Onder een laat zomers zonnetje trokken zondag duizenden betogers door Brussel, de organisatoren van de PVDA spraken van 7.000 aanwezigen. De Protest Parade maakte duidelijk dat links bestaat en dat er uitgekeken wordt naar alternatieven op de harde besparingsplannen van de rechtse regering.
Het oplopend actieplan van de vakbonden met een algemene staking op 15 december stelt de uitdaging van een massabeweging die de regering Michel 1 ten val brengt. Maar we willen niet alleen Michel 1 weg, het volledige besparingsbeleid moet weg. Deze regering gewoon laten opvolgen door een nieuwe tripartite die het gevoerde beleid bevestigt, is geen alternatief. Veel aanvallen – denk maar aan het afbouwen van het brugpensioen of de ondermijning van de index – bouwen verder op het beleid van de vorige regering. Wouter Beke (CD&V) verklaarde dat het huidige regeerakkoord ook met de socialisten had kunnen gesloten worden. Wellicht had vooral de timing van de aanvallen er dan anders uitgezien.
Maar Beke heeft gelijk, een regering Di Rupo 2 is geen alternatief. Er zal een nieuwe massale arbeiderspartij nodig zijn die gaat voor een breuk met het besparingsbeleid, een partij waarin de brede waaier aan ideeën in de arbeidersbeweging een plaats vindt. Uiteraard is de PVDA als grootste kracht met ondertussen ook een electoraal gewicht en verschillende parlementsleden het beste geplaatst om daar een belangrijke rol in te spelen. Maar tegenover het rechtse offensief zullen we alle krachten nodig hebben. Een stakingspiket staat sterker als iedereen mee doet met respect voor elkaars gevoeligheden over de grenzen van vakbondskleuren of personeelsstatuten (arbeider, bediende, interimmer, werknemer van een onderaannemer, stagiair,…) heen. Dat geldt ook voor de politieke vertegenwoordiging van de arbeidersbeweging. Om tot een breed alternatief te komen, is openheid en respect van elkaars eigenheid belangrijk.
Deze openheid was er niet op de Protest Parade. We zagen net het omgekeerde met een loepzuivere betoging waarop elke afwijkende vlag, pankarte,… manu militari naar het einde van de betoging werd verwezen. Dat andere linkse krachten, zowel partijen als verenigingen, zich zoals afgesproken aan het einde van de betoging opstelden, was geen probleem en werd door niemand betwist. Maar dat je met een vlag of pankarte niet eens goeiedag mocht zeggen aan collega’s die elders in de betoging liepen, is een extreme vorm van het monddood maken van iedere vorm van discussie. We hadden de uitnodiging van Raoul Hedebouw, de woordvoerder van PVDA en Kamerlid, aan “iedereen die links is” om mee te betogen blijkbaar verkeerd begrepen.
Toen de PVDA langs Franstalige kant voor de verkiezingen de opening in de vorm van Gauche d’Ouverture aankondigde, werd dit door het ABVV van Charleroi terecht verwelkomd als een stap in de richting van de oproep die door dit ABVV-gewest op 1 mei 2012 werd gedaan om alle politieke krachten links van de PS en Ecolo te verenigen op een antikapitalistische basis. Moest het ABVV-gewest van Charleroi en Zuid-Henegouwen beslist hebben om deze oproep verder te benadrukken door aan de Protest Parade deel te nemen, of moesten andere strijdbare afdelingen en delegaties beslist hebben om mee te betogen, zouden ze dan ook naar het einde van de betoging verbannen zijn? Of zou deze delegatie zich hebben moeten opsplitsen tussen deelnemers die wel in de betoging zelf mochten meelopen en deelnemers die met vlaggen, pankartes of kranten van andere organisaties achter de linie van de ordedienst moesten opstappen?
Om het rechtse offensief te stoppen, biedt de tripartite zoals gezegd geen alternatief. We staan aan het begin van een strijdbeweging met een enorme inzet. De Belgische Thatchers willen onze levensstandaard drastisch naar beneden halen en de krachtsverhoudingen wijzigen in het voordeel van het kapitaal. Langs onze kant, die van de arbeidersbeweging, moeten we daar met alle krachten tegen ingaan. Het motto van ‘eenheid in verscheidenheid’, de basis van solidariteit, kan ons daarin enkel maar versterken.
