De stijgende prijzen om een woning of appartement te kopen of te huren, zorgen ervoor dat de armoede in dit land wordt versterkt. In 2001 werd door 18,4% van de Vlaamse huurders meer dan een derde van het inkomen aan huur besteed. in Brussel besteedde 54% van de huurders meer dan 41% van hun inkomen aan huur! In Brussel stegen de huurprijzen op drie jaar tijd met 25%. Al er nieuwe huurders waren voor een huis/appartement, ging de prijs zelfs gemiddeld met 40% omhoog tussen 1998 en 2001.
Deze cijfers zijn hallucinant. 57,4% van de Vlaamse huurders besteedt meer dan 20% van het inkomen aan huur, in 1976 was dat slechts 13%! Bovendien zien we dat de lonen niet aangepast worden aan deze stijgingen. De huurprijs is opgenomen in de index (waaraan de lonen worden gekoppeld). Maar huur vertegenwoordigt in de index slechts 6%. Hierdoor is er een steeds grotere daling van de koopkracht voor huurders.
Terwijl 15,2% van de Belgen in armoede leeft (een inkomen onder de 772,56 euro per maand voor een alleenstaande), is dat cijfer onder huurders veel hoger. 12,1% van diegenen die een huis in eigendom hebben, zijn arm. Onder huurders bedraagt dat echter 24,6%. Dit betekent dat één huurder op vier arm is! Onder oudere huurders zal dat wellicht nog sterker oplopen, want sowieso is 22,6% van de personen ouder dan 65 jaar arm.
De Vlaamse regering stelt dat er werk wordt gemaakt van de aanbouw van sociale woningen. Minister Keulen stelde dat er dit jaar zo’n 2.200 tot 2.500 sociale woningen zouden bijkomen. Er is echter een veel grotere nood aan sociale woningen, er wordt zelfs gesproken van een nood aan 320.000 sociale woningen (terwijl er nu slechts 140.000 zijn).
Tussen 2001 en 2004 steeg de huurprijs van sociale woningen bovendien met 13,8%. Ook bij de sociale woningen besteedde 29% van de huurders in 2004 meer dan 20% van het inkomen aan huur. De sociale huurprijzen stegen in 2005 gemiddeld sneller dan op de privé-huurmarkt! Hierin kordaat ingrijpen, ligt blijkbaar moeilijk voor burgerlijke politici, die de belangen van sociaal zwakkeren duidelijk als verwaarloosbaar beschouwen.
