In het vierde deel van ons jaaroverzicht blikken we terug op enkele stakingen van het afgelopen jaar. Het afgelopen jaar zagen we een toename van strijdbewegingen. De immense betoging tegen het Interprofessioneel Akkoord in december 2004 kende een vervolg in verschillende stakingsacties en uiteindelijk in de algemene beweging tegen het Generatiepact. We pikken er enkele stakingen uit.
1. 28 oktober: betoging en stakingsacties van ACV en ABVV
Na een maandenlange propagandacampagne kregen regering en patronaat het verzet tegen het Generatiepact niet klein. Integendeel. Nadat het ACV weigerde om mee te staken op 7 oktober, moest de leiding onder druk van de basis samen met het ABVV oproepen voor eengrote betoging in Brussel op 28 oktober. Die betoging werd gekoppeld aan stakingen in tal van bedrijven. De betoging zelf was met 100.000 deelnemers één van de grootste syndicale betogingen in jaren. De stakingsacties op 28 oktober en de betoging waren een uitdrukking van de enorme kracht van de arbeidersklasse in België. 2004 eindigde met een grote betoging tegen het Interprofessioneel Akkoord. Toen waren er 50.000 betogers. Tegen het Generatiepact waren het er dubbel zoveel.
2. 7 oktober: algemene staking van het ABVV, nooit eerder kon een vakbond dit op haar eentje
Regering, patroons, de verzamelde pers en de ACV-top hadden anders gehoopt. Toch zijn ze, tussen de beschuldigingen en de dreigementen door, verplicht toe te geven dat de ABVV-staking van 7 oktober een onuitgegeven succes is geworden. Dat kan uiteraard niet alleen uitgelegd worden door de talloze wegblokkades, zonder brede steun zou het ABVV nooit in staat geweest zijn deze krachttoer op haar eentje te realiseren. Zowat alle grote bedrijven werden geraakt door de staking en overal kwam er een goede respons. Het succes van de staking zorgde ervoor dat de ACV-basis erin slaagde haar leiding tot actie te dwingen.
3. Non-profit geeft het voorbeeld: offensieve strijd kan tot resultaten leiden
De non profit slaagde erin om na 14 maanden actievoeren een aantal toegevingen af te dwingen van de regering. Die moest 100 miljoen euro extra toekennen aan de sector. Dat is een belangrijke overwinning, maar er was meer mogelijk geweest. De sector kwam in actie voor onder meer 25.000 extra banen, een 36-urenweek, een volledige 13e maand, brugpensioen op 57 jaar,… De stakingsacties en betogingen leverden resultaat op, ook al bleef dit beperkt. Op Vlaams niveau kwam er eveneens een akkoord in de non profit. Dat was een mager akkoord, maar op zich heeft de beweging van de non profit wel aangetoond dat een offensieve strijd tot overwinningen kan leiden.
4. Splintex: wekenlange strijd tegen afdankingen
op 2 januari vernemen de 840 arbeiders van de glasfabriek AGC Automotive, ex-Splintex (Fleurus), dat een herstructureringsplan 284 jobs zou kosten. De arbeiders gaan daarop spontaan in actie. Deze staking, die langer dan 100 dagen duurde, toonde de immense vastberadenheid van de arbeiders. Ze toonde ook de ongelooflijke agressie van het patronaat, daarin bijgestaan door haar trouwe medewerkers bij het gerecht, de politie en de media. Deze strijd heeft door haar duur, de vastberadenheid van de stakende arbeiders en de agressie van de patroons het kader van dit ene bedrijf overstegen. Doorheen de acties verdedigden wij de noodzaak van een regionale 24-urenstaking om de strijd uit te breiden.
5. Antwerpse cipiers dwingen regering om beloftes ook na te komen
Eén van de vreemdste stakingen van het afgelopen jaar was deze van de Antwerpse cipiers. Die voerden wekenlang actie om van de regering af te dwingen dat deze de door haar vooropgestelde personeelsbezetting ook zou realiseren. Om de regering te dwingen haar beloftes na te komen, moest wekenlang worden gestaakt! De aanleiding voor de staking was een onderbezetting nadat een aantal personeelsleden hun overplaatsing hadden gevraagd en verkregen. Ondanks de tegenkantingen tegen de staking, onder meer vanuit de VLD, werd uiteindelijk een overwinning behaald.
