Het patronaat en andere liberale woordvoerders van de 1% rijksten voeren het offensief tegen onze levensstandaard verder op. Momenteel worden de ogen gericht op de automatische indexering van de lonen. Als de prijzen stijgen, volgen maanden later deels ook onze lonen. Een louter behoud van koopkracht is voor de liberalen onaanvaardbaar.
Het wordt tijd dat de liberalen eens duidelijker omschrijven wat ze eigenlijk eisen: dat de koopkracht van de gewone werkende bevolking erop achteruit zou gaan. Voorlopig is de discussie over de index nog niet beslecht. De liberale druk tegen de index biedt de PS ruimte om de door haar geleide komende besparingsregering als een “minste kwaad” voor te stellen, aan de liberalen biedt het de kans om de vrienden bij het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) naar de mond te praten. Bij vorige discussies over de index werd de discussie al eens gebruikt als pasmunt voor een ‘compromis’ van cadeaus voor het patronaat in ruil voor het behoud van de reeds sterk uitgeholde index. Het enige wat wij ‘kregen’, was wat we al hadden.
De PS werpt zich op als de verdediger van de index, de bestaande uitholling van de index (onder meer als gevolg van de invoering van de gezondheidsindex begin jaren 1990) hebben we nochtans mee aan de PS te ‘danken’. Het is door deze uitholling dat de reële koopkracht er het afgelopen jaar met 1,3% op achteruit is gegaan.
Dat is blijkbaar niet genoeg. In navolging van de Europese oproep eist Open VLD een hervorming van de index, een eis waarin de liberalen worden gesteund door onder meer N-VA. De Vlaams-nationalisten eisen begroting die volledig aansluit bij de Europese aanbevelingen: hervorming van de index, verhoging van de pensioenleeftijd, verlaging van werkloosheidsuitkeringen,…
Het is niet uitgesloten dat er mee onder Europese druk verder wordt geraakt aan de index. Die Europese druk werd afgelopen week door de Commissie opgevoerd. Tegen midden december moet er een begroting zijn voor 2012 en de daaropvolgende jaren, waarschuwde EU-commissaris Olli Rehn. Vanaf midden december kan de Europese Commissie lidstaten sancties opleggen indien ze niet trouw genoeg in de neoliberale pas lopen. Een boete van 708 miljoen euro voor ons land zou daarbij tot de mogelijkheden behoren.
Het patronaat en de liberalen roepen al jaren om de index verder af te bouwen. Nu wordt beroep gedaan op de EU als extra argument om dat geroep kracht bij te zetten. Dit maakt meteen duidelijk aan welke kant de Europese instellingen staan. Niet de koopkracht van de 99% wordt verdedigd, maar wel de winsten van de 1% rijksten. De voorstellen die Di Rupo in zijn oorspronkelijke formateursnota deed, gaan niet bepaald een andere richting uit. Ook daarin konden we voorstellen lezen om te besparen op werklozen, gepensioneerden,… De maatregelen voor de 1% waren slechts symbolische tikjes.
Het traditionele patronale argument tegen de indexering van de lonen – de concurrentie met de buurlanden en de toename van het loonkostenverschil – werd deze zomer weerlegd door een in patronale kringen doorgaans betrouwbare bondgenoot: de vroegere topman van de Nationale Bank Fons Verplaetse. Hij onderzocht de verhouding tussen de loonkostenevolutie en het marktaandeel van België in de uitvoer. Verplaetse stelde vast: “De cijfers tonen (…) aan dat er zeker geen positief verband bestaat tussen de loonkosten en het verlies aan marktaandeel.” Deze vaststelling van Verplaetse wordt systematisch onder de mat geveegd.
De besparingspolitiek die nu ook bij ons op tafel wordt gelegd, biedt geen enkele uitweg uit de crisis. Het zorgt er enkel voor dat de factuur van de crisis naar de werkenden en uitkeringstrekkers wordt doorgeschoven. Dat moet zo van Europa en andere vertegenwoordigers van 1% rijksten. Wat het beleid van De Croo, De Wever en andere liberalen betekent, zien we in Griekenland of Groot-Brittannië. Daar leidt de drastische afbouw van de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking niet bepaald tot economische groei.
Wij verzetten ons tegen iedere verdere ondermijning van de index en pleiten voor het herstel van de volledige index om een uitdrukking te geven van de reële levensduurte. De vakbonden hebben gelijk als ze aankondigen dat iedere aanval op de index zal leiden tot verzet. Daarbij kunnen ze alvast niet rekenen op PS en SP.A die al meermaals hebben bewezen dat ze maar al te graag bereid zijn om een hoge patronale prijs te betalen in ruil voor het formele behoud van de uitgeholde index. De strijd voor het behoud van de index moet onderdeel zijn van een offensieve campagne tegen het volledige besparingsbeleid dat 99% van de bevolking wil laten opdraaien voor de inhaligheid en de speculatie van de 1% rijksten.
Uit onze archieven:
