Meer dan 350 leden en sympathisanten van het CWI van over heel de wereld kwamen in Gent samen om te discussiëren over de huidige wereldsituatie. Ook bespraken ze de taken van het CWI in het uitbouwen van een sterke wereldpartij voor socialisme, een partij die een cruciale rol zal spelen in het beëindigen van dit onmenselijk, winsthongerig en uitbuitend kapitalistisch systeem.
Tanja Niemeier, CWI
Meer verslagen
> FOTO reportage |
"Het grote optimisme dat gevoeld werd, kwam voort uit politieke duidelijkheid en was een resultaat van de geboekte successen van het CWI in het voorbije jaar."
Een wereldschool
Er zijn veel redenen voor het enthousiasme bij de kameraden over deze zomerschool. De voorbije twee jaar is de wat vroeger een haast exclusief Europese school was, veranderd in een echte wereldschool. Naast de Europese kameraden van Oostenrijk, België, het GOS (gemene best van onafhankelijke staten, de vroegere Sovjetunie), Engeland en Wales, Schotland, Nederland, Griekenland, Cyprus, Duitsland, Frankrijk, Zweden, Polen, Tsjechië en Noord- en Zuid-Ierland woonden dit jaar ook kameraden en bezoekers van de VS, Brazilië, Pakistan, Zuid-Korea en Australië en een vertegenwoordiger van de PSM (Socialistische Partij van Maleisië) de zomerschool bij. De inzichten uit eerste hand over de politieke situatie en leefomstandigheden van de arbeidersklasse, en in het bijzonder over de verarmde boeren en de stedelijke armen in Azië en Latijns-Amerika, waren een waardevolle bijdrage aan het fantastische karakter van het hele gebeuren. Dit enkel overschaduwd door het feit dat de visa-aanvragen van de Nigeriaanse kameraden op het allerlaatste moment geweigerd werden.
De Griekse en Cypriotische kameraden kwamen rechtstreeks van hun populaire en succesvolle jaarlijkse zomerkamp naar België. Ze reisden 40 uur, en brachten het gelukkige nieuws mee van 39 nieuwe leden voor het CWI in enkel die ene week. De Griekse sectie hoort bij de snelst groeienden van de Internationale. Iedereen die tijdens de G8-top het kamp van CWI en ISR (International Socialist Resistance) in Schotland bijwoonde, was overtuigd van de voordelen en het nut om volgende zomer opnieuw een internationaal – en eventueel groter – jongerenkamp te organiseren.
Het duidelijk socialistisch en internationaal karakter van de interventie van het CWI in de G8- protesten en het grote aantal, vooral jonge, mensen die interesse toonden in socialistische ideeën en in de ideeën van het CWI, vervulden onze kameraden met trots en vertrouwen. Zelfs de media kon het levendige en jeugdige ‘Rode Blok’ dat uit de massale, maar door NGO’s en kerk gedomineerde, witte mars sprong niet negeren. De Schotse krant « The People » toonde een foto waarin het ‘Rode Blok’ van ISR duidelijk naar voor kwam.
Schotse leden van het CWI brachten verslag uit van de één-maand-lange schorsing van de parlementsleden van de SSP (Scottish Socialist Party) en het personeel, als resultaat van hun protest in het Schotse parlement vóór het recht te demonstreren in Gleneagles. De school besliste unaniem hun steun en solidariteit te betuigen aan de betrokkenen. In Schotland maakt het CWI deel uit van de SSP, een bredere socialistische formatie, met zes vertegenwoordigers in het Schotse parlement.
Het GAMA conflict
We zijn bijzonder trots op de overwinning die onze organisatie behaalde op de in Turkije gebaseerde multinational GAMA. Door onze interventie kregen Turkse arbeiders in Ierland duizenden euros onbetaalde lonen terugbetaald. Bovendien werd door de arbeidsrechtbank beslist dat het bedrijf haar arbeiders correct moet betalen.
