Gisteravond was er aan de kantoren van de liberale MR in Luik een protestactie tegen de besparingsplannen die door de Zweedse coalitiepartijen op tafel worden gelegd. De actie ging in tegen het besparingsbeleid in het algemeen, maar ook specifiek tegen de concrete maatregelen die op alle niveaus al genomen zijn. Zo wordt op regionaal vlak een nieuwe besparing in het onderwijs en op de ambtenaren gepland. Er werd ook ingegaan tegen de besparingen van de vorige regering, met onder meer de aanvallen op de werklozen.
De oproep voor de actie kwam van de nieuwe Alliantie voor Alternatieven op de Besparingen (in het Frans: Alliance pour des Alternatives à l’Austérité of AAA). In deze alliantie zitten diverse organisaties uit het Luikse. De actie kreeg de steun van Attac-Luik, CADTM (comité voor de opheffing van de derdewerldschulden), het waakzaamheidscomité van sociale werkers, het Centre Poly-Culturel Résistance, de Actief Linkse Studenten, de Fédération des Résistances, ABVV-Jongeren uit Verviers, de Jeunes Organisés et Combattifs (JOC, tegenhanger van KAJ) uit Luik, SAP, LSP, het netwerk tegen artikel 63§2 (tegen de aanvallen op werklozen) en Rispote.cte.
Er waren bijna 200 aanwezigen op de actie. Verschillende mensen namen het woord om in te gaan tegen de besparingsmaatregelen. “We willen de mensen duidelijk maken dat de geplande maatregelen van de toekomstige regering niet onvermijdelijk zijn, maar dat het ideologische keuzes zijn,” verklaarde Thierry Müller van Riposte.cte en het netwerk tegen artikel 63§2. Zoals het mobilisatiepamflet voor de actie het stelde, werd nog nooit zoveel rijkdom geproduceerd als vandaag, maar was ze ook nog nooit zo slecht verdeeld. De 10% rijksten bezitten 44% van de nationale rijkdom terwijl 15% onder de armoedegrens leeft (en zonder sociale zekerheid zou 42% onder de armoedegrens vallen). Anderzijds wordt wel 20% van de publieke uitgaven vrijgemaakt om intrest op de staatsschuld te betalen. De werkloosheidsuitkeringen zijn amper goed voor 3% van de publieke uitgaven. Maar toch wordt daar op bespaard.
Verschillende sprekers verdedigden de noodzaak van een offensief actieplan van de vakbonden om het verzet tegen de besparingen te organiseren. Het overlegsyndicalisme moet plaats maken voor strijdsyndicalisme.
Na een reeks tussenkomsten van verschillende sprekers van de ondersteunende organisaties, volgde een algemene vergadering om te spreken om toekomstige acties van de AAA. Het was niet de laatste keer dat deze alliantie van zich zal laten horen… Het is nog maar het begin van de strijd!
