Op zaterdag 27 januari was er een grote actie in Brussel tegen de Turkse inval in Afrin. Na de nederlaag van ISIS in Syrië proberen verschillende machten hun positie te versterken en die van andere spelers te ondermijnen. Het Turkse regime wil een grotere regionale invloed en tegelijk de mogelijkheid van een Koerdisch zelfbestuur in het noorden van Syrië ondergraven. De VS en Rusland kijken toe en willen bondgenoot Turkije niets in de weg leggen. De grootste slachtoffers zijn eens te meer de gewone mensen, in de eerste plaats de bevolking van Afrin.
De actie in Brussel was geen alleenstaand gegeven. In tal van landen kwamen Koerden op straat uit solidariteit met de bevolking van Afrin en tegen de agressie-oorlog van het Turkse regime van Erdogan. In Brussel kregen de Koerdische betogers solidariteit van onder meer VZW Vrede en andere partners, waaronder LSP. Naar goede gewoonte kregen alle aanwezige organisaties de mogelijkheid om hun standpunt toe te lichten in een open micro. Wij verdeelden onderstaand pamflet.
#SolidariteitMetAfrin
• Stop de oorlog tegen de Koerden • Voor massaal verzet
De Turkse staat valt de Koerden in Afrin aan met bombardementen en grondtroepen. Dit volgt na vernietigende aanvallen op Koerdische gebieden in Turkije in 2016, toen president Erdogan een einde maakte aan het ‘vredesproces’ en een oorlog begon waarbij anti-Koerdisch nationalisme in Turkije werd aangewakkerd.
In 2016 bombardeerde Turkije voor het eerst ISIS-basissen in Syrië. Het excuus van de zogenaamde ‘oorlog tegen het terrorisme’ werd gebruikt om Koerdische gebieden te bombarderen. Het ging om dezelfde Koerdische krachten die op de grond tegen ISIS vochten! De Turkse staat zag liever een overwinning van ISIS dan een Koerdische overwinning.
De Koerden zijn een natie zonder staat, verspreid over Irak, Iran, Syrië en Turkije na het akkoord tussen de imperialistische machten bij het einde van de Eerste Wereldoorlog over de verdeling van de regio.
De instabiliteit sinds de oorlog in Irak in 2003 heeft geleid tot de ontwikkeling van autonome gebieden in Irak en Syrië. De strijd tegen ISIS maakte het mogelijk om de door het imperialisme getrokken grenzen te doorbreken.
Als gevolg van de opmars door de Koerdische Volksverdedigingsmacht (YPG) in Syrië, de strijdkrachten van de linkse PYD – Democratische Uniepartij, staat er nu een groot aan elkaar grenzend gebied in zowel noord-Syrië als Irak onder Koerdische controle. Het Turkse regime vreest de gevolgen hiervan voor Turkije zelf.
Verraden
De Koerdische strijders waren heldhaftig in de strijd tegen ISIS. Maar een groot deel van de opmars was mee mogelijk door luchtaanvallen door de Russen en de Amerikanen.
LSP en haar internationale organisatie CWI hebben er meermaals voor gewaarschuwd dat de VS en Rusland geen vrienden van de Koerdische bevolking zijn. Ze gebruiken Koerdische strijders wanneer het hun belangen uitkomt en ze laten hen nadien evengoed terug vallen.
Zodra ISIS teruggeslagen was, lieten de VS en Rusland Turkije toe om zijn oorlogsmachine boven te halen. Ze deden dit om hun verhouding met het Turkse regime niet in gevaar te brengen.
De verschillende imperialistische machten, waaronder de VS en Rusland, vertrokken nooit van de belangen van de Koerdische bevolking. Ze zijn enkel geïnteresseerd in hun eigen macht en economische belangen. Er was tot hiertoe slechts steun aan Koerdische krachten voor zover dit niet botste met die macht en economische belangen.
Dit bleek erg duidelijk in 1991 toen George Bush een opstand tegen Saddam Hoessein aanmoedigde en vervolgens toeliet dat de Koerden afgeslacht werden.
Noch de westerse machten noch de repressieve regimes in de regio willen dat de vastberadenheid van de Koerden in de strijd voor onafhankelijkheid in andere regio’s nog meer toeneemt. Dat zou immers leiden tot instabiliteit en het mogelijk opbreken van Turkije.
De regionale kapitalistische machten zijn bereid op etnische en nationale verdeeldheid in de hand te werken en om mensen tegen elkaar op te zetten, bijvoorbeeld Arabieren tegen Koerden. Ze doen dit naargelang het hen zelf goed uitkomt.
Voor massaal verzet
De Koerden hebben uiteraard het recht op zichzelf te verdedigen. LSP roept op voor democratische, niet-sectaire, multi-etnische verdedigingscomités waarin de bevolking een actieve rol speelt.
Het gebied dat nu onder Koerdische controle staat wordt bevolkt door Arabieren en Turkmenen, naast Koerden. Het is belangrijk om de massa’s op te roepen om zich samen te organiseren.
Door de rechten op zelfbeschikking te verdedigen, kan een beweging opgebouwd worden die ingaat tegen het Turkse geweld en die steun vindt onder werkenden en armen doorheen de hele regio.
Het is ook belangrijk om een oproep te doen naar de werkende bevolking in Turkije. In de huidige vreselijke situatie kan dat niet evident lijken. Maar zo’n oproep met een programma dat de democratische rechten verdedigt en opkomt voor jobs en huisvesting, voor democratische controle en bezit van de enorme middelen in de regio zodat ze in het voordeel van de volledige bevolking gebruikt worden, kan door de angst en de haat breken.
Werkenden en armen in Turkije hebben niets te winnen bij de aanhoudende onderdrukking van de Koerden, waarmee enkel de regering en de werkgevers versterkt worden met de bijhorende onderdrukking en uitbuiting.
De grootste angst van de rijken, grote bazen en grootgrondbezitters en hun politieke vertegenwoordigers, is een eenheid van Koerdische, Irakese, Turkse, Syrische en Iraanse werkenden in een beweging die de lokale en imperialistische regimes en het kapitalisme in het algemeen bestrijdt.
Wij verdedigen het recht van de Koerdische bevolking op zelfbeschikking, met inbegrip van volledig autonome democratische rechten en de vestiging van onafhankelijke staten of een gemeenschappelijke staat van alle Koerden, naargelang de bevolking het wil.
Een vrijwillige socialistische confederatie van het Midden-Oosten zou alle volkeren toelaten om vrij en democratisch over hun eigen lot te beslissen.
Socialisten en arbeidersorganisaties in België moeten bewegingen opbouwen tegen de oorlog tegen de Koerden en tegen imperialistische interventie, waarbij democratische rechten en degelijke omstandigheden voor vluchtelingen worden geëist.
Fotoreportage door Liesbeth
