Na de penitentiaire agenten is ook bij de spoormannen de maat vol. De poging om hen de zwarte piet over het fileleed van vorige week door te schuiven, werd genuanceerd doordat de Leopold II-tunnel dicht moest. Door onderinvestering waren enkele kabels losgekomen en op voorbijrijdende auto’s gevallen. Mede door het grote aantal bedrijfswagens slibben de wegen dicht. Nog een geluk dat de politiestaking beperkt bleef tot gevangenissen, anders had het leger ook nog het verkeer moeten regelen.
=> PDF van dit pamflet voor de acties van de openbare diensten morgen
Dit is het jammerlijk gevolg van jarenlang besparen. Een failed state? Niet de staat faalt, maar het systeem waarbij rijken steeds rijker worden ten koste van gemeenschap, werknemers uit zowel privé als openbare diensten, en gebruikers. Ons verbaast het dat het personeel de openbare diensten zo lang recht hield onder die omstandigheden. In plaats van ‘verandering’, zet deze regering het besparingsbeleid van haar voorgangers verder aan een nog helser ritme.
De druppel die de emmer doet overlopen
Binnenkort zijn de penitentiare agenten in Brussel en Wallonië vijf weken in staking. Het plan-Geens om de productiviteit met 10% op te drijven, was de aanleiding. Overbevolking, verouderde infrastructuur en onhoudbare arbeidscondities slepen echter al veel langer aan. Het plan-Geens was de druppel die de emmer deed overlopen. Met de intrekking ervan zal geen genoegen meer genomen worden, aan de structurele problemen zou het niets verhelpen. Bij de spoormannen was de verlenging van de werktijd door het intrekken van kredietdagen de beruchte druppel, maar het gaat er net zo goed om het protocol van sociaal akkoord dat eenzijdig wordt doorgedrukt en heel het plan-Galant.
Er is geen overheidsdienst meer waar geen tekorten zijn. Water sijpelt binnen in onze musea en zelfs de magistratuur gaat in staking. Nadat men de uitstapregeling in het onderwijs heeft afgebouwd, pakt men de gelijkgestelde periodes en de tantièmes aan. Bij financiën worden opnieuw 33 kantoren gesloten. Op 8 juni betoogt de brandweer in Namen. Michel voelt de aarde onder zijn voeten wegschuiven en nodigt de vakbonden uit. Om hun klachten te aanhoren en tot een vergelijk te komen? Neen, om hen te doen stoppen met ‘leugens vertellen’! Alsof die provocatie niet volstond, blijkt dat de regering stiekem de privatisering van Bpost wou doordrukken via de overname van het Nederlandse PostNL.
“Leugens”, “gijzelnemers”, “terroristen”…
Jambon verkondigt dat de regering hoe dan ook doorgaat. Marc Goblet antwoordt dat de regering enkel het kapitaal vertegenwoordigt en niet wil onderhandelen. Michel, zijn ministers en zijn schoonmoeder hebben het enkel over “leugens”, “gijzelnemers”, zelfs “terroristen”, … Het is een belediging dat dit PS-stakingen zouden zijn. Een uitvlucht om niet op de concrete aanleiding in te gaan. Maar het is niet omdat dit geen PS-staking is, dat het geen politieke staking zou moeten zijn. Niet de vakbonden, maar de regering schuift ieder akkoord van de sociale partners opzij en plaatst het op de politieke agenda.
Is het verstandig om voluit te staken in Wallonië en Brussel, waar de federale regering geen enkele legitimiteit heeft, terwijl dat langs Vlaamse kant soms moeilijker op gang komt? Hadden we de penitentiaire agenten en de spoormannen dan aan hun lot moeten overlaten? Volgens een peiling van iVox en het Nieuwblad vindt 60% van de Vlamingen en 68% van de Franstaligen dat het besparingsbeleid niet fair verdeeld is. Meer dan 60% vindt dat de federale regering de stakingen had kunnen vermijden door in dialoog te gaan, maar dat is net wat deze regering niet wil. Ze wil ons integendeel muilkorven door de inperking van ons stakingsrecht.
Deze regering moet weg. De penitentiaire agenten en de spoormannen creëren daarvoor een momentum. Jij kan dat versterken door aan te dringen op een personeelsvergadering, je collega’s te overtuigen van deelname aan de algemene staking van 24 juni of als de dynamiek dat vereist zelfs daarvoor al. Dat drijft de druk op zodat de vakbondsleiders deze keer doorzetten tot de val van de regering. De vakbonden moeten breken met hun traditionele politieke partners en samen met sociale bewegingen als Hart boven Hard, de PVDA, LSP e.a. een politiek front bouwen voor een maatschappij in dienst van de gemeenschap, niet slechts van een handvol superrijken.
