Uit alle verslagen van de stakersposten en van de gevolgen van de staking vandaag, blijkt dat er een enorme actiebereidheid bestaat. Aan de basis wordt de noodzaak aangevoeld om iets te ondernemen tegen de aanvallen op het brugpensioen. Ook veel ACV-leden delen die bezorgdheid en steunden de staking minstens passief door thuis te blijven. De ABVV-staking was een succes omwille van de enorme steun. De vraag stelt zich nu hoe op deze basis kan verder gebouwd worden.
Geert Cool
De verslagen van de stakerspikketten lopen wat uiteen. Op heel wat plaatsen waren er strijdbare pikketten, maar bij heel wat openbare diensten was het beperkt. Bovendien zijn er ook veel vragen naar meer informatie en duidelijkheid over wat er nu zal worden gedaan om verder een krachtsverhouding uit te bouwen. De vastberadenheid om de aanvallen op het brugpensioen tegen te houden, is enorm. Heel wat mensen stelden dat ze niet tot hun 70ste willen werken en dat niet mag geraakt worden aan de (brug)pensioenen op een ogenblik dat zoveel jongeren geen werk vinden.
Terecht stelde het ABVV dat actie nodig is tegen de regeringsvoorstellen. De ACV-top heeft een belangrijke fout gemaakt door zich zo nadrukkelijk tegen de ABVV-staking te richten en daar zoveel middelen voor te gebruiken (onder meer met advertenties in de dagbladen). De leiding van het ACV zal echter onder druk komen te staan van de basis. Dat was eerder reeds merkbaar op militantenconcentraties van het ACV in verschillende steden. En ook bij de staking zelf kwam dit element naar voor. Op heel wat pikketten waren er ook een aantal ACV’ers die de eenheid aan de basis belangrijker vonden dan de meningsverschillen aan de top van de bonden. In enkele bedrijven waren er zelfs groepen ACV’ers die omwille van de houding van de ACV-top naar het ABVV overstapten.
Het zal voor het ABVV echter belangrijk zijn om na deze actie de mobilisatie niet te stoppen. Er is nood aan meer informatie voor de werknemers en er is nood aan een poging om de ACV-top onder druk te zetten om in een gemeenschappelijk vakbondsfront op te treden. De arbeiders hebben geen baat bij de verdeeldheid tussen de vakbondsleidingen. Wij denken dat het nodig is om informatiebijeenkomsten in de bedrijven te organiseren waar tevens een actieplan wordt voorgelegd om de strijd te voeren. Deze strijd zal er één van lange adem zijn. Nu zullen het patronaat en de regering het ABVV proberen te criminaliseren en de bond voorstellen als "onverantwoord". Dat was ook de houding tegenover de beweging van de non profit toen die haar acties begon. Freya Van den Bossche stelde toen zelfs niet te willen onderhandelen met stakers. Uiteindelijk moest ze toegevingen doen door middel van onderhandelingen met de stakers. Er valt heel wat te leren uit de beweging van de non profit, waaronder de elementen van betrokkenheid van de basis en het actieplan op langere termijn.
Verder zal de discussie moeten gevoerd worden over een politiek verlengstuk. Deze ABVV-staking was ook tegen de plannen van de SP.a-ministers. Meer zelfs, de eerste nota kwam van minister Van den Bossche van SP.a. De banden tussen vakbondsleden en de partij worden in vraag gesteld. Wij menen dat dit volkomen terecht is en dat er nood is aan een discussie over een eigen politiek instrument. In Duitsland werd aangetoond dat zo’n ontwikkeling enorm veel potentieel heeft.
