Tijdelijke contracten en personeelstekort in gemeentelijke diensten, wachtlijsten voor kinderopvang en sociale woningen, plaatsgebrek in basisscholen, … Het besparingsbeleid treft alle machtsniveaus en onze gemeenten worden niet gespaard. Bovendien wordt een financieel keurslijf opgelegd zodat niet buiten de besparingslogica kan getreden worden. Laten we de lokale verkiezingen van oktober aangrijpen om op te komen voor een programma dat hiermee breekt. Het verzet in een programma gieten is belangrijk en dit moet gekoppeld worden aan actieve mobilisatie van de werkenden en hun gezinnen. Een antibesparingsprogramma en linkse verkozenen kunnen onze krachtsverhouding verbeteren.
Edito door Nicolas M., lid Uitvoerend Bureau LSP
Seattle en de strijd voor 15 dollar per uur
De strijd voor een hoger minimumloon werd in de VS opgestart door personeel uit de fastfoodsector. In 2013 werd Kshama Sawant van Socialist Alternative verkozen in de gemeenteraad van Seattle op basis van een strijdbare campagne voor een minimumloon van 15 dollar per uur. Deze campagne versterkte de nationale impact van de strijd voor 15 dollar, zeker toen er effectief een zetel werd gewonnen. Socialist Alternative gebruikte deze verkozen positie als platform voor sociale mobilisatie. Rond ‘15Now’ werden actiecomités in de wijken opgezet om na de verkiezingen de strijd verder op te voeren, grote publieke meetings te organiseren en een bredere laag van de bevolking te organiseren. Hierdoor was het de bevolking zelf die de strijd voor 15 dollar voerde.
De verkozen positie van Kshama werd gebruikt om in te gaan tegen wat de heersende klasse zei en de aanvallen vanuit het establishment, de gevestigde politici en de traditionele media. De druk van onderuit door de lokale actiecomités en de vakbonden maakte het mogelijk om de 15 dollar per uur af te dwingen. Dit was een historische stap in de VS: Seattle was de eerste grote stad waar dit gebeurde. Het zette actiegroepen en campagnes in andere steden ertoe aan om ook in het offensief te gaan. Strijd loont en het zou een cruciale fout zijn om een onderscheid te maken tussen strijd op straat en verkiezingen. We mogen het electorale terrein niet aan het establishment overlaten, we moeten onze eigen vertegenwoordigers naar voor schuiven: mensen uit onze vakbonden, wijken en sociale bewegingen.
Links bestuur op lokaal vlak?
Het door de PS gedomineerde gemeentebestuur van Sint-Gillis besliste in juni om een voetgangerstunnel onder een spoorweg af te sluiten (zie ook pagina 5). Het leidde tot een golf van protest op sociale media: voetgangers en fietsers moeten nu langs de erg gevaarlijke autotunnel onder het spoor. Het doel van het gemeentebestuur: de daklozen die in de tunnel schuilden verdrijven. Op enkele dagen werd een betoging georganiseerd. De mobilisatie dwong de politici tot toegevingen: de voetgangerstunnel gaat niet terug open, maar ze beloofden een oplossing te zoeken voor de daklozen.
Een links bestuur en linkse verkozenen moeten onderdeel zijn van bredere sociale mobilisatie in concrete strijd buiten de parlementen en raadszalen. Dat is niet alleen mogelijk, het is ook noodzakelijk om te vermijden dat het programma afgezwakt wordt.
De mogelijkheid van een alternatief op het besparingsbeleid en de vele schandalen in de gevestigde partijen stelt zich ook steeds concreter in ons land. De doorbraak van de PVDA in 2014 en de goede peilingen, zeker in 2017, tonen de ruimte voor consequent links. Op RTBF verklaarde Raoul Hedebouw eind juni: “De PVDA is bereid om in gemeentebesturen te stappen als het niet is om het vijfde wiel aan de wagen te zijn.” Onderhandelingen over gemeentelijke coalities moeten publiek gevoerd worden, zodat deze niet achter de rug van de kiezers bedisseld worden. Om geen vijfde wiel aan de wagen te zijn, moet van een programma vertrokken worden. Intrekking van tijdelijke en precaire contracten onder het gemeentepersoneel; benoeming van contractuelen; collectieve arbeidsduurvermindering tot 30 uur per week met bijkomende aanwervingen en zonder loonverlies; een radicaal plan van publieke investeringen voor kinderopvang, sociale huisvesting, scholen, … zijn eisen die een breuk vormen met het besparingsbeleid.
Onze stemoproep
Er zijn mogelijkheden voor initiatieven die het vertrouwen om in strijd te gaan versterken: gedurfde campagnes rond offensieve eisen waarvoor ook actief gemobiliseerd wordt. Het is in dit kader dat LSP voorstelde om de kiescampagne van PVDA te versterken. De PVDA wil daar niet op ingaan. We zullen zelf opkomen met bredere lijsten in St-Gillis met Gauches Communes en in Keerbergen met Consequent Links. Elders roepen we op om voor PVDA te stemmen, maar ook de discussie aan te gaan over onze voorstellen, programma en methodes. Voor en na de verkiezingen moet de uitbouw van een krachtsverhouding centraal staan om de basis te leggen voor een progressief beleid en het breken van de dwangbuis van de besparingen. Een strijdbare linkse socialistische verkozene zou dat concretiseren. Doe mee met onze campagnes!
