#JUSTICE FOR MAWDA
Met de dood van het tweejarig meisje Mawda bereikt het repressieve asielbeleid van deze regering een nieuw dieptepunt. Op de schok die velen voelden, reageerde vooral de N-VA met wat niet anders kan omschreven worden als victim blaming. De rechtse populisten wassen hun handen in onschuld, zadelen de ouders op met de schuld en geven de politie de boodschap dat ze correct handelde… En al wie protesteert, doet volgens Francken aan politieke recuperatie.
door Michael Bouchez
Schieten op migranten is geen politiek neutraal incident! Het is een gevolg van het rechtse, racistische anti-migratiebeleid waarbij vluchtelingen loslopend wild zijn waarop jacht gemaakt moet worden. Hun trumpiaanse retoriek heeft nieuwe standaarden gecreëerd. Het hardhandig, zelfs dodelijk, optreden is volgens Jambon en Francken ‘streng maar rechtvaardig’.
In realiteit veranderen ze niets aan de redenen waarom mensen vluchten. Integendeel. Deze en vorige Belgische regeringen steunen dictatoriale regimes of militaire interventies die de toegang tot grondstoffen in het Midden-Oosten garanderen voor multinationals. Daarvoor maakt de Belgische regering zelfs 15 miljard vrij om F35’s aan te schaffen. Dat is 15 miljard die nog meer mensen op de vlucht zal doen slaan. Waar blijven de miljarden voor jobs, huisvesting, onderwijs en opvang voor iedereen, vluchteling of niet?
Tegelijk misbruikt deze regering het leed van vluchtelingen op een cynische manier. Ze maken van vluchtelingen onbetaalbare, gevaarlijke profiteurs die onze sociale zekerheid onbetaalbaar maken. De waarheid is dat de regering zelf een asociaal afbraakbeleid voert. Vluchtelingen gebruiken ze dan als bliksemafleider. We mogen ons niet laten verdelen! Ons pensioen, zorg en onderwijs staan onder druk door belastingverlagingen en -fraude voor grote bedrijven, niet door vluchtelingen. Ga mee in verzet tegen diegenen die ons verdelen. Kom naar de betoging van mensen zonder papieren op 10 juni in Brussel.
Ons organiseren tegen de criminalisering van mensen op de vlucht, betekent ook strijden tegen de oorzaken van vluchten. Het is het rechtse beleid, ten dienste van de winsten van multinationals, van de vrije markt en het kapitalisme, dat hele gemeenschappen ontwricht, oorlogen start en vluchtelingen creëert. Gewone werkenden en jongeren hebben niets te winnen bij die politiek ten voordele van de winsten van multinationals. Dat is waarom we oproepen voor het protest tegen de NAVO-top op 7 juli waar onze regering, maar ook Trump voor is uitgenodigd.
Een wereld zonder oorlog, uitbuiting en ellende, met een toekomst voor elk kind is mogelijk. De wereldwijde rijkdom was nog nooit zo groot. Een handvol rijken hebben genoeg om armoede verschillende keren uit de wereld te helpen. Maar het kapitalisme verhindert elke vorm van democratische herverdeling. Enkel door ons te organiseren en op te komen voor een wereld waar de behoeften van mens en natuur centraal staan, kunnen we voor iedereen een toekomst scheppen.
Ons pamflet op de betoging deze namiddag:
Stop het dodelijke asielbeleid: het verzet verder opbouwen!
Theo Franken wil “een manier vinden om artikel 3 van de Europese verklaring van de rechten van de mens te omzeilen” (het artikel dat marteling en onmenselijke of mensonterende behandeling verbiedt) om boten met migranten “terug te drijven” naar de Afrikaanse kusten. De regering aarzelde eerder geen moment om mensen zonder papieren terug te sturen naar de Soedanese dictatuur. Francken kan zich gemakkelijk verstoppen achter het beleid van “Fort Europa” dat zonder verpinken akkoorden sluit met het Turkije van Erdogan en Libische milities.