Joe Higgins, parlementslid van de Socialist Party (TD) toonde videomateriaal van het GAMA conflict. Mick Murphy, een recent verkozen raadslid van de Socialist Party in Dublin-Zuid, kwam te weten dat GAMA Turkse gastarbeiders uitbuitte op bouwwerven in Dublin. Ze kregen een loon van zo’n 2,5 tot 3 euro per uur en werkten tot 80 uren per week zonder betaling van overuren. De meeste van deze arbeiders verbleven in barakken op de bouwwerf. Ook stortte GAMA grote bedragen van de lonen van de arbeiders op rekeningen van de Finansbank in Amsterdam. De arbeiders wisten niets van deze bankrekeningen, laat staan dat ze ooit enige bankuitreksels ontvingen.
Het is de interventie van Joe Higgins in de Dail, het Ierse parlement, en zijn bezoek aan de Finansbank die dit schandaal ontblootte. Vergelijkingen met de omstandigheden van arbeiders in het beginstadium van het kapitalisme kunnen duidelijk gemaakt worden. Het is fascinerend te horen en te zien hoe de kameraden van de Socialist Party in Ierland het vertrouwen wonnen van de Turkse gastarbeiders en een cruciale rol speelden in hun strijd en hun geweldige staking. Het is niet overdreven te zeggen dat de kameraden op de school geamuseerd, maar vooral aangedaan waren bij de beelden van de Turkse arbeiders die Joe Higgins op hun schouders droegen als blijk van hun dankbaarheid voor de Socialist Party en voor Joe Higgins in het bijzonder.
In de loop van het conflict sloten een aantal GAMA arbeiders zich aan bij de Socialist Party en zijn nu onontbeerlijk in de ontwikkeling van ons werk bij gastarbeiders in het land. Het is onnodig te zeggen dat de video een diepe indruk achterliet bij de kameraden en meehielp om de financiële collectie tot een excellent resultaat te brengen.
Revolutionaire theorie en praktijk
Het werd opnieuw voor iedereen duidelijk dat het CWI niet alleen een revolutionaire organisatie van woorden, maar ook van daden is. Onze verkozen vertegenwoordigers, die leven van een arbeidersloon, kunnen een essentieel verschil maken in de levens van mensen van de arbeidersklasse. Vorig jaar won het CWI nieuwe raadszetels in Duitsland en Australië. Niettemin vloeit revolutionaire praktijk voort uit revolutionaire theorie en omgekeerd. Methoden van de strijd vloeien voort uit politieke ideeën, programma en perspectief.
En dat is juist waarom deze zomerschool zo belangrijk is voor het CWI. Ze helpt ons onze leden te vormen, collectief perspectieven te ontwikkelen en internationale ervaringen uit te wisselen.
De school vond dit jaar plaats tegen de achtergrond van voortdurende opschudding en onrust op het Latijns-Amerikaanse continent, het moeras waarop het imperialisme stoot in Irak, de bombardementen in Londen en de ‘Nee stemmen’ in het Nederlandse en Duitse referendum over de Europese grondwet. Andere belangrijke aspecten in de wereldsituatie zijn de aanhoudende ontwikkeling van China die één van de globale spelers wordt, de teruggang in de wereldeconomie, de veelzeggende verschuiving – ten minste in woorden – van president Chavez in Venezuela naar een meer openhartige doch niet voltooide socialistische retoriek en het belangrijker worden van de P-SOL (Partij voor Socialisme en Vrijheid) in Brazilië en de WASG (Electoraal verbond voor werk en sociale gerechtigheid) in Duitsland.
Naar het einde van de week praatten veel deelnemers – onafgezien of ze reeds lang lid waren of slechts voor de eerste keer naar de school kwamen – over hun hernieuwde energie en engagement voor het bouwen van de krachten van het CWI op wereldwijde schaal. Er was een zichtbare blijk van vertrouwen in en enthousiasme voor de ideeën en methoden van de Committee for a Workers’ International.
