Dit weekend trokken 5 leden van de vakbondscommisie van LSP naar Londen om er deel te nemen aan een conferentie van de “Campaign for a New Workers’ Party – CNWP.” 500 hoofdzakelijk vakbondsmilitanten kwamen er samen en verkozen een nationale stuurgroep voor de campagne. Werkgroepen van leden van 13 vakbonden verkozen elk een coördinatiecomité voor de campgane in hun eigen vakbondscentrale.
Benjamin en Eric
Al jaren staat New Labour van Blair aan de kop wat betreft neoliberale besparingsmaatregelen. Je hoeft Groot-Brittanië maar net te betreden, de prijzen van voedsel en/of openbaar vervoer vast te stellen, je de huur- en koopprijzen van woningen, vooral in Londen, te realiseren om te beseffen welk een diepe impact 27 jaar conservatieve politiek, eerst onder de Tories, dan onder New Labour in deze maatschappij gehad heeft.
Onder de sprekers onder meer Tony Mulhearn, fractieleider van de Labour gemeenteraad in Liverpool in de periode ’83-’86. In die 3 jaar werden alleen al in Liverpool, een stad vergelijkbaar met Antwerpen, maar liefst 5.000 sociale woningen gebouwd, 5.000 gerenoveerd, 7 hospitalen en 6 scholen gebouwd, de kindercrèches en de maaltijden in de lagere scholen werden gratis.
Wie de Britse filmmaker Ken Loach kent, heeft misschien de film “Rif Raf” gezien. Deze film over Londense Bouwvakkers opent juist met en verwijzing naar Liverpool ’83-’86 als enige poging om politiek in dienst te stellen van de gemeenschap en niet van een handvol kapitalisten. De 47 Labour-gemeenteraadsleden van toen genoten een enorme steun onder de bevolking, organiseerden diverse stakingen en betogingen ter ondersteuning van hun politiek, wonnen verkiezing na verkiezing, maar werden uiteindelijk buiten de wet geplaatst door Tatcher, uitgesloten uit Labour door toenmalig nationaal voorzitter Neil Kinnock en veroordeeld tot het betalen van een boete van 6 miljoen £ (ongeveer 360 miljoen Bfr!) wegens het indienen van een illegaal – eigenlijk deficitair – budget. De slogan van de gemeenteraad luidde “better to break the law, than to break the poor”. De boete werd integraal opgehaald binnen de Liverpoolse arbeidersbeweging, maar de Kinnock-boys verloren de Labour meerderheid aan de Liberal-Democrats.
De conferentie werd ook toegesproken door Mark Serwotka. Leider van de Public and Commercial Services Union (PCS), met 325.000 leden één van de grootste vakbonden in Groot-Brittanië. Hij verwees naar het feit dat New Labour in 2005 maar liefst 19 miljoen £ ontving van het bedrijfsleven als dank voor bewezen diensten. Bovendien geven de vakbonden aangesloten bij de TUC jaarlijks 6 miljoen £ aan New Labour, dat nochtans een beleid voert dat indruist tegen de belangen van de leden van die bonden. Serwotka steunt de eis om de politieke fondsen van de vakbonden aan New Labour te blokkeren en te besteden aan arbeiderskandidaten. Hij pleitte ervoor de gesprekken met Respect aangeknoopt door de Socialist Party (LSP in Groot-Brittanië) verder te zetten. Claus Ludwig, gemeenteraadslid in Keulen en lid van de WASG en van SAV (LSP in Duitsland), lichtte het enorme belang toe van het bestaan van een nieuwe formatie in Duitsland. Hij verwees echter meteen naar de problemen van een fusie met de Linkspartei (de voormalige PDS) die in Berlijn in coalitie zit met de SPD en er een besparingsbeleid doorvoert op de kap van het gemeentepersoneel. Hannah Sell, nationaal organisator van de Socialist Party, lichtte het initiatief toe, wees erop dat het nu nog om een campagne gaat en nog niet de oprichting van een nieuwe formatie. Ze pleitte ervoor nog geen volledig afgewerkt programma voor te stellen omdat het belangrijk is dat de arbeiders die aansluiten bij die partij zelf dat programma bepalen.
Hier en daar gingen stemmen op om zo snel mogelijk een partij te lanceren, om van die partij een revolutionair marxistische partij te maken of “een instrument om de macht uit de handen van het kapitaal” te nemen. Een ruime meerderheid van de conferentie wees er echter op dat men moet vertrekken van het bewustzijn dat heerst bij de arbeiders zelf, dat men uiteraard voorstellen kan en moet lanceren, maar niet als een ultimatum, dat het uiteindelijk de arbeiders zelf zijn die het programma moeten bepalen en dat op voorhand de partij in één of andere richting vastleggen, heel wat arbeiders zou afstoten.
Zeker in het post-stalinistische tijdperk is democratie een zeer gevoelig punt. Het is juist het gebrek aan democratie waardoor de Socialist Labour Party (SLP), opgestart door voormalig mijnwerkersleider A. Scargill en gesteund door de Belgische PvdA, een mislukking werd. De SLP bestaat nog maar nauwelijks en voert een reformistische koers. Hetzelfde deed zich voor met de Socialist Alliance en nu weer met Respect.
Op de conferentie waren uiteraard heel wat radicaal linkse partijen of groepen vertegenwoordigd. Dat was dan vooral de Socialist Party, met 6 gemeenteraadsleden nog steeds de enige radicaal linkse groep met eigen verkozenen (dus niet via een bredere samenwerking), let wel, in Engeland en Wales geldt nog steeds het meerderheidssysteem. Voorts heel wat onafhankelijken, vakbondsmilitanten en vertegenwoordigers van allerlei wijkcomités.
Bij de indeling van de conferentie in werkgroepen per vakbond, namen twee LSP-militanten, een spoorman en een buschauffeur, deel aan de vergadering van leden van de National Union of Rail, Maritime and Transport Workers (RMT); één LSP-militant, een leraar, aan de vergadering van de National Union of Teachers (NUT) en twee, een bosarbeider en de nationale vakbondsverantwoordelijke van LSP aan de PCS-werkgroep.
