De voorbije dagen kwam er dan toch wat weerwerk tegen de steeds verder gaande provocaties van staatssecretaris Francken en zijn partij N-VA. De suggestie om mensenrechten in het geval van vluchtelingen te ‘omzeilen’ of nog de discussie over het opzetten van kampen waar het ‘onaangenaam verblijven’ is, zijn maar enkele voorbeelden van een bijzonder hard discours. De N-VA kijkt met sympathie naar het extreemrechtse Lega dat in Italië de harde woorden in beleid wil omzetten. Jongerenvoorzitter Roggeman, die eerder weigerde om zich uit te spreken tegen leden van Jong N-VA die actief zijn bij de neofascistische groep ‘Schild & Vrienden’, maakte zich vrolijk over bootvluchtelingen die op de Middellandse Zee vastzitten: ‘Return to sender’ voegde hij eraan toe.
Er kwam gelukkig protest tegen deze ontmenselijking van vluchtelingen. Zo was er een open brief van de rectoren van de Vlaamse universiteiten, een vrije tribune ondertekend door meer dan duizend academici en er is ook verzet op straat. Zaterdag was er in Aalst een symbolisch protest tegen het bezoek van de N-VA propagandabus. Zondag kwamen de mensen-zonder-papieren opnieuw op straat om een regularisatie te eisen. Er was een goede opkomst en een strijdbare sfeer. Positief was de aankondiging dat de twee militanten die eerder dit jaar bij een razzia in Globe Aroma vzw waren opgepakt net vrijgelaten zijn uit het gesloten centrum van Steenokkerzeel. Maar in het algemeen blijft de situatie voor mensen-zonder-papieren erg moeilijk: deze rechtse regering wil niet weten van een regularisatie en beperkt het criminaliseren niet tot vluchtelingen, maar treedt nu ook op tegen wie mensen in nood helpt.
De betoging afgelopen zondag toonde een vastberaden verzet. Er was aandacht voor de slachtoffers van het repressieve asielbeleid: er werd verwezen naar de overleden kleuter Mawda, maar ook naar de 20 jaar geleden vermoorde Semira Adamu (die omkwam door geweld bij deportatie). Personeel uit de schoonmaaksector merkte op een spandoek op dat zij ervoor zorgen dat onze toiletten proper zijn, maar dat ze zelf nu eigenlijk ook wel propere papieren willen. Mensen-zonder-papieren worden vandaag tot zwartwerk veroordeeld met erg lage lonen en extreme uitbuiting. Als de regering niet van regulariseren wil weten, is dit niet enkel omdat het politiek niet opportuun is na de hele antivluchtelingencampagne van de afgelopen jaren, maar ook om de belangen te verdedigen van werkgevers die beroep doen op goedkope arbeid door mensen-zonder-papieren.
Op de betoging verdeelden wij een pamflet (zie tekst onderaan het artikel uit onze junikrant) en vormden we een delegatie waarbij we samenwerkten met een delegatie Koerden uit Afrin.
Foto’s door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/a6ooWRycSRa1q4Er7]
Foto’s door Mario:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/TzZo9iyRPgwjTeYWA]
