Ook de Belgische kranten berichtten uitgebreid over de staking in de automobielsector in de VS. Na maanden van actie en een golf van kleine, maar effectieve stakingen waren de werkgevers, GM, Ford en Stellantis, bereid om 145.000 werknemers een loonsverhoging te geven. Ze krijgen gespreid over de komende vier jaar 25% meer loon, waarvan 11% meteen. Daarbovenop krijgen de laagste lonen een significante extra inhaalbeweging en wordt een beperkte, maar belangrijke indexering van de lonen als gevolg van inflatie toegekend.
Artikel door Bart Vandersteene uit maandblad De Linkse Socialist
Dit akkoord werd goedgekeurd door de leden van de vakbond, maar niet met hoge percentages, tussen de 55% en 68%. Bij een pak leden van de vakbond UAW (United Auto Workers) was er het gevoel dat er meer mogelijk was. De auto-industrie boekte het voorbije decennium ongeveer $250 miljard aan winsten. Zeker rond pensioenregeling, gezondheidsverzekering en arbeidsduurverkorting haalden de vakbonden weinig van hun eisen binnen. Deze overwinning betekent een eerste inhaalbeweging tegenover de gestage daling van de lonen in de voorbije decennia, maar meer is nodig.
Samen met de overwinning van de scenarioschrijvers in Hollywood, en bij de pakjesdienst UPS kan dit resultaat een belangrijk keerpunt betekenen. Ze laten zien wat er kan worden gewonnen als de werkenden hun potentiële macht om de productie stil te leggen gebruiken. Zoals bij elke overwinning, groot of klein, zal ze inspireren en de deur open zetten voor verdere stakingen en offensieve eisen.
In het kader van de groeiende strijd tussen de imperialistische blokken wil de VS-elite een deel van de industriële productie, die de voorbije decennia werd gedelokaliseerd naar lageloonlanden, terug naar de VS brengen. Er worden gigantische sommen besteed aan subsidies om kapitalisten te overtuigen hun productie terug te brengen. Maar het betekent ook dat werknemers niet meer op eenzelfde manier de chantage van de kapitalisten moeten ondergaan. Het argument ‘aanvaard slechtere condities, anders verhuizen we de productie’ pakt niet meer. Kapitalisten hebben de werkende klasse nodig. Door de lage werkloosheidsgraad hoef je de voorwaarden niet zomaar te aanvaarden.
Er is een groeiende mood in de samenleving om strijd te voeren. De populariteit van vakbonden stond vorig jaar op 71%; het hoogste peil sinds 1965. Maar er is nog een enorme weg af te leggen om dit potentieel volop te benutten. Slechts 6% van de werknemers in de privé-sector is lid van een vakbond. Dat is nog steeds historisch laag.
De strijd om in het grootste depot van Amazon in Kentucky en in de Tesla fabrieken een vakbond erkend te krijgen, zijn enkele van de volgende belangrijke uitdagingen om de krachtsverhouding te beginnen veranderen in het voordeel van de werkende klasse. In de Linkse Socialist en op socialisme.be zullen we de komende weken en maanden berichten over deze strijd in de VS.
De nieuwe voorzitter van de UAW, Shawn Fain, riep andere vakbonden op om eisen te stellen in lijn met die van de UAW. “Als we echt de klasse van miljardairs willen aanpakken en de economie heropbouwen ten dienste van de meerderheid, niet de kleine minderheid, dan is het niet enkel belangrijk dat we durven staken, maar dat we het samen doen.”
