De gevestigde politici vielen over elkaars voeten en die van de grote werkgevers, de ‘experts’ en tal van journalisten in hun veroordeling van het protest tegen het asociale beleid in zowel ons land als Griekenland.
Artikel door Maxime (Brussel)
Ze benadrukten allen dat er geen alternatief is op een aanval op de lonen. Om het verzet te stoppen, keren ze zich tegen het stakingsrecht en tegen de ‘macht’ van de vakbonden. Ze maken handig gebruik van de terreurdreiging om de repressiemogelijkheden op te voeren en democratische rechten in vraag te stellen. Ook zonder terreurdreiging doen ze dat. Jean-Claude Juncker verklaarde eerder: “Er kan geen democratische keuze tegen de Europese verdragen zijn” (1).
De neoliberale agenda van de gevestigde partijen wordt zowat overal in Europa stilaan begrepen. Het feit dat geen enkel land ontsnapt aan de logica van de ‘loonlastenverlagingen’, de privatisering van de openbare diensten, de steeds beperktere bijdrage van de steeds rijkere toplaag, de aanvallen op de pensioenen en sociale bescherming, maakt dat het asociale karakter van het beleid van de verschillende landen en de Europese instellingen wel bijzonder duidelijk wordt.
Dit beleid wordt steeds meer in vraag gesteld. We zagen het van Schotland, waar het onafhankelijkheidsreferendum werd omgevormd tot een stemming over het conservatieve besparingsbeleid, tot Bosnië-Herzegovina, waar vorig jaar een grote beweging tegen privatiseringen plaatsvond. Het verzet uit zich ook op het politieke terrein met een spectaculaire overwinning van Syriza in Griekenland en vooruitgang voor onder meer Podemos in Spanje.
Het antwoord van het establishment op de toename van verzet bestaat uit een toename van repressie. Dit zagen we onder meer in Ierland waar de wanhopige regering overging tot de arrestatie van meer dan 20 activisten die tegen de waterbelasting protesteerden. Bij de gearresteerden parlementslid Paul Murphy, verschillende gemeenteraadsleden en enkele minderjarigen. Vreedzaam protest criminaliseren in een wanhopige poging om een verdere verbreding van een breed gedragen verzet te stoppen, daar gaat het om. Het doet alvast het democratisch masker van het besparingsbeleid afvallen.
Hetzelfde zien we in Spanje waar recent wetten werden goedgekeurd om eveneens tot politieke repressie van collectieve strijd te kunnen overgaan. Zo wordt het verboden om protestborden te dragen die de Spaanse staat bekritiseren of om agenten in dienst te fotograferen of te filmen. Het kan boetes tot 30.000 euro opleveren. Het zijn slechts enkele maatregelen uit het wetsvoorstel dat eind november 2013 door de regering werd goedgekeurd. (2)
Het is niet nodig om naar het buitenland te gaan om een toename van repressie te zien. Ook bij ons is dit het geval. De vorige regering breidde de mogelijkheden van GAS-boetes uit, die voortaan ook tegen protest kunnen ingezet worden. Nu wordt de terreurdreiging gebruikt om militairen de straat op te sturen en om verregaande maatregelen bespreekbaar te maken, zelfs indien deze ingaan tegen democratische rechten en vrijheden. Er wordt zelfs gesproken over de privatisering van onderdelen van de publieke veiligheid, private beveiligingsbedrijven die onder meer actief zijn in de beveiliging van ziekenhuizen pleiten daar voor. Minister Jambon verklaarde zich voorstander (3).
Op 15 maart is er de vierde betoging tegen politiegeweld en repressie. Het initiatief gaat uit van de Campagne Stop Repressie en de JOC (Jeunes Organisés et Combatifs) in het kader van de internationale dag tegen politiegeweld. LSP ondersteunt deze oproep. Afspraak op 15 maart om 15u aan het plein voor metrostation Simonis in Brussel.
Voetnoten
- http://www.lefigaro.fr/vox/politique/2015/02/02/31001-20150202ARTFIG00405-du-traite-constitutionnel-a-syriza-l-europe-contre-les-peuples.php
- http://rue89.nouvelobs.com/2014/01/10/brisons-silence-passe-espagne-248918
- http://www.levif.be/actualite/belgique/jambon-pret-a-accorder-plus-de-pouvoir-aux-agents-de-surveillance-des-hopitaux/article-normal-364231.html?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=vif
