70 miljoen euro voor tsunami-slachtoffers
250 miljoen euro voor patroons
Het leven is aan de schaamtelozen en de hebzuchtigen. Terwijl heel België zich mobiliseert om 70 miljoen euro bijeen te sprokkelen voor de tsunami-slachtoffers, verdwijnt ruim het drievoud, 250 miljoen euro, in de zakken van de patroons… omdat de bedrijven het toch zo moeilijk hebben! Recente cijfers van het rechtse weekblad Trends bewijzen nochtans het tegendeel: in 2003 verdubbelden de 30.000 grootste bedrijven in België hun gezamenlijke winst tot liefst 27,8 miljard euro, zo’n 300.000 oude Belgische franken per actieve inwoner.
Eric Byl
De solidariteit met de tsunami-slachtoffers heeft getoond dat de grote meerderheid van de Belgen helemaal geen individualisten, egoïsten en/of racisten zijn. Integendeel, ook hier leeft de meerderheid mee met diegenen die tegenslag kenden. Heel het land mobiliseerde: de wereld van non-gouvernementele organisaties; alle media – van kranten over radio tot televisie, openbaar en commercieel; bekende Vlamingen van acteurs over muzikanten tot de sportwereld; en vooral zo’n 1600 spontane lokale initiatieven van doorsnee mensen zoals u en ik.
Allemaal samen hebben we het grootste bedrag ooit opgehaald, maar iedereen weet dat dit maar een fractie is van wat uiteindelijk nodig zal zijn.
Politici, die verkozen moeten worden, houden daar rekening mee. Zelfs het Vlaams Belang liet voor een keer haar “eigen volk eerst” wijselijk achterwege. Bij de NV-A lieten ze de gehuurde camionettes om de solidariteit aan te klagen deze keer op stal. De politici beseften dat ze maar beter meegingen met de stroom. De regering schonk zo’n 30 miljoen euro uit onze belastingen om haar solidariteit te benadrukken. Politici namen plaats in het call-center ter gelegenheid van de grote gemeenschappelijke 12-12 uitzendingen van TV1, VTM, RTBF en RTL-TVI. Alle “democratische” partijen riepen hun militanten op te storten op de rekening 12-12. Enkel het Vlaams Belang weigerde eerst om bij te dragen aan een NGO-consortium met “het communistische Oxfam-Solidariteit”, maar moest haar extremistische standpunt uiteindelijk herzien.
Voor de Belgische patroons, die zichzelf niet hoeven te laten verkiezen, zijn er grenzen aan de solidariteit, maar niet aan de hebzucht. Voor de vorm riep het VBO haar leden op om te storten op 12-12, maar tegelijk eiste de patroonsorganisatie een veelvoud aan compensatie in het kader van het Interprofessioneel Akkoord. Wie zoveel geld kan besteden aan solidariteit hoeft geen loonsverhoging en mag best wat langer werken, oordeelt het Belgische patronaat. De patroons rekenden op zo’n 360 miljoen euro, 5 keer het tsunami-bedrag. Zelfs de paarse regering begreep echter dat dit immoreel was. Ze besloot uiteindelijk “slechts” 250 miljoen euro van onze fiscale en parafiscale bijdragen door te storten naar de bedrijven.
De grote meerderheid van de Belgen heeft een sterk solidariteitsgevoel. De egoïsten en de individualisten zijn gelukkig slechts een kleine minderheid. Zolang die minderheid en haar politieke lakeien de maatschappij echter in hun greep houden, zal de solidariteit moeten wijken voor de hebzucht, ook als dat ten koste gaat van mensenlevens en toenemende armoede.