Militanten van LSP zullen in de strijd tegen de rechtse regering zij aan zij staan met hun collega’s, vrienden, kennissen,… en dit over politieke meningsverschillen heen. Er staat ons veel werk te wachten om die regering weg te krijgen en dit zal uiteraard tot debat leiden: hoe kunnen we het syndicale actieplan het beste op onze werkvloer vertalen, wat is de volgende stap indien de regering op 15 december doof blijft voor onze eisen, wat moet er in de plaats van de regering-Michel komen,…? Het voeren en stimuleren van deze discussie, zowel op de werkvloer als op acties of onder militanten, is een integraal onderdeel van de voorbereiding van de volgende stappen in onze strijd. LSP denkt daar een constructieve bijdrage aan te kunnen leveren.
Rechtzetting door Eric Byl
Sommige lezers begonnen ongeduldig te worden over het stilzwijgen van socialisme.be over de gebeurtenissen die we hierboven becommentariëren en de beschuldigingen die de PVDA op haar website tegen LSP uitte. We hebben bewust gewacht met het publiceren van een reactie. We wilden immers niet onbezonnen reageren en de gebeurtenissen even laten bezinken. In het vuur van een polemiek kan men immers de neiging hebben zaken teveel aan de kaak te stellen zonder voldoende oog te hebben voor de politieke context. Men kan ook zoals de auteur van een artikel op de PVDA website zaken schrijven die niet met de waarheid stroken en zelfs ronduit contradictorisch zijn (zie dit artikel op pvda.be). Zo schrijft Max Van Cauwenberghe, blijkbaar een van de verantwoordelijken van de PVDA ordedienst, dat LSP-militanten voetzoekers naar de PVDA-ordedienst gegooid zouden hebben. Wie ter plaatse was, weet heel goed dat er geen voetzoekers te bespeuren waren. Hij beweert ook dat een vrouwelijke steward geslagen werd, er gekneusde ribben aan over hield en minstens twee weken werkonbekwaamheid is. Dat is straffe koek. Van de PVDA die toch voldoende advocaten en dokters ter plaatse heeft, kan je je afvragen waarom ze dan ter plekke niet onmiddellijk de verantwoordelijke van deze daad heeft laten identificeren. De uitleg is eenvoudig, wat Max beschrijft is nooit gebeurd. Had Max eerst nagedacht vooraleer te schrijven of toch minstens zijn artikel nog eens nagelezen, dan zou hij niet eerst denigrerend verwijzen naar een vijftigtal LSP-leden om het nauwelijks één zin later te hebben over “talrijke” LSP-militanten die getracht zouden hebben door te dringen tot de voorste rangen. Eerst laten bezinken vooraleer te schrijven, is echt wel nuttig en kan overbodige misverstanden wel degelijk helpen vermijden.
Wat de ordedienst van de PVDA op de protestparade aandurfde was niet meer gezien sinds de jaren ’80. Ikzelf had Jan Hasaers van de PVDA de avond voordien aan de lijn. Zijn voorstel om het antikapitalistisch blok achteraan bij de PVDA-betoging te doen aansluiten, leek me evident. Ik had echter niet begrepen dat dit voor hem en de PVDA ook betekende dat het verboden was voor individuen of enkele vrienden met LSP-vlaggen of pankartes om de rest van de betoging nog maar te gaan bekijken, een collega te gaan groeten of wat vrienden op te zoeken. Iedereen die nog maar een vlag van LSP, ALS of Blokbuster, een LSP-pankarte of enkele kranten om te verkopen bij had, werd manu militari verwijderd en achter de linies van de ordedienst gedropt. Dat is niet wat ik begrepen had uit ons telefoongesprek. Integendeel, Jan had me toen zelfs nog uitdrukkelijk bevestigd dat er geen enkel probleem was voor onze krantenverkoop. LSP had tenminste nog recht op een telefoontje, al was daaruit de echte bedoeling van de PVDA onmogelijk af te leiden. Anderen werd helemaal niets gevraagd, maar werden er evenens zonder pardon uitgeplukt en achteraan gedropt. Het overkwam minstens één anarchist met diens rood-zwarte vlag. Ondanks Max’ beweringen, klaagt ook de SAP erover dat wie haar pamflet wou verdelen eruit geplukt werd en eveneens naar achter werd verwezen (zie: dit artikel op sap-rood.org). De PVDA beweert dat LSP zich niet aan de afspraken zou gehouden hebben die ikzelf en Jan Hasaers aan de telefoon overeen kwamen, naar mijn inschatting waren de afspraken veel vriendelijker en opener dan wat de PVDA-ordedienst ervan gemaakt heeft. Deze betoging was een succes, maar de totale afwezigheid van enige vlag, pankarte, krant of pamflet van andere linkse organisaties in de PVDA-delegaties van de betoging doet bij ons een rilling over de rug lopen. We hopen dat dit niet de democratische vernieuwing is die de PVDA zegt na te streven.
Foto’s vanop de Protest Parade
Foto’s door PPICS
Foto’s door Loïc
Foto’s door Liesbeth
