Reeds jarenlang probeert het Vlaams Belang verschillende maskers op te houden, ook in de partij. Dit leidde recent tot een bitsige confrontatie tussen de puriteinse kwezel (dixit Dewinter) Alexandra Colen en de omhooggevallen carrièrist Jurgen Verstrepen bij wie het nog even zoeken is naar enige politieke inhoud.
Benjamin Vervondel
De uitgerangeerde conservatieve moeder van het Vlaams Belang, Alexandra Colen, liet opnieuw van zich horen. Ditmaal tegen iemand uit de eigen partijrangen. Ze klaagt Jurgen Verstrepen aan omdat die op zijn persoonlijke website links legt naar – volgens eigen zeggen – ‘artistiek verantwoord naakt’. De site van Verstrepen bevat kooktips, details over zijn persoonlijke leven,… Voor politiek nieuws moet je er alleszins niet zijn.
Colen ergert zich aan de ‘babes’ op de site van Verstrepen, maar eigenlijk ergert ze zich vooral aan de oppervlakkigheid waarbij ook binnen het VB de “perceptie” centraal staat. Eerder schreef Colen reeds: “Vlaanderen heeft een Thatcher nodig. Maar waar is hij of zij? Intussen wordt de lichtheid van het parlement elk jaar ondraaglijker. We leven in een particratie, in een Vlaanderen dat verstikt wordt door de babes en de banaliteiten.”
De website van Jurgen Verstrepen is effectief een voorbeeld van banaliteiten en egotripperij. Onze kritiek op de naaktfoto’s bij Verstrepen is echter een ander soort kritiek dan die van Alexandra Colen. Wij verzetten ons tegen seksisme op basis van een klassenstandpunt waarbij we vaststellen dat vrouwen in veel gevallen in een rolmodel gedwongen worden of zelfs gedwongen worden om hun lichaam te verkopen.
Wij vertrekken niet van een moralistisch standpunt en hebben een afkeer van conservatieve puriteinse kwezels zoals Alexandra Colen. Haar kruistochten zullen geen enkele stap vooruit betekenen voor vrouwen, integendeel! De enige weg vooruit is het organiseren van vrouwen die samen met mannen in strijd gaan voor gratis kinderopvang, tegen seksisme,…
Het ongenoegen bij bepaalde VB’ers over de steile opgang van nieuwkomers beperkt zich niet tot Verstrepen. Ook het feit dat Marie-Rose Morel opgenomen wordt in de partijleiding, werd negatief onthaald. De Standaard berichtte hoe de in Antwerpse VB-kringen goed gekende Mia Dujardin (alias “de zwarte weduwe” aangezien ze getrouwd was met wijlen Jan Brans, hoofdredacteur van het collaboratieblad Volk en Staat), razend kwaad naar Frank Vanhecke belde toen ze hoorde dat Morel in de partijleiding kwam. Volgens De Standaard zou ze daarbij “Morel vergeleken hebben met een dame die het oudste beroep ter wereld uitoefent”.
De aanwezigheid van carrièristen in de leiding van het VB is er vooral op gericht om de positie van de echte leiding in de partij te versterken door het naar voor schuiven van nietszeggende marionetten die louter dienen als behang naar buiten uit. Dat zoiets leidt tot interne conflicten en persoonlijke vetes, kan leuk zijn voor fans van soapseries op televisie. Maar in feite is het vooral een vaststelling van het feit dat de zogenaamde oppositie niet gericht is op het verdedigen van de belangen van de meerderheid van de bevolking, maar wel op het verdedigen van de belangen van de eigen leiding.
