1 Mei is een belangrijke strijddag voor socialisten. Het is immers hét symbool van internationale strijd voor een kortere arbeidsdag. In 1890 vond de eerste internationale 1 Meiviering plaats met optochten voor de 8-urendag. Meer dan 100 jaar later zal het opnieuw noodzakelijk zijn dat de arbeiders en jongeren zich nationaal en internationaal organiseren om de strijd voor degelijke arbeids- en levensvoorwaarden aan te gaan. Op de 1 Mei vieringen gaf de sociaal-democratie eens te meer aan dat het daar geen instrument toe is.
De voormannen van de SP.A lieten zich vrij openlijk uit over de noodzakelijkheid van een besparingsbeleid dat de arbeiders en jongeren treft. SP.A.-minister Frank Vandenbroucke pleitte in Kampenhout voor een loonmatiging. Om dat verkocht te krijgen, stelde hij dat dit ook maar moet gelden voor de lonen van de managers. Daarmee wil hij inspelen op het algemene ongenoegen dat leeft over de recordwinsten en de hoge managerslonen om zo onze lonen aan te pakken!
Je zou je afvragen wat een figuur als Vandenbroucke nog op een 1 Mei manifestatie doet als je hoort dat hij ook stelt dat er compromissen moeten komen in het onderwijs en de zorgsector waarbij er zal moeten worden bespaard. Ingaan tegen de logica van het kapitalisme is er niet bij. Integendeel, het neo-liberalisme heeft een enthousiaste aanhanger gevonden bij de SP.A-leiding. Moesten de initiatiefnemers van de eerste 1 Mei vieringen eind 19e eeuw een dergelijke houding ingenomen hebben, zouden we misschien nog altijd 12 uur op een dag moeten werken (kinderen inclusief) voor een hongerloon.
Algemene sociale bijdrage?
Er was heel wat commotie over de financiering van de sociale zekerheid. ABVV en SP.A verschillen op dat vlak immers van mening. Na de PS (en het ACV), is nu ook het ABVV gewonnen voor het idee van een ‘algemene sociale bijdrage’ om de sociale zekerheid te financieren. De SP.A is tegen omdat dit een "nieuwe belasting" zou zijn.
Dit is een valse discussie. De wijze waarop de financiering van de sociale zekerheid gebeurt, is belangrijk maar ondergeschikt aan de vraag hoeveel middelen vrijgemaakt worden voor sociale zekerheid en hoe een uitbreiding van de sociale zekerheid mogelijk is. Waar geen van deze partijen (SP.A en PS) of de vakbondstop over repte, was de jaarlijkse miljardenstroom richting patroons via de verlaging van de "patronale bijdragen" aan de sociale zekerheid. Op dit moment bedraagt die jaarlijks tot 5 miljard euro. De "tekorten" worden dus georganiseerd door de regering zelf, om de recordwinsten van de bedrijven te blijven garanderen, waarbij de aandeelhouders enkel met de hoogst mogelijke winsten tevreden zijn.
Een alternatieve financiering van de sociale zekerheid is bovendien gevaarlijk omdat het steevast zal leiden tot een uitholling van het systeem door het verlagen van de zogenaamde patronale bijdragen. Een algemene sociale bijdrage kan er immers toe leiden dat de regering alleen beslist over het optrekken of laten afnemen van de algemene sociale bijdrage.
De discussie moet volgens ons gaan over de verdediging van de sociale zekerheid en het mobiliseren van de brede steun voor verzet tegen het beleid van sociale afbraak. Dat element kwam echter niet aan bod in de toespraken op 1 Mei.
1 meiviering tegen arbeiderseenheid en solidariteit
Het Vlaams Belang organiseert sinds enkele jaren een eigen 1 Mei manifestatie. Deze bijeenkomst is door de jaren heen minder belangrijk geworden voor de partij, aangezien ze zich nu meer en meer openlijk richt op de ondernemers. Vorig jaar slaagde de partij er zelfs in om een 1 Mei manifestatie te organiseren aan het standbeeld van een patroon, Lieven Gevaert. Misschien moet iemand de VB-leiding er eens op wijzen dat 1 Mei ontstaan is als socialistische strijddag voor een kortere arbeidsdag waarbij de arbeidersklasse er in slaagde om effectief toegevingen van het patronaat af te dwingen door zich te verenigen in strijd?
Het VB legde dit jaar op haar 1 mei manifestatie nadruk op de noodzaak van "vrijhandelszones". Met andere woorden: het beperken van iedere sociale bescherming, het geven van cadeau’s aan het patronaat,… Dit zou leiden tot superflexibele jobs waarbij het idee van een 8-urendag een droombeeld zou zijn voor de meeste werknemers. Dit heeft niets met 1 Mei te maken, het VB zou beter een feest voor het patronaat organiseren.
LSP op 1 Mei
LSP-MAS kwam tussen in meer dan 20 steden om ons blad te verkopen, strijdfonds op te halen en met nieuwe mensen in contact te komen. Op de meeste plaatsen wordt de 1 mei-stoet – zeker in Vlaanderen – gedomineerd door SP.a- en vakbondsbureaucraten. Strijdbare delegaties zijn nog vrij zeldzaam, al zal dit door een oplevende klassenstrijd in een bepaald stadium veranderen. In Luik organiseerde het ABVV een dag van activiteiten op de Place Saint-Paul: onze kameraden maakten er een hele reeks contacten en haalden ongeveer 300 euro strijdfonds op. Dit toont aan wat 1 mei zou kunnen zijn, met een beetje creativiteit en inspiratie vanwege de vakbond. In Gent haalden we veel financiële steun op naar aanleiding van de poging tot uitsluiting van ALS aan de universiteit (180 euro).
De verkoop van ons blad lag hoger als vorig jaar. Het opgehaalde strijdfonds en de nieuwe contacten tonen bovendien het belang aan van onze interventie op 1 mei. In West-Vlaanderen waren onze leden aanwezig op de betogingen in Oostende, Brugge, Kortrijk en Menen. Samen verkochten we er 141 nummers van ons maandblad en haalden we zo’n 150 euro strijdfonds op. In Oost-Vlaanderen waren we aanwezig in Gent, Sint-Niklaas, Aalst, Geraardsbergen en Ninove waar we 198 bladen verkochten en 260 euro steun ophaalden. In de provincie Antwerpen waren er LSP-leden in Antwerpen, Mechelen, Rumst, Terhagen, Turnhout, Herentals en Geel. Dit leverde een verkoop van 103 nummers van ons blad op en ongeveer 70 euro strijdfonds. In Vlaams Brabant en Limburg kwamen we tussen in Leuven en Houthalen. Daar verkochten we traditioneel niet zoveel, een 36 nummers van ons blad.
In Brussel verkochten de kameraden 133 exemplaren van ons Nederlandstalig en Franstalig blad. Verder waren er langs franstalige kant tussenkomsten in Charleroi, Mons, La Louvière, Luik en Verviers. In Henegouwen verkochten we 51 bladen, in Luik en Verviers 78. In Luik haalden de kameraden ongeveer 300 euro strijdfonds op. In totaal verkochten we meer dan 700 exemplaren van ons maandblad en haalden we meer dan 800 euro steun op. Bedankt aan alle militanten van LSP-MAS om zich hiervoor in te zetten.
