De crisis in Griekenland heeft gevolgen voor de bedrijven in het land. Het industriële concern Viohalco verlaat de beurs van Athene en verplaatst haar hoofdkwartier. De delokalisatie gebeurt naar een land dat interessant is voor werkgevers die lage kosten verkiezen. De Griekse fiscale vluchteling trekt daarom naar een klein belastingparadijs in het noorden van Europa: België.
De klaagzang van de werkgevers die met de regelmaat van de klok in alle media een weerklank vindt, kan de indruk wekken dat het met de concurrentiepositie van ons land compleet de foute richting uitgaat. De werkgevers eisen meer lastenverlagingen en cadeau’s. Draaien ze dan op verlies? Hebben ze nood aan liefdadigheid van de gemeenschap om rond te komen? Neen, de winsten zijn wel in orde. Alleen willen ze uiteraard meer winsten. Dat de Bel-20 bedrijven die hun resultaten bekend maakten in de eerste helft van het jaar al goed waren voor 7 miljard euro winst weerhoudt Van Eetvelt (Unizo) er niet van om nog eens 7 miljard euro aan lastenverlagingen te eisen.
In tijden van crisis en besparingen moeten we niet vragen dat er voldoende opvang voor onze kinderen zou zijn, dat onderwijs niet langer naar containers wordt verwezen of dat er voldoende werk is voor jongeren die op de ‘arbeidsmarkt’ komen. Voor investeringen van gemeenschapsmiddelen hiertoe zijn er geen middelen. De patroons die oproepen tot een hard besparingsbeleid eisen nu tegelijk extra uitgaven van gemeenschapsmiddelen in de vorm van fiscale cadeaus.
Het is een beproefde tactiek die al heel wat successen heeft opgeleverd. Successen voor de werkgevers, niet voor de gemeenschap. Nu is er ook het voorbeeld van Viohalco Hellenic Copper and Aluminum Industry, het derde grote Griekse bedrijf dat dit jaar het land verlaat (na Coca Cola Hellas en het melkbedrijf Fage). Verlaten betekent in dit geval niet dat de productie wordt gestopt, maar wel dat het bedrijf zich van de beurs van Athene terugtrekt en het hoofdkwartier naar een fiscaal interessanter land overbrengt. In het geval van Viohalco is dat ons land. De reden hiervoor is dat het bedrijf in ons land minder belastingen zal moeten betalen. In Griekenland werd de vennootschapsbelasting opgetrokken van 20 naar 26%. In ons land gaat het officieel om 33,99%, maar in werkelijkheid ligt het een pak lager (eerder rond de 10%).
Viohalco overkoepelt 87 ondernemingen in Griekenland. Die blijven allemaal bestaan, maar het hoofdkwartier en het financiële zwaartepunt verhuist naar België. Viohalco zat sinds 1947 op de beurs van Athene en is bijna 1 miljard euro waard waardoor het het 13de grootste bedrijf van Griekenland is. De metaalverwerkende groep telt in totaal ongeveer 8.000 werknemers en het was voor het begin van de crisis goed voor ongeveer een tiende van de totale Griekse export.
De komst van het hoofdkwartier van Viohalco zal in ons land niet meteen veel jobs opleveren. De transfer werd duidelijk al langer voorbereid, onder meer via het bedrijf Cofidin dat 13,3% van de aandelen van Viohalco in handen heeft. Cofidin is goed voor een spectaculair aantal werknemers in ons land: twee. Wellicht gaat het om twee fiscale spitstechnologen? De operatie werd mee georganiseerd door figuren uit de entourage van Albert Frère.
Kapitalisten kunnen dus zonder enige beperking kiezen vanuit welk land ze fiscaal opereren aan de meest gunstige voorwaarden. Dat is wat ze onder ‘concurrentiepositie’ verstaan. Dat ons land wordt gezien als een belastingparadijs wordt bevestigd door de komst van Viohalco. Dat een fiscale cadeaupolitiek enkel de winsten versterkt en niets met werkgelegenheid te maken heeft is eveneens bevestigd.
De aanhoudende pleidooien voor nieuwe cadeaus voor het patronaat en nieuwe aanvallen op onze levensstandaard (zo wordt nu al gezegd dat de loonstop niet volstaat!) moeten in dat kader gezien worden. De vertegenwoordigers van VBO, Unizo, VOKA en co worden vandaag amper van antwoord gediend, ze krijgen carte blanche in alle gevestigde media en de traditionele politici huilen met de patronale wolven mee. Het wordt hoog tijd dat het geschreeuw om sociale afbraak een passend antwoord krijgt met een offensief actieplan dat ingaat tegen de loonstop en tegelijk opkomt voor publieke investeringen, te beginnen met de meest dringende tekorten die zich opstapelen op vlak van kinderopvang, onderwijs, sociale huisvesting, openbare diensten, gezondheidszorg,…
