Urenlang stroomden betogers toe die met bussen en treinen naar Londen kwamen om te betogen voor de verdediging van de gezondheidszorg, de NHS (National Health Service). Er waren minstens 100.000 aanwezigen en sommige schattingen hadden het over 250.000 betogers. De betogers afgelopen zaterdag waren gewone werkenden en hun gezinnen. Ze verzetten zich tegen de afbouw en de privatisering van de gezondheidszorg. Onze protestborden met de slogan ‘Bouw aan een beweging om de NHS te redden: campagnevoeren, staken, bezetten’ werden allemaal meegenomen.
Artikel door Hannah Sell van de Socialist Party – Lees ook dit artikel over de aanvallen op de NHS
Het initiatief voor de betoging kwam van onderuit. Lokale actiegroepen kwamen samen onder de koepel ‘Health Campaigns Together.’ Mike Forser, een lid van de Socialist Party en voortrekker van een lokale campagne die mee aan de oproep voor de betoging lag, ‘Hands off Huddersfield Royal Infirmary (HRI)’, zei dat hij het idee lanceerde op een actie met enkele honderden aanwezigen afgelopen herfst. Met de Socialist Party deden we er alles aan om van de betoging op zaterdag 4 maart een succes te maken. Zo verdeelden we meer dan 100.000 pamfletten hiervoor.
De betoging werd van onderuit georganiseerd, maar er waren ook grote groepen vakbondsmilitanten. Tegen de dag van de betoging was er steun van 13 nationale vakbonden. Drie vakbondsleiders spraken de betoging toe: Len McCluskey (Unite), Mark Serwotka (PCS) en Dave Ward (CWU). Schandalig genoeg was Dave Prentis, de voorzitter van de grootste vakbond in de zorgsector (Unison), niet aanwezig en zijn vakbondsleiding kwam pas op het laatste moment met halfslachtige steun voor de betoging. Onder de leden van Unison was de stemming anders: zij kwamen met tienduizenden naar de betoging.
We kunnen winnen
De omvang en de vastberadenheid op de betoging zal het personeel in de zorgsector vertrouwen geven in de mogelijkheid om te winnen en de gezondheidszorg overeind te houden. Het gaat niet alleen om het stoppen van de huidige besparingen en privatiseringen, maar om het stoppen van de winstlogica in het algemeen.
Op de betoging verdeelde de Socialist Party 30.000 pamfletten met daarin de oproep om van de betoging een eerste stap te maken in een massacampagne om de gezondheidszorg te verdedigen. We verkochten meer dan 1.000 exemplaren van ons weekblad ‘The Socialist.’ Jonge leden van de Socialist Party organiseerden samen met de Socialist Students een dynamisch jongerenblok. Er was een kortere betoging voor mensen met een beperking en gepensioneerden. Op het einde van die betoging sprak Amaliah Loizidou van de Socialist Party.
We wezen er in discussies met de betogers op dat de Tory-regering zwak is en kan verslaan worden. Deze regering heeft een nipte meerderheid en wordt geleid door een niet-verkozen premier. De hervormingen van Theresa May in de gezondheidszorg, de STP’s (Sustainability and Transformation Plans), kunnen haar Poll Tax worden (het verzet tegen de Poll Tax betekende het einde van Thatcher). We roepen op tot een nationale actiedag met grote lokale betogingen in de 44 regio’s waar de STP’s uitgerold worden. Het idee van zo’n actiedag op 1 mei werd vanop het podium gedeeld.
We eisen tevens dat de vakbonden en de leiding van Labour oproepen tot een tweede nog grotere nationale betoging waarbij de volledige kracht van de zes miljoen vakbondsleden wordt ingezet om de verdediging van de gezondheidszorg op te nemen. Dit zou het vertrouwen van het personeel in de zorgsector versterken en de basis leggen voor gecoördineerde stakingsacties tegen de loonstop en de afbouw van de NHS. Bezettingen tegen de sluiting van ziekenhuizen kunnen eveneens een rol spelen.
We legden uit dat deze beweging zich niet mag beperken tot de gezondheidszorg, maar de verdediging van alle openbare diensten moet opnemen. Peter Taaffe van de Socialist Party sprak aan de stand van het National Shop Stewards’ Network (NSSN) aan het ministerie van gezondheidszorg. Hij zei: “De vakbonden moeten een grote betoging organiseren die het niet alleen opneemt voor de NHS maar ook tegen de besparingen in de gemeenten, scholen en andere openbare diensten. Dit moet een stap zijn naar een algemene 24-urenstaking waarmee we onze vastberadenheid tonen om deze regering een nederlaag toe te brengen.”
