Dit artikel door socialistisch gemeenteraadslid Kshama Sawant uit Seattle verscheen eerder op Jacobin
Sinds de eedaflegging zijn miljoenen mensen op straat gekomen tegen de rechtse agenda van Donald Trump. Toch zet de president zijn aanvallen door.
Alleen al de afgelopen week werden meer dan 600 migranten opgepakt door de migratiediensten. In Seattle lijkt de administratie de illegale arrestatie van een 23-jarige vader, Daniel Ramirez Medina, als een soort testcase te gebruiken voor het programma van uitwijzingen van mensen die als kind in de VS aankwamen.
Dit is slechts een voorsmaakje van wat er zal komen indien Trump effectief miljoenen mensen wil deporteren. Wellicht zullen er op een bepaald ogenblik razzia’s zijn op werkplaatsen.
Het zal niet volstaan om defensief te reageren. Miljoenen mensen vragen zich af hoe ze Trump kunnen stoppen. Daarbij wordt meer en meer gekeken naar de mogelijkheid van stakingen. De ‘chaos’ die we creëerden op de luchthavens gaf een indicatie van wat mogelijk is. Het waren snel bijeengeroepen acties, maar de betogers slaagden er in om een aantal opgepakte migranten vrij te krijgen en het dwong delen van de big business ertoe om zich tegen Trump en zijn inreisverbod uit te spreken.
Maar we moeten ernstig nadenken over waar onze kracht ligt en hoe we op grotere schaal de normale gang van zaken kunnen verstoren. Werkende mensen hebben een enorm potentieel om de winsten van de grote bedrijven stil te leggen door in actie te gaan op de werkvloer met langzaamaanacties, ziektemeldingen en stakingen.
Recent riepen heel wat van de organisatoren van de vrouwenmarsen in januari samen met Angela Davis en anderen op tot een vrouwenstaking op 8 maart, de Internationale Vrouwendag. Dit is onderdeel van de opbouw van de strijd tegen Trump en het bouwt verder op de massale betogingen van 21 januari.
Als grote vrouwenorganisaties, zoals Planned Parenthood, deze oproep overnemen, kan het een enorme impact hebben en honderdduizenden mensen op straat brengen waarbij het strategische potentieel van massale acties op de werkvloer wordt aangeboord. Jammer genoeg is de leiding van heel wat van die grote organisaties te terughoudend, onder meer door de politieke kijk en banden met het establishment van de Democratische Partij. In veel gevallen zal er grote druk van onderuit nodig zijn om dit obstakel te overkomen.
De acties op 8 maart kunnen een aanzet tot nog grotere protestacties en stakingen op 1 mei zijn. Dat is de internationale dag van de arbeid en het is een wereldwijde dag van massale actie van de werkende klasse. Migranten herstelden in de VS de traditie van 1 mei toen ze in 2006 massale bijeenkomsten organiseerden en toen honderdduizenden mensen in staking gingen als onderdeel van de “dag zonder migranten” uit protest tegen Republikeinse aanvallen.
De snelle opeenvolging van gebeurtenissen zorgt er misschien voor dat 1 mei nog veraf lijkt, maar we zullen die tijd nodig hebben om een grote nationale actiedag te organiseren waarmee we migranten, vrouwen, vakbondsleden, de beweging Black Lives Matter, milieu-activisten en al wie door Trump bedreigd is, verenigen.
We kunnen de komende weken bijeenkomen om acties op de werkvloer te plannen naast massale en vreedzame acties van burgerlijke ongehoorzaamheid waarmee we snelwegen, luchthavens en andere centrale punten blokkeren. Studenten kunnen samen de scholen verlaten om te betogen uit verzet tegen het racisme en de misogynie van Trump.
Deelname van de arbeidersbeweging zal van cruciaal belang zijn. Mits een duidelijke vakbondsleiding zouden miljoenen werkenden enthousiast in actie gaan. Algemene 24-urenstakingen van de publieke sector in de centrale steden van het land zouden mogelijk zijn. Jammer genoeg reageren een aantal vakbondsleiders erg mak op de aanvallen die Trump voorbereidt tegen de vakbonden en tegen het stakingsrecht. Er wordt gehoopt dat Trump tot bedaren kan gebracht worden. Andere vakbondsleiders vestigen alle hoop op de verkiezingen van 2018 en 2020. We kunnen echter geen twee jaar wachten om ons te verdedigen. Anderen wijzen op de reeds bestaande ondemocratische beperkingen in de Amerikaanse arbeidswetten.
Druk van onderuit kan het idee vestigen dat de acties op 1 mei tot meer verandering kunnen leiden in de Amerikaanse politiek dan decennia van gelobby. De discussie over stakingsacties woedt momenteel in de arbeidersbeweging. De onderwijsbond SEA uit Seattle stemde een resolutie waarmee de regionale en nationale onderwijsbonden maar ook andere vakbondscentrales gevraagd worden om op te roepen tot een staking op 1 mei.
Enkele dagen later nam de vakbond MNA (Minnesota Nurses Association) uit de zorgsector een gelijkaardige resolutie aan. Deze vakbond roept op tot “intensieve discussies over informatiebijeenkomsten op de werkvloer en protestacties op 1 mei, waaronder een discussie met de nationale vakbondskoepel AFL-CIO over de oproep tot een nationale staking op die dag.”
Basismilitanten en linkse vakbondsleiders moeten snel reageren met resoluties en discussies in hun vakbondsafdelingen om steun te krijgen voor acties op 1 mei. Zonder vakbondssteun is het natuurlijk moeilijker om te staken. We moeten iedereen oproepen om de staking te steunen en mee te doen waar mogelijk. We willen een zo groot mogelijke actiedag, maar houden er rekening mee dat dergelijke actiedagen voor een aantal werkenden te riskant zijn op dit ogenblik.
Het is een strijd van lange duur en we beginnen ons pas te organiseren. We kunnen 8 maart en 1 mei gebruiken om onze krachten op te bouwen en de basis te leggen voor sterkere acties waarmee we meer werkenden in staking kunnen meetrekken.
Onze kracht is ons aantal en onze organisatie. We kunnen elkaar beschermen tegen wraakacties van de werkgevers door onze collega’s te organiseren en mee in actie te betrekken en door een brede steun in de gemeenschap op te bouwen.
Waar er geen formele staking is door een vakbond, kunnen andere vormen van acties op de werkplaats gehouden worden. Werkenden kunnen zich ziek melden of een dag verlof nemen, een meeting in de middagpauze houden of vroeger van het werk vertrekken om aan protestacties deel te nemen. Dit is ook wat er in Polen gebeurde in oktober.
We zullen Trump niet op één dag verslaan. Maar een nationale staking op 1 mei zou ongetwijfeld een enorme stap vooruit zijn voor onze beweging.
Laat ons dit ogenblik aangrijpen en van 1 mei een kantelpunt maken in de strijd tegen deze gevaarlijke regering. We kunnen dit moment tevens gebruiken om een politiek alternatief naar voor te schuiven waarmee we de heerschappij van de klasse van miljardairs betwisten.
