministers VANDENBROUCKE en VANDE LANOTTE dat ze willen ‘… onderzoeken welk vervolg er best komt op het meerjarenplan voor de Non-Profitsector dat in 2000 onderhandeld werd … Tegen einde juni (!) kan al dit materiaal klaar liggen’ .In duidelijke taal : ‘We gaan de vakbonden in enkele werkgroepen ‘bezighouden’ tot eind juni … dan zijn de verkiezingen voorbij en wij politici met onze voeten van het gladde ijs … we kunnen het missen als de pest dat in de aanloop van de verkiezingen de Non-Profit ons voor de voeten loopt. Bovendien, we zijn niet van plan met iets over de brug te komen en dat kunnen we beter pas zeggen na de verkiezingen!’.

Enkel strijd loont!

Een ander slecht teken aan de wand was de beslissing van de Vlaamse Gemeenschap om de subsidies in de gehandicaptensector voor december 2003 maar voor de helft uit te keren waardoor het loon in die maand slechts voor 60% uitbetaald zou worden. De rest van het loon zou pas later, in januari, gestort worden, net als de eindejaarspremie. We voerden tweemaal actie in Brussel. Na de eerste actie wilden de ministers zelfs niet aan de onderhandelingstafel komen. Toen we een week later weer in actie kwamen, gaf de regering toe. En laat nu maar iemand beweren dat op straat komen toch niets uit doet…Een duidelijker bewijs dat strijdbaarheid loont in onze sector, is haast ondenkbaar!

Wat kunnen we verwachten van onze politici?

In onze buurlanden hebben de regeringen één voor één het slagersmes in de welvaartstaat gezet om zogezegd het hoofd te bieden aan de crisis. Deze brutale aanvallen lokten op hun beurt heel wat protest uit. In België weten alle traditionele partijen (coalitie én oppositie) wat hen te wachten staat na de verkiezingen. Ondertussen gaat men verder met het uitdelen van cadeaus aan de rijken; loonlastenverlaging voor de bedrijven, fiscale amnestie (in België word je inderdaad beloond om jarenlang met je kapitaal onder te duiken…) Deze vrijgevigheid naar de rijken toe zal na de verkiezingen betaald worden door … je raadt het al: de werknemers, via besparingen in de sociale zekerheid, de pensioenen… Als aperitiefje wil men alvast de jacht openen op de werklozen onder het mom van de strijd tegen de ‘sociale fraudeurs’. Wie voor grote bedragen fraudeerde door jarenlang zijn zwart geld in het buitenland te stationeren wordt als het ware geroemd als redders van de economie… want dit is immers geld dat vrijkomt voor investeringen… Twee maten en twee gewichten, noemt men dat. Een ander voorbeeldje is het plafonneren van de elektriciteitskosten voor grootverbruikers en KMO’s terwijl de factuur voor gezinnen zal stijgen. En zo kunnen we wel eventjes doorgaan.

Alle traditionele politieke partijen gedragen zich als omgekeerde Robin Hoods (stelen van de armen om aan de rijken te geven) Zij gaan allemaal mee in het neoliberale verhaal van het ontmantelen van de sociale zekerheid, besparingen in het onderijs, privatiseringen…

Een nieuwe arbeiderspartij…

Wat de werknemers nodig hebben is een nieuwe brede arbeiderspartij die consequent hun belangen verdedigt. Een partij waarvan de mandatarissen hun positie gebruiken om de sociale strijd vooruit te helpen in plaats van hun eigen carrière na te jagen en zich te gedragen als de ideale schatbewaarders van de rijken. Een partij die niet aan praatbarakkenpolitiek doet maar op het terrein zelf, de school, de wijk, de werkvloer actief het verzet tegen de sociale afbraakmachine organiseert en ondersteunt… Echter zo een partij bestaat nog niet.

De LSP komt op met de verkiezingen.

De leden van de Linkse Socialistische Partij willen echter niet bij de pakken blijven zitten totdat zo een partij ontstaat. Leden van de LSP zijn o.a. als delegee, vakbondsmilitant, scholier of student actief in de beweging van de Non-Profit maar ook op vele andere terreinen; de anti-oorlogsbeweging, de strijd tegen racisme en fascisme, het verzet tegen de privatiseringen en bedrijfssluitingen…Echter deze bewegingen kennen geen ééngemaakte politieke vertaling. Daarom heeft de LSP beslist om in afwachting van een brede arbeiderspartij haar eigen organisatie verder uit te bouwen en op te komen met de verkiezingen om zo een andere stem te laten horen: een strijdbaar socialistisch alternatief. De LSP/ MAS (Mouvement pour une Alternative Socialiste: de LSP in het franstalige landsgedeelte) zal voor de Europese verkiezingen een lijst neerleggen zowel in Vlaanderen, Brussel als in Wallonië. Voor de Vlaamse verkiezingen komen we op in Oost-Vlaanderen. Voor de Europese verkiezingen hebben we echter voor beide landsgedeelten 5000 handtekeningen nodig om te kunnen opkomen. Help ons deze mee op te halen!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie