De eerste aanslagen op onze levensstandaard zijn nog niet verwerkt, de indexsprong moet nog toegepast worden, de aanval op de openbare diensten is pas ingezet en de besparingen op lokaal en regionaal niveau worden nu pas stilaan concreet. De N-VA van De Wever probeert al victorie te kraaien en roept de regering tot een succes uit omwille van de indexsprong, de verhoging van de pensioenleeftijd en straks ook de taxshift. Maar de werkgevers staan als hongerige hyena’s al klaar om verder in te happen op onze levensstandaard. Ze zullen De Wever niet op zijn lauweren laten rusten, de aanslag op onze levensstandaard moet steeds verder gaan.
Aanvankelijk werd het idee van een taxshift als syndicale eis naar voor geschoven, als vage omschrijving voor een verschuiving van de belastingen naar kapitaal en grote vermogens. De vaagheid van de eis werd aangegrepen door de neoliberalen en de werkgevers om er hun eigen invulling aan te geven. Wat hen betreft, moet een taxshift een nieuw cadeau van enkele miljarden voor de werkgevers opleveren. Dat de ACV-leiding, tegen de eigen basis in, de strijd lijkt te beperken tot een taxshift, maakt het voor neoliberalen en werkgevers gemakkelijker om hun programma op te leggen.
VBO-topman Pieter Timmermans was duidelijk in een interview met De Tijd.(1) Hij heeft een eigen plan voor een taxshift, waarbij hij bovenop een lastenverlaging van 1 miljard euro en de indexsprong nog eens tot 3 miljard extra wil. Telkens weer wijst hij erop dat onze lonen te hoog zouden zijn. Dat de Vlaamse industrie tussen 2000 en 2014 de helft meer is gaan produceren met een beperktere tewerkstelling, wordt uiteraard nooit in rekenschap genomen.(2) De opbrengst van de productiviteitsstijging wordt geïncasseerd door de grote aandeelhouders, de maatschappelijke kost ervan met onder meer een groeiend aantal burnouts en stress is voor de gemeenschap. De winstgevendheid van de grote bedrijven is evenmin een punt. Neen, op de winsthonger van de werkgevers staan geen grenzen.
Meer koopkracht is voor de VBO-topman uit den boze. “Is dat nu echt het meest dringende als we jobs willen creëren?”, vraagt hij zich af om er meteen aan toe te voegen dat ons land ook “kampioen van de hoge nettolonen” zou zijn. Timmermans vreest bovendien dat het economische effect van een loonsverhoging beperkt zou zijn. “Slechts de helft van wat mensen meer krijgen, gaat naar consumptie en komt ten goede aan onze economie. De andere helft wordt opgepot of vloeit naar het buitenland.” Dat komt van een vertegenwoordiger van de werkgevers, van de bedrijfswereld die 240 miljard euro cash oppot en weigert te investeren. Het gaat hierbij ook om bedrijfskapitaal, maar aldus B-information dat het cijfer bekend maakte ook om een “flink deel van liquiditeiten die als overschot beschouwd kan worden.” (3) Investeringen dalen, dividenden voor de aandeelhouders nemen toe. Wat zal er met de extra miljarden gebeuren die Timmermans eist voor de bedrijven? Zullen die geïnvesteerd worden in jobs zoals hij aankondigt, of zal het opgepot worden en naar de aandeelhouders vloeien?
Wie de vraag stelt naar garanties voor de creatie van jobs bij de vele cadeaus aan het patronaat krijgt steevast het deksel op de neus. ‘We leven nu eenmaal niet in een planeconomie’, verklaarden diverse ministers daarover in het najaar. Het sprookje van de inleveringen in ruil voor extra jobs, moeten we dus maar blindelings geloven?
Het VBO wil 3 miljard extra, onder meer door te schuiven in de BTW-tarieven. Kortom, de gewone bevolking moet ervoor opdraaien. “Een omelet bakken zonder eieren te breken is onmogelijk”, heet het dan. Een vermogenswinstbelasting daarentegen is uit den boze, “dat gaan we nooit laten passeren.” Kortom, het patronaat neemt een bijzonder agressieve houding in. De regering heeft al veel gedaan voor de werkgevers, maar het zal nooit genoeg zijn. Timmermans: “Deze regering is op de goede weg. Ze moet volhouden en niet vervallen in een steekvlambeleid waarbij symbolen als een vermogenswinstbelasting worden ingevoerd.”
Elke zwakte langs onze kant zal de agressie van de overkant versterken. De werkgevers voeren een klassenoorlog waarbij onze levensstandaard onder vuur ligt. Ze zullen niet stoppen bij de eerste aanvallen, maar zien deze slechts als opstap naar de volgende. De werkgevers zullen de rechtse regering steeds verder drijven. Tenzij wij dit stoppen. Dit zal niet gebeuren met eindeloos gepalaver in onderhandelingen die niets opleveren, het zal niet gebeuren met ludieke acties of met juridische stappen waarbij we het initiatief uit handen geven. De enige keer dat de regering de afgelopen maanden aan het wankelen raakte en er overal gespeculeerd werd over de houdbaarheidsdatum ervan, was tijdens het eerste actieplan. Een tweede actieplan waarbij bredere lagen van de bevolking worden meegetrokken in de opbouw naar stakingsacties, blijft mogelijk. Het potentieel en de woede is er nog steeds, zelfs indien de vakbondsleidingen er de afgelopen maanden niets of weinig mee deden en daardoor ontgoocheling organiseerden en verdeeldheid benadrukten. De roep naar eenheid van onderuit en naar een actieplan, met de ervaring van het eerste actieplan nog vers in het geheugen, blijft overeind.
In dit actieplan zullen we ook onze eisen duidelijk moeten omschrijven. Vage eisen zoals een ‘taxshift’ volstaan niet, als wij geen invulling geven aan dergelijke termen dan staat het patronaat klaar om het voor ons te doen en het straks voor te stellen alsof wij actie voerden om de werkgevers extra cadeaus te bezorgen. We zullen moeten strijden tegen de aanvallen op onze levensstandaard, maar om deze strijd succesvol te kunnen voeren, moeten we ook ons eigen alternatief uitwerken.
In de pamfletten die LSP doorheen de acties verspreidde, gaven we onze aanzet daartoe met onder meer volgende eisen:
- Volledig herstel van de index, vrije loononderhandelingen en een minimumloon van 15€ bruto/uur!
- Geen ondermijning van de arbeidscontracten door onderaanneming, interim of andere precaire banen!
- Handen af van het statuut van de openbare ambtenaren, geen afbouw van de openbare diensten, geen privatisering en liberalisering, insourcing in plaats van outsourcing!
- Handen af van ons pensioen. Herstel brugpensioen, vervroegd pensioen en eindeloopbaansystemen met ADV!
- Optrekken van de pensioenen tot minimum 75% van het laatst verdiende loon met een minimum van 1500€ per maand!
- Stop jacht op werklozen, geen degressiviteit, geen gemeenschapsdienst, maar volledige tewerkstelling door een veralgemeende arbeidsduurverkorting tot 32u/week zonder loonverlies!
- 85% van de Vlamingen is voor een belasting op vermogens boven een miljoen euro. Wij steunen dat en wensen er de nationalisatie onder democratische controle van de financiële sector aan te koppelen om kapitaalvlucht uit te sluiten.
- Nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle door de gemeenschap!
- De chaotische markteconomie en het private winstbejag bieden geen enkele garantie op een job. Voor een democratisch opgestelde en door de gemeenschap gecontroleerde planeconomie in een modern en democratisch socialisme!
Verwijzingen
- http://www.tijd.be/nieuws/archief/Zijn_hogere_nettolonen_echt_meest_dringende.9626501-1615.art
- http://www.standaard.be/cnt/dmf20150423_01645829
- http://trends.knack.be/economie/bedrijven/belgische-bedrijven-zitten-op-240-miljard-euro-cash/article-normal-508221.html
