In november richt de wereld haar ogen op de VS, wanneer Joe Biden het weer opneemt tegen Donald Trump.
door Stef (Antwerpen) uit maandblad De Linkse Socialist
Trump was van al van het begin de gedoodverfde Republikeinse kandidaat. De vertegenwoordigers van het oude Republikeinse establishment hadden geen schijn van kans. De basis van de partij wordt immers gedomineerd door het rechts-populistische discours van Trump. Een hele resem kandidaten haakte al af voor de voorverkiezingen begonnen. Anderen leken een wedstrijd te houden om het meest in de gratie van Trump te vallen. Typerend was Ron De Santis, wiens platform quasi volledig op een retoriek rond cultuuroorlog gestoeld was. De gang van zaken in Florida, één van de staten waar de LGBTQIA+ gemeenschap onder De Santis het meest onder vuur lag, is een teken aan de wand voor het Trumpiaanse beleid dat kan verwacht worden in het tijdperk na het schrappen van Roe v Wade. Het betekent massale aanvallen op onderdrukte lagen en de werkende klasse.
Toch maar ‘uncle Joe’?
Wie Trumps tegenstander wordt, was al langer duidelijk. De 81-jarige Biden is de kandidaat van de Democraten. In 2020 schaarden alle Democraten, zij die zich socialist noemen incluis, zich achter hem. Voor die linkse steun deed Biden toen enkele beloften zoals het kwijtschelden van studentenschulden, gratis ‘community college’ en een federaal minimumloon van 15 dollar. Quasi alle beloften sneuvelden door onwil of berekende incompetentie. Een klimaatplan kwam er wel, maar Biden gaf ook toestemming voor meer nieuwe gas- en oliepijpleidingen dan Trump deed. De almacht van de lobbyisten is gevrijwaard. Ook het idee dat een Democratisch president doortastende actie zou nemen om het recht op abortus te verdedigen, bleek ijdele hoop. Initiatieven van onder meer Alexandria Ocasio Cortez en Elizabeth Warren om toegang tot abortus mogelijk te maken op federaal grondgebied in staten met abortusbans werden niet serieus overwogen.
Biden maakt duidelijk dat de Democraten in de eerste plaats voor de belangen van het imperialistische project van de VS staan. De steun onder jongeren voor Biden ging de dieperik in na zijn verdediging van de Israëlische staatsterreur in Gaza. Een nieuwe ‘bipartisan’ migratiewet bevat tal van toegevingen aan de Republikeinen en een resem repressieve maatregelen.
Sommigen vestigen hun hoop op juridische procedures tegen Trump. Zo zou hij geen president kunnen worden als hij schuldig wordt bevonden voor de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021. Zelfs al wordt die schuld uitgesproken, dan nog moet het Hooggerechtshof zich buigen over de grondwettelijkheid van het uitsluiten van Trump.
Waar is links?
Met de Democraten en de Republikeinen gaat de werkende klasse steeds een kaalslag tegemoet. De pogingen om de Democraten te hervormen met progressieve kandidaten en leden van de DSA (Democratic Socialists of America) zijn nergens op uitgelopen. De druk in een burgerlijke partij zorgt ervoor dat de progressieve Democraten, op een paar uitzonderingen na, met de rest van ‘hun’ partij stemmen. Ze doen dat ook als het gaat om het verbieden van een spoorstaking. Door zich aan de Democratische Partij te blijven onderwerpen, heeft Bernie Sanders nu geen mogelijkheid tot een mobiliserende campagne.
Er is nochtans potentieel. Een golf van syndicalisering werd gevolgd door stakingen en acties met onder meer de automobielstakingen en het vakbondsprotest in Hollywood. Dit botst op tegenkanting en anti-vakbondscampagnes, wat het belang van solidariteit benadrukt. Syndicale actie omzetten naar het politieke terrein, betekent ingaan tegen het tweepartijensysteem waarin er geen plaats is voor strijdbare vakbonden.
De drempels zijn enorm. De heersende klasse weet dat ze op de Republikeinen en Democraten kan rekenen. De stem van de klassenstrijd op het politieke terrein brengen, kan enkel door te bouwen aan een nieuwe brede massapartij die syndicalisten, onderdrukten, progressieven en socialisten kan verenigen en die een onafhankelijke klassepositie inneemt. Dat zou meteen het beste wapen tegen alle Trumps zijn.
