De afgelopen jaren is de regering er in geslaagd om het begrotingstekort terug te dringen. Voor het zevende jaar op rij kwam er een begroting in (relatief) evenwicht. Het resultaat is echter niet iets om opgetogen over te zijn…
Xavier Dupret
Het evenwicht van de begroting is relatief. Er is immers wat specialisten een netto financieringssaldo noemen. Dat is een tekort op de begroting, vorig jaar 0,9% van het Bruto Binnenlands Product, dat opgevuld wordt door onder meer de verkoop van patrimonium. Overheidsgebouwen worden verkocht om zo tot een begroting in evenwicht te komen.
Bovendien weegt de staatsschuld uit het verleden zwaar op de openbare financiën. De terugbetaling van de schulden loopt dit jaar op tot meer dan 25,5 miljard euro, wat bijna 5% meer is dan vorig jaar.
Samen met het financieringssaldo vormt dit 28,2 miljard euro. Dit zogenaamde “bruto financieringssaldo” is maar liefst 64% hoger dan in 1999. Dit betekent concreet dat er de afgelopen jaren een gat gevuld is door een nieuwe put te graven. De middelen in de begroting worden sterk verminderd om driftig schulden af te betalen. Dat is echter geen onschuldig spel. De terugbetaling van de overheidsschulden is in feite een onproductieve uitgave aangezien het enkel in het voordeel is van een klein aantal bankiers die intresten op hun kapitaal uitgekeerd krijgen. Vorig jaar liepen de winsten van de grote banken op tot 9,8 miljard euro. Voor de meerderheid van de bevolking is er echter geen reden tot vreugde.
Terwijl de terugbetaling van de schulden prioriteit krijgt, zijn er geen middelen voor een sociaal beleid dat tegemoetkomt aan de behoeften van de meerderheid van de bevolking. Blijkbaar zijn de winsten van de banksector voor deze regering belangrijker.
Deze politiek wordt ons al 10 jaar verkocht als “onvermijdelijk”. Eerst moest het in het kader van de Maastrichtnormen van Europa. Toen die normen niet meer werden gerespecteerd door heel wat Europese landen, werd het een “erezaak” van de regering en Johan Vande Lanotte in het bijzonder. Alle partijen die in het parlement vertegenwoordigd zijn, steunen dit begrotingsbeleid. Over eenheidsdenken gesproken…
