Niet de migranten of queerjongeren maken de winkelkar onbetaalbaar, maar de hebzucht van de grote aandeelhouders
Komt er in 2024 een Vlaamse regering van Vlaams Belang en N-VA? Zelfs als dit niet waarschijnlijk is, stonden we er nooit eerder zo dicht bij. Bovendien dreigen in oktober 2024 lokale coalities met het VB. Dit versterkt het zelfvertrouwen van extreemrechts en het leidt tot een toename van haat en incidenten.
door Geert Cool uit maandblad De Linkse Socialist
Sommigen beweren dat de Vlaamse bevolking nu eenmaal rechts is. Wij zijn het daar niet mee eens. De Grote Peiling van HLN en VTM vroeg naar de belangrijkste bekommernissen van kiezers. Van de gepeilde thema’s kwamen gebrek aan toegang tot betaalbaar wonen en ouderenzorg het sterkst naar voren – koopkracht was niet opgenomen in de bevraging. Ver achter deze thema’s kwamen kwesties als asiel en migratie. In alle delen van het land is vooral het wantrouwen en de afkeer tegenover de gevestigde partijen erg groot.
Antiwoke-offensief versterkt haat
Met traditionele politici die voor 50 tinten besparingsgrijs in het belang van de superrijken staan, is het niet verwonderlijk dat afkeer en wantrouwen dominant zijn. Dat is waarop extreemrechts inspeelt om te scoren. Het probeert het wantrouwen te kanaliseren naar verdeeldheid. N-VA doet hetzelfde: de aandacht voor het eigen sociale falen afleiden door te strijden tegen de windmolens van het monster van woke-ness. Als De Wever steevast tegen woke uithaalt, is het om elk verzet tegen onderdrukking verdacht te maken en vooral om het kapitalistisch systeem te verdedigen.
Ondertussen is het Vlaamse rechtse beleid van de door N-VA geleide regering zo onpopulair dat een nieuwe rechtse federale regering, zoals tien jaar geleden onder Michel, vandaag ook langs Nederlandstalige kant geen meerderheid zou halen. Na de rampen in de woonzorgcentra en de crisis in het onderwijs is dat niet verwonderlijk. De Wever mag dan wel hoog van zijn schoon verdiep blazen tegen de cancelculture, het is het beleid van zijn regering en zijn stadsbestuur dat inhakt op cultuur. Dat alles wil De Wever toedekken met zijn cultuuroorlog.
De campagne van De Wever geeft extreemrechts extra wind in de zeilen. In Brugge werd een queer-lezing verstoord door VB en Schild&Vrienden. Vervolgens werd een haatcampagne opgezet tegen Dalilla Hermans, die aangesteld werd als trekker van het project om van Brugge in 2030 de culturele hoofdstad van Europa te maken. N-VA sprong meteen op de kar en stelde dat niet de racistische bagger, maar Hermans zelf zou polariseren en hierdoor niet geschikt zijn voor het project. Hiervoor werd zelfs de partijvoorzitter in de studio’s van Ter Zake ingezet. Met een Vlaams kanon op een mug schieten, zal de haat van extreemrechts verder aanwakkeren.
Het Vlaams Belang beweert sociaal te zijn, maar gebruikt het dunne en bijzonder hypocriete laagje sociaal vernis enkel om des te efficiënter haat en verdeeldheid te zaaien. Een meerderheid ziet het niet zitten om tot 67 jaar te werken. Toen de arbeidersbeweging protesteerde tegen de verhoging van de pensioenleeftijd, hield het VB kleine acties tegen het vakbondsprotest! De initiatiefnemer voor een internetpetitie tegen ons verzet tegen de hogere pensioenleeftijd en aanval op de index onder de rechtse regering-Michel, werd door het VB naar het parlement gestuurd.
Het VB beweert het personeel van Delhaize te steunen, maar stemde in het parlement tegen een voorstel om de aanval op dit personeel politiek te bespreken. Het VB verdedigt de franchisering. Extreemrechts staat altijd aan de kant van de bazen, zowel de grote als de kleine.
Het zijn niet de vluchtelingen of mensen met een migratie-achtergrond, laat staan de queerjongeren, die de winkelkar onbetaalbaar maken. Dat doet de hebzucht van de grote aandeelhouders van big business, voor wie 2,5 miljard euro winst bij Holdup-Delhaize niet volstaat.
Niet laten meeregeren
Wij zijn tegen een regering of lokale coalities met extreemrechts. Extreemrechts aan de macht zet de deur open voor nog meer aanvallen op werkenden, mensen met een migratie-achtergrond, vrouwen en LGBTQIA+ personen. Kijk naar het beleid van Trump, Bolsonaro, Modi of Meloni. Een versterking van extreemrechts versterkt hun haat. Dat zagen we al na de verkiezingsoverwinning van het VB in 2019 die gevolgd werd door meer incidenten met geweld, racisme en queerfobie.
Wij gaan er niet van uit dat groei voor extreemrechts een uitgemaakte zaak is. Het alternatief ervoor kan en moet van een strijdbare linkerzijde komen. De arbeidersbeweging kan het terechte wantrouwen omzetten in collectieve strijd en zo het publieke debat doen keren. Dat is wat er in Frankrijk gebeurde. Ja, we moeten een ideeënstrijd voeren. Maar een ideeënstrijd voer je het meest efficiënt door klassenstrijd. Dan wordt het duidelijk wie onze bondgenoten zijn en wie niet.
Tegenover de dreiging van extreemrechts is er nood aan offensieve strijd. We zullen extreemrechts niet stoppen door democratische fronten te zoeken met de verantwoordelijken voor het asociale beleid.
In de jaren 1990 werd extreemrechts groot door in te spelen op de toenemende werkloosheid na de recessies van de jaren 1970 en 1980 en door gebruik te maken van het falen van de linkerzijde, niet in het minst in Frankrijk begin jaren 1980. Wij reageerden door actiecomités van jongeren en werkenden te organiseren rond de slogan ‘jobs, geen racisme’. We verdedigden de noodzaak van offensieve strijd voor sociale eisen en maatschappijverandering.
Die consequente antifascistische benadering van Blokbuster is nog altijd ons uitgangspunt. Vandaag meer rond betaalbaar wonen, openbare diensten, jobs met lonen en voorwaarden die maken dat je er geen twee of drie nodig hebt om rond te komen. We bestrijden actief elke vorm van verdeeldheid, met de nadruk op strijd tegen seksisme, queerfobie en racisme. We protesteerden tegen Dewinter aan de Vlaamse universiteiten, we voeren campagne voor Pride is a Protest. Het potentieel voor verzet is er. Op 15 april werd zelfs in de kleine gemeente Berlaar een antifascistisch protest met 80 aanwezigen gehouden tegen een lezing van Dewinter waarop 60 toehoorders waren.
Onze benadering benadrukt sociale thema’s. Het is enkel door ééngemaakte strijd van de werkende klasse dat we een einde kunnen maken aan de gevolgen van de vele crisissen die het kapitalisme ons oplegt. Strijd éénmaken en richten op maatschappijverandering betekent ingaan tegen alles wat ons verdeelt. Het betekent ook het populariseren van een alternatief voor het kapitalisme. De enorme ongelijkheid is de voedingsbodem voor allerhande rottigheid, waaronder extreemrechts. Daartegenover zetten wij een socialistische samenleving die de enorme mogelijkheden aanwendt in het belang van de meerderheid van de bevolking.