Europa en de wereldeconomie
De plenaire discussies over Europa en de wereldeconomie, Azië, Latijns-Amerika en over het opbouwen van het CWI waren voor iedereen zeer belangrijk en verhoogden ieders begrip van de belangrijke en fascinerende ontwikkelingen en uitdagingen in de wereldsituatie en de specifieke conjunctuur van vandaag. Hier bovenop vonden tien verschillende commissies plaats over belangrijke onderwerpen als ‘Vrouwen en de strijd voor socialisme’, ‘het Midden-Oosten’, ‘Politieke Islam’, ‘Terrorisme en de socialistische benadering’, ‘Nieuwe linkse partijen’, ‘Marxisme en wetenschap’, ‘Een socialistische benadering tot het redden van het milieu’, ‘Oost-Europa en het GOS’ en vele andere onderwerpen.
De discussie over Europa en de wereldeconomie, ingeleid door Bob Labi en afgerond door Lynn Walsh, beide lid van het Internationaal Secretariaat, moest een groot aantal onderwerpen behandelen die verder gingen dan de situatie in Europa op zich.
In de discussie werd ingegaan op de steeds moeilijker wordende binnenlandse situatie voor George W. Bush. Zijn waarderingscijfers dalen door zijn onpopulaire bezuinigingspolitiek tegenover de arbeidersklasse. Protestacties banen de weg voor grote toekomstige explosies. De splitsing in de Amerikaanse vakbondsfederatie AFL/CIO is een indicatie van de politieke, economische en organisatorische uitdagingen die de Amerikaanse arbeidersklasse in de nabije toekomst het hoofd zal moeten bieden. Het is ook de eerste keer sinds het uitbreken van de oorlog tegen Irak dat de meerderheid van de Amerikaanse bevolking zich tegen de oorlog kant. Dit valt samen met de oproep voor de “snelle terugtrekking van de Amerikaanse troepen” gemaakt door een deel van de georganiseerde arbeidersbeweging in de VS. Het is tegen deze achtergrond dat de Socialist Alternative, het CWI in de VS, succesvolle campagnes hebben gevoerd tegen de militaire rekrutering in scholen en hun ledenaantal met één derde verhoogd hebben.
Ook de positie van de VS als de locomotief van de wereldeconomie wordt steeds zwakker. De aanvallen op de levensstandaarden in de VS hebben de uitgaven van consumenten verminderd, één van de meest belangrijke pillaren van de economische groei in de VS. Er bestaat een zelfs grotere onderlinge afhankelijkheid tussen de globale economische spelers, en gebeurtenissen in één land kunnen een crisis in de gehele wereldeconomie teweegbrengen. De hoge waarde van de Amerikaanse dollar is onstabiel en een aanzienlijke devaluatie zal grote gevolgen en repercussies hebben voor de rest van de wereld. De indrukwekkende industriële en economische ontwikkelingen in China en India zullen – ondanks hun achtenswaardige groeicijfers – op de lange duur niet voldoende zijn als levensader van het globale kapitalisme.
Hoewel het neoliberalisme nu nog steeds de dominante trend is in de wereldeconomie, zullen regeringen waarschijnlijk – in het belang van de heersende klassen – hun toevlucht nemen tot protectionistische maatregelen om hun eigen nationale economieën en winsten te redden. Ook nu al vinden bepaalde vormen van deze discussies plaats, bijvoorbeeld rond de kwestie van Chinese textielquota voor de Europese markt.
De discussie legde de basis voor een begrip van het type periode die we nu tegemoet treden. Het zal een periode van snelle veranderingen zijn en we zullen een enorme flexibiliteit in onze tactieken aan de dag moeten leggen om voordeel te kunnen trekken uit de schat aan mogelijkheden die zich in een aantal sleutellanden voor het CWI openbaart.
De “Nee” stemmen in Frankrijk en Nederland brachten een schok teweeg in het politieke establishment in heel Europa en hebben een debat doen losbreken over de toekomst van de euro en de Europese Unie. De overweldigende “Nee”stem van de arbeidersklasse in beide landen benadrukt de diepe walging van de arbeidersklasse ten opzichte van hun politieke leiders en de neo-liberale politiek die ze vertegenwoordigen, maar toont tevens een ook meer algemene verwerping van het “Angelsaksische” model van kapitalisme aan. In Frankrijk werd de “Nee” stem begeleid met een toename in de klassenstrijd en een crisis in de Franse Socialistische Partij. De situatie is nog steeds veranderlijk, maar er staan grote explosies van de Franse arbeidersklasse en de jeugd op de agenda. Er zijn een aantal belangrijke ingrediënten voor een 1968-achtige uitbarsting terug te vinden in de huidige situatie.
