Er gaapte op 1 mei een kloof tussen de enorme woede tegen het asociale beleid van de rechtse regering en de al bij al makke optochten en toespraken, gelukkig waren er toch enkele strijdbare spandoeken van syndicalisten. De militantenconcentraties van de vakbonden de voorbije weken toonden een groot potentieel voor een volgende ronde van verzet en vlak voor 1 mei raakte bekend dat onder meer de Algemene Centrale nog voor de zomer een algemene staking wil. De regering kan zich niet bepaald sterk en verenigd laten uitschijnen. Na Galant moest ook Turtelboom ontslag nemen. Maar op 1 mei kwam dit alles amper tot uiting.
Een voorname reden hiervoor is natuurlijk de impact van de sociaaldemocratie op de vieringen. SP.a-voorzitter Crombez pleitte voor meer eerlijkheid. Alsof de rechtse regeringen niet eerlijk zijn: ze beloven om onze levensstandaard af te breken om meer cadeau’s aan de rijksten te geven en ze doen dit ook. De vorige regering met SP.a en PS was op dat vlak achterbakser. In Antwerpen hoorden we Van Brempt aanklagen dat de stad slechts een halftijdse burgemeester heeft, terwijl de vorige SP.a-burgemeester naast dit mandaat ook onder meer parlementslid was. De kritieken vanuit de SP.a pakken niet echt. Een breuk met het besparingsbeleid valt er vanuit die hoek immers niet te verwachten.
Vanuit de PVDA werd wel opgeroepen om de mobilisatie naar de vakbondsbetoging eind mei en naar een algemene staking te ondersteunen met de boodschap dat protest de regering kan doen buigen. De nadruk bij PVDA lag sterk op de Turteltaks en meer specifiek op de juridische procedure ertegen. Het vertrek van Turtelboom toonde effectief dat deze regeringen niet zo sterk staan als ze graag laten uitschijnen, maar om de rechtse regeringen en hun beleid weg te krijgen zal er meer nodig zijn.
Onder syndicalisten was daar veel discussie over. De aanvallen op de arbeidstijd en de pensioenen in de publieke sector (maar ook nog altijd de optrekking van de pensioenleeftijd) kwamen prominent aan bod in de discussies. Dit leidt meteen tot de vraag hoe we de rechtse regeringen kunnen stoppen. De betoging eind mei biedt een kans om het sociale klimaat te creëren waarmee een nieuw actieplan kan opgebouwd worden. Het zal erop aankomen om het breed gedragen ongenoegen in massale acties om te zetten. Een massabeweging kan niet alleen enkele koppen in de regering doen rollen, maar de volledige regering ten val brengen. Elke regering die daarop volgt, zal wel uit een ander vaatje moeten tappen.
1 mei is de afgelopen jaren steeds meer verworden tot een feestdag in plaats van een strijddag. In veel steden gaat het om een kleiner wordend feest. De actualiteit geeft nochtans aan dat er nood is aan een strijddag. Hét symbool waarrond 1 mei als internationale dag van strijd ontstond, de 8-urendag, ligt immers onder vuur. Als we deze regering zijn termijn laten uitdoen, zullen we op het einde van de rit geen 8-urendag meer kennen. Dit zou één van de redenen moeten zijn om van 1 mei terug een strijdbare dag met offensieve eisen te maken. De aanvallen op de arbeidswet in Frankrijk en elders geven aan dat ook het internationale karakter van deze strijddag terug aan belang kan winnen.
LSP was uiteraard op tal van activiteiten in het kader van 1 mei aanwezig. Onze militanten verkochten 561 exemplaren van ons maandblad (tegenover 615 vorig jaar en 486 het jaar daarvoor). Luik was opnieuw koploper, daar werden alle 130 de beschikbare exemplaren verkocht en kroonde Clément zich tot topverkoper met 50 verkochte kranten. In Brussel werden er 128 verkocht, Gent was goed voor 85, Aalst 56, Antwerpen 48 en Henegouwen 25. In West-Vlaanderen verkochten we 54 kranten en in Vlaams Brabant en Limburg 25. Er werden ook 26 nieuwe abonnementen op onze krant gemaakt. Verder werden honderden euro’s strijdfonds opgehaald. Zo was er veel vraag naar onze badges voor de 30-urenweek, tegen de verhoging van de pensioenleeftijd en tegen terreur en haat.
1 mei in beeld
Een reeks foto’s uit Antwerpen waar LSP een internationale delegatie vormde met activisten van diverse afkomsten. Foto’s door Liesbeth:
In Brugge verkochten onze militanten 38 exemplaren van ons maandblad. Foto door Pol:
Militanten probeerden Ambiorix in Tongeren te overtuigen, zonder resultaat. Andere aanwezigen op de Limburgse 1 mei viering waren wel geïnteresseerd in ons politiek materiaal.
In Gent verkochten we 85 kranten en haalden we meer dan 500 euro steun op voor ons strijdfonds. Foto door Jean-Marie:
Op de ABVV-actie in Charleroi waren onze militanten traditiegetrouw ook aanwezig. Hier verkochten we ruim 20 kranten, maakten we een abonnement en een aanwezige beloofde een ledenbijdrage te storten en daarmee zijn lidmaatschap van LSP te formaliseren.
In Brussel was er eerst een betoging tegen de 45-urenweek, nadien volgde de traditionele viering. Een reeks foto’s van de betogin. Foto’s door PPICS:
