Beste collega’s, lotgenoten,
Ik wil jullie oproepen om op 31 mei deel te nemen aan de staking van de openbare diensten.
Wat is de inzet?
In essentie:
- meer personeel
- meer middelen
- meer koopkracht
Ik moet er geen tekeningetje bij maken, ook bij het spoor kampen we al jaren met tekorten. Verlof kan niet gegeven worden, met rusten en compensaties lopen we achter, diensten zijn te zwaar, mensen vallen uit, dienen zelfs hun ontslag in, en treinen worden afgeschaft. Agressie neemt toe. Door de tekorten en de afbouw van loket- en stationspersoneel staan we er in de treinen en in de stations bijna altijd alleen voor, Voor tussenkomst moet je al fameus geluk hebben.
De financiering van het spoor is drastisch verminderd, door de vorige regering nog met 21%. Corona sloeg in 2021 een put van €100 miljoen en energie zal ons €30 miljoen meer kosten.
Onze barema’s zijn al twintig jaar niet verhoogd. De index compenseert maar gedeeltelijk en de recente prijsstijgingen hakken er op in.
De afgelopen dagen hoorde ik heel wat vragen en opmerkingen van collega’s. Ik wil daar nog eens op ingaan.
We zouden voor de kar van de andere openbare diensten gespannen worden. Als ze overal zo redeneren, hebben we op 31 mei geen staking. Als je een krant openslaat zie je dat we niet alleen staan: ook scholen, crèches, supermarkten, De Lijn, justitie, ziekenhuizen … schreeuwen om meer volk. Zowat alle openbare diensten zijn ondergefinancieerd. Dat bv gas en elektriciteit zo duur zijn, treft alle werkenden en gepensioneerden. Het is dan niet onlogisch dat de handen in elkaar geslagen worden.
Rond koopkracht vonden trouwens al verschillende acties plaats. Er werd betoogd in Antwerpen op 22 april en op 13 mei in Kortrijk, Leuven en Hasselt. In verschillende sectoren was er hiervoor een stakingsaanzegging.
Sommigen vinden de eisen te vaag. Daar ben ik het mee eens.
Hoe willen we een koopkrachtverhoging?
Met de staking van december 2019 eisten we een baremaverhoging van 1,1%. Die hield rekening met de loonnormwet. Die moet op de schop. Er moeten vrije onderhandelingen komen. Met de huidige inflatie is 1,1% trouwens veel te weinig. Eén van de eisen is dat de overheid – net zoals de privé – om de twee jaar loonakkoorden afsluit.
Persoonlijk vind ik dat de werkgever ook moet tussenkomen in het woon-werkverkeer van wie er niet met het openbaar vervoer geraakt.
Hoeveel meer personeel willen we?
ACOD Spoor wil “proactieve aanwervingen in functie van het transportplan”. Dat werd eind 2019 al overeengekomen voor treinbegeleiding. Alleen is daar niet veel van in huis gekomen.
Persoonlijk denk ik dat we tijdelijk het vervoersplan moeten afschalen om mensen op adem te laten komen, om verloven, rusten en compensaties te geven, het verplichte jaarlijkse medische onderzoek weer uit te voeren, de voorziene permanente opleidingen te geven, de opleidingen met het oog op het voorkomen van agressie die jaren stil hebben gelegen, enz. Alleen zo kunnen we de uitstroom te stoppen en de vicieuze cirkel doorbreken.
Bijkomend probleem is dat het kader te krap berekend is. Dat wordt berekend op het gemiddelde aantal prestaties, afwezigheden en deeltijdse arbeid. Zo een kader kan, mits aangevuld, de gemiddelde situatie opvangen, maar niet de pieken. De buffer die ACOD Spoor eist, kan daarop een antwoord zijn.
Op een Nationaal Comité van ACOD Spoor van eind 2019 werd het cijfer van 3000 bijkomende statutaire aanwervingen genoemd. Ik vind het moeilijk om dit te becijferen, maar ik denk dat het jobverlies van de afgelopen jaren een leidraad kan zijn. We zijn met bijna 10000 minder in 2005.
Sommige collega’s aarzelen omdat ze nog in stage zijn. Aan hen zeg ik, sluit jullie onbevreesd aan, jullie stage wordt enkel met een dag verlengd omwille van de gewettigde afwezigheid. Jullie werk wordt beoordeeld, dat jullie deelnamen aan een staking heeft daar niks mee te maken. Nog nooit heb ik geweten dat dit gevolgen had. Staken is een recht.
Anderen vragen zich af of een 24-urenstaking zal volstaan, en wat we hierna zullen doen. Op 20 juni is alvast een algemene staking met een mars op Brussel aangekondigd. Voor dat laatste hebben ze ons nodig om de betogers in Brussel te krijgen. ACOD Spoor plant sowieso nog een spoorstaking, een datum ligt nog niet vast.
Tot slot twee kwesties die ik nog niet vermeldde:
Dit is ook een staking ter verdediging van de pensioenen. Dit is momenteel weinig concreet, we weten alleen dat er een hervorming op til is, en hier hebben we geen goed oog in.
Daarnaast staken we voor respect voor de sociale dialoog en de syndicale vrijheden. Ik heb niet de indruk dat de directie tot een Protocol van Sociaal Akkoord wil komen, tenzij dat bol staat van de inleveringen. Vakbondsrechten liggen onder vuur, bij het spoor en De Lijn werd er een minimale dienstverlening doorgedrukt, op piketten worden deurwaarders afgestuurd en syndicalisten worden vervolgd omdat ze op straat komen zonder eerst lief te vragen of het mag.
Dit is een staking in gemeenschappelijk vakbondsfront, de drie kleurenbonden roepen op, bij het spoor sluit ook OVS zich aan.
Wie tot de essentiële beroepen behoort, vergeet jullie intentie niet door te geven voor vrijdag 27 mei 22u. Ieder individu heeft zijn rol in deze staking, GEEN WERKWILLIGEN BETEKENT GEEN TREINEN!