De ontwikkelingen in Duitsland blijven een sleutelrol spelen voor de ontwikkelingen in de rest van Europa. Gezien de positie van Duitsland in de wereldeconomie, de potentiële kracht van de goed georganiseerde arbeidersklasse en de belangrijke ontwikkelingen bij een gezamenlijke lijst tussen WASG en de Left Party/PDS, geleid door Oskar Lafontaine (een vroegere voorzitter van de SPD en Minister van Financiën tijdens de eerste termijn van regering-Schröder), zal Duitsland een effect hebben op de andere Europese landen. Opiniepeilingen geven aan dat de nieuwe partij één van de drie grootste zal worden in de algemene verkiezingen van 18 september. Het politieke establishment is in paniek. Socialist Alternative, het CWI in Duitsland, speelt op een aantal terreinen een belangrijke rol binnen de WASG.
Azië
Het is moeilijk om er één van de vele aangrijpende bijdragen die gedurende de week gemaakt werden, uit te pikken, maar het waren vooral de contributies van de Latijns-Amerikaanse en Aziatische kameraden die hamerden op de belangrijkheid en het gewicht van deze regio’s voor de ontwikkeling van revolutionaire krachten.
Peter Taaffe, algemeen secretaris van de Socialist Party en een lid van het Internationaal Secretariaat van het CWI, leidde de discussie rond Azië in. Peter was eerder in het jaar een maand op politiek bezoek in Azië, en stelde de moedige strijd van de arbeidersklasse, boeren, stedelijke armen en vissers in landen als Sri Lanka, Pakistan, Maleisië en andere in het licht.
Vanzelfsprekend zijn de ontwikkelingen in en rond China van grote belangrijkheid voor socialisten. Het potentieel voor sociale explosies verhoogt elke dag. De getuigenissen over de dagelijkse en dikwijls zeer bittere strijd van de Chinese boeren en arbeiders tegen de bureaucratische Chinese elite waren indrukwekkend. Het regime gebruikt echter de meest brutale methodes om iedere vorm van weerstand te onderdrukken. En hoewel het aandeel van productie in de privé-sector stijgt, werkt de meerderheid van de arbeiders nog steeds in bedrijven van of gecontroleerd door de staat.
Verschillende kameraden gaven voorbeelden van hoe alle elementen van Gecombineerde en Onevenwichtige ontwikkeling die Trotski analyseerde als karakteristiek voor de industriële ontwikkeling van de zogenaamde onderontwikkelde landen, in China aanwezig zijn. Hoewel in bepaalde delen van China de levensstandaarden bereikt zijn van landen als Portugal, zijn andere overgeleverd aan extreme armoede. Hightech werkplaatsen en zeer gevaarlijke werkomstandigheden zijn schering en inslag van dezelfde ontwikkeling De groeicijfers van China – hoewel onstabiel – en haar energievraag hebben China omgevormd tot één van de belangrijke spelers in de wereldeconomie en -politiek. Dit versterkt echter de spanningen met de VS en ook met het Japanse imperialisme, wat tot uiting komt in de discussies over onder meer over Taiwan, de Chinese munt en de handelsrelaties tussen China en Venezuela.
Ook in Japan bestaat de kans tot politieke onrust. Een grote oppositie tegen het plan om de post in het land te privatiseren, zou kunnen leiden tot de val van president Koizumi.
De discussie rond Azië werd zeker verrijkt door de bijdragen van kameraden vanuit de regio of kameraden die recentelijk de regio bezochten met als doel de krachten van het CWI te versterken.
Ook werd duidelijk hoe cruciaal het begrip van Trotski’s theorie over de Permanente Revolutie in dit werelddeel wel is. De arbeidersklasse en de arme massa hebben hun vastberadenheid op te komen en te vechten tegen uitbuiting en onderdrukking opnieuw en opnieuw bewezen. Dikwijls echter, hebben collaboratie van organisaties van de arbeidersklasse met zogenaamde progressieve krachten in de bourgeoisie en een onjuist begrip van de rol van de arbeidersklasse als maatgevende en drijvende kracht bij het tot stand brengen van sociale verandering, geleid tot verschrikkelijke nederlagen waar de arbeidersklasse nu nog steeds voor boet. De discussie wekte bij de kameraden in ieder geval de honger op om meer te weten te komen.