Stakingen
De kwestie van een gecoördineerde stakingsdag werd door veel betogers begrepen. Er was veel steun voor de moedige staking van de jonge dokters in opleiding en er was een breed gedragen besef dat toekomstige groepen stakers niet aan hun lot mogen overgelaten worden. Aan de stand van het NSSN werd de roep naar gecoördineerde stakingsacties meermaals naar voor gebracht.
Op het centrale podium was Jacqui Berry, een verpleegster die mee aan de basis van de betoging lag en tevens een lid van de Socialist Party, erg duidelijk: “Het tijdperk van de loonstop duurt nu al langer dan de Tweede Wereldoorlog. Als hier geen einde aan komt, moeten we de kwestie van staken op de agenda zetten.” En nog: “Vandaag schreven we geschiedenis door samen te betogen, maar we zullen ook samen moeten staken.”
Mark Serwotka van de ambtenarenbond PCS steunde de oproep voor een staking tegen het beleid van loonmatiging. De linkse vakbonden moeten samenkomen om dit idee in de praktijk te brengen.
Het is positief dat zowel Labour-voorzitter Jeremy Corbyn als John McDonnell de betoging steunden en op het podium spraken. McDonnell verklaarde: “Wat er ook nodig is om de NHS te redden, waaronder stakingsacties, Jeremy Corbyn en ikzelf zullen aan jullie kant staan in het parlement en op de stakersposten.”
Druk van grote bedrijven
Corbyn wees er terecht op dat Nye Bevan en anderen die aan de basis van de NHS lagen op een hard verzet van de grote bedrijven botsten en in de media werden afgekraakt, net zoals er vandaag denigrerend wordt neergekeken op activisten die de NHS verdedigen. Het enige antwoord daarop is, stelde Corbyn terecht, om te zeggen waar het op staat.
Een beweging om de NHS te redden en om het verzet tegen de besparingen te leiden, zou de beste manier zijn om te antwoorden op de constante aanvallen van vertegenwoordigers van de kapitalistische klasse op Corbyn. Zeggen waar het op staat, betekent ook erkennen dat er zowel binnen Labour als daarbuiten een sterke groep vertegenwoordigers van de big business is.
De privatisering van de NHS wordt opgedreven onder de Tories, maar dit gebeurde ook onder de vorige regeringen van New Labour. Toen waren er stappen naar publiek-private samenwerking en andere vormen van uitverkoop aan de private sector. De aanhangers van Tony Blair willen Corbyn net weg omdat hij verkozen werd met een programma dat onder meer opkomt voor de hernationalisatie van de gezondheidszorg.
Op zondag verklaarde John McDonnell op televisie dat hij met Peter Mandelson en Tony Blair wou samenzitten om rond een kopje thee te discussiëren. De oproepen tot eenheid met de aanhangers van Blair, die voor de privatisering van de openbare diensten staan en dit ook in de praktijk brachten toen ze in de regering zaten, is het tegenovergestelde van ‘zeggen waar het op staat.’
Blijven compromissen met de rechterzijde in Labour zoeken, zou onvermijdelijk betekenen dat er teruggekomen wordt op het programma van verzet tegen besparingen en het maakt een overwinning van pro-kapitalistische elementen binnen Labour mogelijk.
Opkomen voor een socialistisch programma en actief campagne voeren voor wat Dave Ward omschreef als “de controle over onze gezondheidszorg, spoorwegen, post- en telecommunicatiediensten, kortom onze werkplaatsen, terug in handen nemen,” vereist verzet tegen de aanhangers van Blair, de Tories en de rechtse media.
Een onmiddellijke stap is een oproep aan Labour-gemeentebesturen om de hervormingen in de gezondheidszorg, de STP’s, te verwerpen. Zoals Jacqui Berry opmerkte: “We hoorden van het gemeentebestuur van Hammersmith en Fulham dat het de STP verwerpt. Het zou vreemd zijn als ik de leider van de oppositie in het parlement niet zou vragen om elk Labour-gemeentebestuur te vragen om hetzelfde te doen.” Corbyn verwees in zijn toespraak niet naar de gemeentebesturen in handen van Labour.
De betoging van afgelopen zaterdag was een enorm succes en een belangrijke stap in de opbouw van een beweging waarmee we de Tories een nederlaag kunnen toebrengen. Daar moeten we nu verder op bouwen.
