Mensen-zonder-papieren die actie voeren tegen het asociale asielbeleid werden tijdens een van hun betogingen aan het Europees Parlement op 26 mei geïntimideerd door enkele extreemrechtse militanten. Die wilden de provocatie een week later herhalen, maar waren ondanks een nationale mobilisatie met amper 15. Gefrustreerd schopten ze dan maar een dakloze in elkaar. Deze militanten van de neonazistische groepering Nation, dat rond voormalige Vlaams Belangers als Rob ‘Klop’ Verreycken ook een Vlaamse afdeling heeft opgezet, beweren antikapitalistisch te zijn, maar richten zich in de eerste plaats tegen de zwaksten in de samenleving: mensen-zonder-papieren en daklozen.
Artikel door Nicolas M (Brussel) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Het geweld mag dan al uitgaan van een marginale groepering zonder enige steun in de samenleving, dat betekent niet dat het gevaar van extreemrechts en van fascistisch geweld beperkt is. Bij de laatste Europese verkiezingen haalde extreemrechts bijna 100 zetels in het Europees Parlement. Recent werd ook een fractie in dat parlement gevormd wat het FN (Frankrijk), PVV (Nederland), Vlaams Belang en co 17,5 miljoen euro extra oplevert voor racistische propaganda.
En het kan nog erger. Het Griekse Gouden Dageraad haalde bij de laatste parlementsverkiezingen begin dit jaar bijna 7% en 17 verkozenen, ondanks een proces tegen een groot deel van de partijleiding en het dodelijke geweld waar onder meer de antifascistische rapper Pavlos Fyssas het slachtoffer van werd. Indien Syriza de beloften niet waarmaakt, dreigt de openlijk neonazistische Gouden Dageraad nog sterker te worden.
Inspelen op verdeeldheid versterkt de belangen van het establishment
Extreemrechts mag zich dan wel als anti-establishment voordoen, de retoriek en acties zijn gericht op het verdelen van de werkenden en hun gezinnen. Denk maar aan het protest tegen het homohuwelijk, tegen abortus of nog tegen migranten met betogingen van Pegida in Duitsland. Ook in ons land waren er soortgelijke acties.
De economische crisis en het besparingsbeleid bieden een vruchtbare voedingsbodem voor racisten en extreemrechts. Die gebruiken het ongenoegen om verdeeldheid te versterken en ze richten zich daarbij tegen de zwaksten. Deze verdeeldheid vormt een obstakel voor de broodnodige eengemaakte strijd tegen het establishment en tegen het kapitalisme.
Mobilisatie en een alternatief
Als we extreemrechts negeren en gewoon laten doen, dan zal het telkens een stap verder gaan. We moeten reageren door hen te isoleren. Dat kan het beste op basis van mobilisatie waarmee we aantonen dat het verzet tegen racisme en tegen extreemrechts geweld veel sterker staat en dat er geen of amper maatschappelijke steun voor hun geweld is. Ook tegen racisme is dat het beste antwoord. De mobilisaties tegen Pegida in Duitsland dwongen deze beweging in het defensief en konden vermijden dat het een verdere uitbreiding kende.
Mobilisatie is belangrijk maar geen eindpunt. Het is een uitstekende methode om stappen te zetten in de uitbouw van een alternatief op het kapitalisme. Een systeem dat gebaseerd is op groeiende ongelijkheid en onderdrukking zal nooit in staat zijn om verdeeldheid zoals racisme, seksisme of homofobie te stoppen. Integendeel biedt het een voedingsbodem voor meer verdeeldheid. Onder meer door vervreemding versterkt de crisis van dit systeem asociaal gedrag zoals geweld. Collectieve strijd is het beste antwoord op het besparingsbeleid, verdeeldheid, racisme en alle perverse gevolgen van het systeem in crisis. Met onze antifascistische campagne Blokbuster dragen we bij aan het organiseren en versterken van mobilisaties. Tegelijk verdedigen we een socialistisch alternatief op de kapitalistische chaos.