Een politieke interventie in het Aziatisch Sociaal Forum in Pakistan en WTO-protesten in Hong Kong, werden door iedereen aanwezig als belangrijk ervaren. Het werk dat gebeurde rond de site www.chinaworker.org werd geapprecieerd en zal zeker verder gezet worden.
Clare Doyle van het Internationaal Secretariaat antwoordde op de discussie. Ze onderlijnde ondermeer dat de bijdrage van kameraad Letchmi van Maleisië het belang aantoonde van continue politieke uitwisseling met de PSM. Hetzelfde kan gezegd worden over de belangrijke bijdrage van de kameraad van Zuid-Korea die lid is van de pas opgerichte KDLP (Korean Democratic Labour Party – Koreaanse Democratische Arbeiderspartij).
Latijns-Amerika
De discussie over Latijns-Amerika werd ingeleid door Tony Saunois, algemeen secretaris van het CWI, en had een enthousiasmerend effect op iedereen in de zaal. Het verhogen van onze pogingen om sterke krachten op te bouwen op dit continent dat in onafgebroken opschudding leefde en leeft, werd als noodzakelijk ervaren. Omwentelingen kenden dikwijls een oproerig en opstandig karakter en in verschillende landen gingen opeenvolgende presidenten niet langer mee dan een paar maanden. Zelfs in landen als Mexico en Chili, die om verschillende redenen niet op de voorgrond traden in de klassenstrijd, vonden significante veranderingen plaats. De jongeren in Chili draagt niet langer de zware last van de nederlaag van de Allende-regering en herontdekt de ideeën van socialisme.
De discussie focuste op de gebeurtenissen in Bolivia, Brazilië en Venezuela; de sleutellanden in Latijns-Amerika en in deze specifieke conjunctuur. De strijd van de overwegend inheemse massa in Bolivia voor de nationalisatie van gas en water zijn zeer significant. De concrete ervaring met het neo-liberaal beleid heeft de massa geen andere keuze gelaten dan woest en fel verzet. In zijn antwoord legde Simon Kaplan van het Internationaal Secretariaat uit hoe de privatisering van de watervoorziening in Bolivia geleid heeft tot een situatie waarbij de maandelijkse waterfactuur acht keer meer bedraagt dan het gemiddelde loon. Als resultaat van het protest moest de regering de hoofdstad ontvluchten.
Op dit moment lijkt het alsof Morales de komende verkiezingen zal winnen, maar ondanks het feit dat deze beweging “De Beweging voor het Socialisme” wordt genoemd, blijft Morales binnen het kader van het kapitalisme en zal het kapitalistisch bewind niet uit zichzelf aanvechten. Hij kan erdoor verplicht worden door de massa, maar het is echter ook niet uitgesloten dat het land naar een situatie op de rand van een burgeroorlog wordt gedreven.
Brazilië, een land van continentale grootte, heeft gedurende de laatste twee jaren doorslaggevende veranderingen ondergaan. Ignacio Lula da Silva werd verkozen als president in 2003, wanneer de PT, de “arbeiderspartij”, aan de macht kwam. Hij werd toegejuicht door de massa en er bestond een grote hoop dat de situatie voor de massa en de landlozen eindelijk zou verbeteren. Deze hoop werden aan gruzelementen geslaan. Lula bleek de meest geloofwaardige vertegenwoordiger van het imperialisme te zijn. Zoals geen ander voegt hij zich naar alles wat de regels van het IMF en de Wereldbank hem opleggen en verhaalt dit op de arbeidersklasse en de armen. De PT onderging bijna dezelfde veranderingen als New Labour deed in het verleden. Daar bovenop is de PT nu verwikkeld in een groot corruptieschandaal. Tot nu toe heeft dit schandaal Lula’s reputatie bij de bevolking nog niet ernstig aangetast; alle partijen, waaronder de kapitalisten, hebben er momenteel belang bij Lula ‘clean’ te houden, maar niettemin heeft het schandaal de PT schade toegebracht. De P-SOL, de nieuwe partij opgericht door ex-leden en parlementsleden van de PT, heeft grote groeikansen als resultaat van de PT-crisis. Socialismo Revolucionario, het CWI in Brazilië, is voor het ogenblik nog een zeer kleine kracht in Brazilië en werkt binnen de P-Sol. We hebben leden in de nationale leiding van de P-SOL en binnen hun jeugdvleugel, wat ons grote mogelijkheden en verantwoordelijkheden biedt om deze partij uit te bouwen tot een massale strijdkracht voor sociale verandering in Brazilië.