Klopjachten in het Maximiliaanpark, een wetsvoorstel voor huiszoekingen bij mensen zonder papieren, het opjagen van culturele en middenveldorganisaties, aanzet tot een gesloten centrum voor kinderen, … : het asielbeleid van Michel en zijn kliek rust op terreur en systematische repressie. De studie die bij de Nationale Bank besteld werd over de “kost van de migratie,” is simpelweg één van de punten uit het racistische 70 puntenplan van Vlaams Blok dat nu wordt uitgevoerd door de regering. Dat is de politieke context die geleid heeft tot de dood van Mawda.
20 jaar na de dood van Semira Adamu is de Belgische asielpolitiek nog steeds dodelijk. Bovendien proberen ze ook om solidariteit monddood te maken. Op de open brief van 11 universiteitsrectoren die opriepen tot definitieve regularisatie voor de familie van Mawda reageerde Francken met dreigende taal: “als ze een politiek spelletje willen spelen over migrantendossiers zullen ze de boemerang in hun gezicht terug krijgen.” De huiszoekingen moeten trouwens ook dienen om solidaire individuen aan te pakken. In België bestond zo’n “misdaad uit solidariteit” niet (in tegenstelling tot in Frankrijk). Maar 12 personen die migranten bij hen thuis hebben opgevangen zullen binnenkort terechtstaan voor vermeende deelname aan een “criminele organisatie van mensenhandel.”
Verdeel en heers
Hun politiek looft en legitimeert de ontmenselijking van onze maatschappij. We moeten namelijk niet naïef zijn: de regering maakt geweld tegen één laag van de bevolking aanvaardbaar om zo gemakkelijker anderen aan te pakken. Net zoals werklozen al jarenlang en zieken sinds kort worden opgejaagd. Haat opvoeren tegen migranten helpt om de bevolking te verdelen. Michel & Co kunnen van doelwit veranderen wanneer het hen uitkomt. In hun ogen zijn we allemaal sowieso een overlast van zodra we ons verzetten tegen hun neoliberale logica.
Ondertussen blijven mensen zonder papieren achter zonder statuut en dus zonder rechten. Ze zijn met andere woorden verplicht zich te laten uitbuiten. Dat legt dan weer druk op de loon- en werkvoorwaarden van iedereen. Ook dat weet de regering heel goed.
Van solidariteit naar verzet
In september zal het 20 jaar geleden zijn dat Semira Adamu overleden is. Ook zij was slachtoffer van institutioneel racisme. Die herdenking is nog een gelegenheid om in het publieke debat een andere stem te laten horen dan die van de haat en verdeeldheid. Waarom niet met een nieuwe betoging, in grote getale, net voor de gemeenteraadsverkiezingen. De woede tegen de antisociale politiek moet ook weerklinken in de volgende verkiezingen en in de regionale, federale en Europese verkiezingen van 2019.
We moeten de woede wapenen met een alternatief: de regularisatie van mensen zonder papieren, de afschaffing van gesloten centra, recht op vrij verkeer, stopzetting van de uitzettingen en van de criminalisering van mensen zonder papieren. Dat vereist dat we ook het recht op huisvesting voor iedereen verdedigen. Echte “Gastvrije Gemeenten” zouden zich kunnen beroepen op de Wet Onkelinx uit 1993 die de inbeslagname van leegstand toelaat en zouden een massaal publiek investeringsplan voor sociale woningen moeten verdedigen. Dezelfde logica moet gevolgd worden in de toegang tot zorg en onderwijs.
Vandaag de dag kan een hervorming maar afgedwongen worden met een revolutionaire strijd. De eisen die we hier opsommen moeten hand in hand gaan met een gevecht voor de eenheid van alle werkenden tegen besparingen en racisme en voor een maatschappij zonder enige vorm van discriminatie. Wij verwerpen dit systeem van uitbuiting en ellende. Dit systeem is gebaseerd op neokoloniale plundering waardoor zovelen niet anders kunnen dan hun leven riskeren door te vluchten. Bouw met ons mee aan de krachtsverhouding en de solidariteit om een democratisch socialistische maatschappij mogelijk te maken. Een maatschappij zonder uitbuiting en genadeloze concurrentie, waar de hefbomen van de economie onder democratisch controle en beheer van de bevolking zijn.
