MALCOLM X stelde: "You can’t have capitalism without racism". Hij bedoelde hiermee dat het kapitalisme racisme nodig heeft om te overleven. Racisme is niet iets dat is uitgevonden door het Vlaams Blok, maar bestaat al zolang het kolonialisme en kapitalisme bestaan. In het kapitalisme telt enkel de winst van een kleine groep supperrijken. Zij gebruiken alle mogelijke middelen om hun positie veilig te stellen en de bevolking verder te onderdrukken. En racisme is een van deze middelen.
Nikei De Pooter
Voor de Tweede Wereldoorlog kon je in de geschiedenisboeken op school lezen dat zwarten in Afrika minder verstandig waren dan Europeanen. De heersende klassen hadden op dat moment een argumentatie nodig om de directe militaire overheersing van Afrika aan de bevolking te kunnen verkopen. De eerste concentratiekampen werden niet door Hitler in Nazi-Duitsland gebouwd, maar door het koloniale Engeland in Zuid-Afrika.
Vandaag is de retoriek van de burgerij veranderd. Haar vertegenwoordigers in het parlement spreken niet meer openlijk over de minderwaardigheid van andere rassen, maar zullen op een meer geraffineerde manier racisme gebruiken om strijd tegen hun anti-sociale politiek af te wenden van de reële oorzaken.
Het kapitalisme is een systeem gebaseerd op uitbuiting. Op uitbuiting van de arbeiders in het Westen, maar evenzeer op uitbuiting van de arbeiders in de neokoloniale wereld. Dit leidt tot spanningen op racistische basis. De kloof tussen arm en rijk zorgt ervoor dat mensen vluchten. In West-Europa wordt bovendien het racisme tegenover vluchtelingen aangewakkerd door de armoedige omstandigheden waarin ze zich bevinden, waardoor ze ook geen normaal leven kunnen leiden. Dit is mede een gevolg van de werkloosheid en dikwijls de illegaliteit waarin vluchtelingen terechtkomen.
Deze onzekere positie van vluchtelingen wordt door sommige delen van de burgerij gebruikt om hen aan hongerlonen en in mensonwaardige omstandigheden te werk te stellen. Dit zorgt voor een neerwaartse druk op de lonen. Daardoor worden ze door bredere lagen van de bevolking gezien als concurrent. Mensen worden bang gemaakt dat immigranten hun werk afnemen. Ze worden gestimuleerd om naar beneden te trappen, tegen diegenen die het nog slechter hebben.
Wij moeten erop wijzen dat dezelfde bedrijven die hier arbeiders ontslaan tevens miljarden winst maken op de kap van de neokoloniale wereld. Vandaar dat we rond de vluchtelingenproblematiek de slogan naar voor schuiven: pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers!
Racisme is een van de elementen van de veel beproefde verdeel- en heersstrategie van de burgerij. Net zoals de burgerij er alles aan zal doen om werkenden op te zetten tegen werklozen ("ze zijn toch allemaal profiteurs"), ambtenaren tegen arbeiders uit de privé, hetero’s tegen homo’s, mannen tegen vrouwen,…
Het Vlaams Blok is de partij die door de burgerij gebruikt wordt om racistische standpunten bespreekbaar te maken. Het enige antwoord op deze verdeel- en heersstrategie is het naar voren schuiven van de noodzaak van gemeenschappelijke strijd. De achterstelling van migranten kan enkel opgelost worden op basis van een strijd voor de verbetering van de leef- en arbeidscondities van alle arbeiders.
Met moralistische argumenten zal men slechts weinigen overtuigen om geen racistische opmerkingen te maken. Dit zal enkel gebeuren als in een reële strijd getoond wordt dat arbeiders, jongeren en migranten dezelfde belangen hebben. We moeten het idee naar voor schuiven dat de fundamentele breuklijn vandaag niet de tegenstelling Belg/migrant is, niet de strijd van het ene volk tegen het andere. De fundamentele tegenstelling is die tussen de arbeidersklasse en de bazen – en de migranten maken onlosmakelijk deel uit van de arbeidersklasse!
Het Vlaams Blok en andere neo-fascistische organisaties in Europa baseren zich op het passieve verzet van de bevolking. In iedere strijd die zich ontwikkelt, op iedere stakingsactie,… wordt de behoefte aan eenheid en de reële breuklijn in de samenleving voelbaar. Eens dit verzet in actie wordt omgezet smelt de steun voor extreem-rechts als sneeuw voor de zon. We hebben het voorbeeld van Frankrijk, waar er zich in 1995 een massale strijd ontwikkelde tegen de aanval op de sociale verworvenheden – en de pensioenen in het bijzonder – door de rechtse regering-Juppé.
In deze massabeweging kreeg het Front National van Le Pen serieuze klappen. Uiteindelijk splitste het Front National in 2 delen, en leek ze van het politieke toneel verdwenen. De beweging bracht de zogenaamde "gauche plurielle" aan de macht. Een coalitie van groenen, sociaal-democraten en de PCF. Deze "linkse" regering privatiseerde echter 3 maal meer dan de rechtse regering voor haar. Ze voerden m.a.w. een even asociaal beleid. Jospin zijn rechtse politiek versterkte de voedingsbodem voor extreem-rechts. Dit leidde ertoe dat het FN weer kon hergroeperen en tijdens de presidentsverkiezingen van 2002 bijna uit het niets naar de tweede ronde kon doorstoten.
We merken dus dat om extreem-rechts en racisme te bestrijden het niet voldoende is om te vechten tegen het asociale beleid. Het is tegelijkertijd noodzakelijk om te bouwen aan een geloofwaardig links alternatief dat bereid is om in te gaan tegen de neoliberale afbraakpolitiek en het kapitalisme. Als de arbeidersklasse er niet in slaagt om de leiding van een beweging in handen te nemen, en geen consequent links alternatief naar voor schuift, zullen er zich allerlei nationalistische en racistische afwijkingen beginnen te manifesteren.
Een voorbeeld hiervan is de situatie in Irak, waar de beweging zich vandaag laat verdelen langs etnische en religieuze lijnen. De Koerden tegen de Turkmenen, de sjiieten tegen de soennieten,… Deze verdeeldheid zal leiden tot een verdere degeneratie van Irak, en een verslechtering van de levensomstandigheden van de meerderheid van de Iraakse bevolking. Als er geen perspectief wordt geboden om samen te vechten tegen armoede en uitbuiting, zal er onderling gevochten worden om de kruimels die de burgerij laat vallen. Bouw daarom samen met ons aan een strijdbare socialistische wereldpartij!