De gebeurtenissen en ontwikkelingen in Venezuela hebben wijdverspreide repercussies voor heel Latijns-Amerika. De reputatie van Chavez bij de bevolking is zeer standvastig; 80.5% van de bevolking steunt de regering. Venezuela haalt voordeel uit de stijging van de olieprijzen. Olie-inkomsten worden gebruikt voor de verbetering van de leefomstandigheden van de arme massa’s. Alfabetiseringprogramma’s, verbeteringen in de gezondheidszorg en speciale voedselprogramma’s hebben het leven van een groot deel van de bevolking positief beïnvloed. Tevens nam de regering recentelijk stappen om land en fabrieken te nationaliseren, wat van Chavez een doorn in het oog van het imperialisme maakt. Chavez is geen revolutionair marxist of socialist, maar deed de laatste tijd bij verschillende gelegenheden positieve uitlatingen over socialisme. Zelfs wanneer dit soms gebeurd op een verdraaide manier, helpt dit om de ideeën van het socialisme te introduceren bij de massa’s in Venezuela.
Het is de taak van revolutionaire marxisten om gebalanceerd en op concrete wijze uit te leggen wat socialisme betekent, hoe het te implementeren en hoe het te bereiken. Grote lagen van de jeugd beginnen zich te identificeren met de ideeën van het socialisme. Ze zijn bereid te vechten en er volledig voor te gaan. Om dit engagement en deze vastberadenheid niet te verspillen, moeten zowel in Venezuela als in Brazilië en internationaal onafhankelijke organisaties van arbeiders en jongeren opgericht worden om het kapitalisme en het imperialisme aan te pakken.
De CWI-zomerschool heeft een belangrijke rol gespeeld in dit proces. Internationaal hebben de secties van het CWI belangrijke stappen vooruit gezet. We hebben onze fundamenten in de arbeidersbeweging verdiept en hebben het vertrouwen gewonnen van belangrijke lagen van de arbeidersklasse. We hebben in verschillende landen belangrijke stappen gezet in ons vakbonds- en jongerenwerk. Het is de jeugd die een beslissende rol zal spelen in de te voeren strijd. En ze hebben op deze school blijk gegeven van hun uithoudingsvermogen.
Naast de officiële sessies, organiseerden de jonge kameraden van alle verschillenden secties een apart jongerencomité om ervaringen en ideeën uit te wisselen. Gedurende korte lunchpauzes en na intense meetings die de hele dag duurden, kwamen ze samen om te bespreken hoe de groei van het CWI in het komende jaar te versnellen.
Per Ake Westerlund, lid van Internationaal Uitvoerend Bestuur van het CWI en een leidinggevend lid van onze Zweedse afdeling, verwees in zijn inleiding over ‘De opbouw van het CWI’ naar de 1905-revolutie in Rusland. Hij herinnerde het publiek eraan dat één van de meest belangrijke lessen van de revolutionaire 1905’s de nood tot het bouwen van een sterke en krachtige revolutionaire partij is, een partij die het verschil maakte in de succesvolle Russische revolutie in 1917.
Het uitgebreide feest als slotmoment van de zomerschool, weerspiegelde de ervaring van een interessante en inspirerende week van nieuwe inzichten, een dieper begrip van marxistische theorie en praktijk en de sterke wil om de revolutionaire partij op te bouwen.
Vertaling door Liesje Ulburghs (LSP-Gent)
