2014 was een uitstekend jaar voor de grote bedrijven. Terwijl onze lonen in de diepvries worden gestoken met een indexsprong er bovenop en alle openbare diensten verder worden uitgekleed – het is immers crisis – maken de grote bedrijven grote winsten die ze uitkeren aan de aandeelhouders en topmanagers. De winsten investeren in nieuwe productie en bijhorende tewerkstelling doen ze niet. Terwijl ze zichzelf dividenden en bonussen toekennen, hebben ze voor ons een permanent besparingsbeleid in petto.
Eerder raakte al bekend dat de duizend meest winstgevende bedrijven in ons land in 2013 de helft van hun winst als dividend uitkeerden aan de aandeelhouders. Het ging om 24 miljard euro. Deze bedrijven betaalden gemiddeld 6,7% vennootschapsbelasting, goed voor 3 miljard. De gemeenschap liep hierdoor 13 miljard euro mis (in vergelijking met het officiële tarief van 33,99%). De aandeelhouders zullen er niet om malen, zij wonnen voor het zoveelste jaar op rij de eurobillions. In 2014 boekte de Bel20 een winst van 12%, dat is iets minder dan de twee voorgaande jaren. Maar inclusief de netto dividenden was er een rendement van 15%.
Niet alleen de aandeelhouders worden in de watten gelegd. Ook de topmanagers deden gouden zaken. Zo behaalden de topmanagers van AB Inbev vorig jaar 53,7 miljoen euro winst met hun aandelenopties. Een jaar eerder ging het om 50 miljoen euro. Bij de andere Bel20-bedrijven gaat het samen om 12 miljoen euro. Een deel van de bonussen voor de toplui wordt op deze manier betaald, het is immers fiscaal gunstig. Een onderzoek van de Vlerick Business School gaf aan dat 68% van de onderzochte Belgische bedrijven aandelenopties als beloning toekennen, tegenover 14% in het buitenland. Legale belastingontduiking heet dat.
Ook buitenlandse kaderleden in ons land genieten van een fiscaal gunstregime, zo raakte de afgelopen kerstvakantie bekend. Er zijn 20.809 expats in ons land die van het regime gebruik maken. Een groot deel van de kosten die de werkgever voor de expats betaalt, onder meer inzake huisvesting, gebeurt belastingvrij. Bovendien wordt de expat als niet-inwoner beschouwd en wordt hij enkel belast op inkomsten die hier gerealiseerd worden, bijvoorbeeld enkel op de dagen die hij in ons land werkt. Volgens het Rekenhof leverde dit systeem de erkende expats in 2003 een gezamenlijk belastingvoordeel van 1,14 miljard euro op.
Ja, voor grote aandeelhouders en topmanagers zijn er altijd wel uitwegen om minder belastingen te betalen dan gewone stervelingen. In deze kringen gelden ook geen loonstops of indexsprongen. De enige sprong die ze kennen is de grote sprong voorwaarts naar nog meer bonussen en belastingvrije voordelen.
Tegen de achtergrond van harde besparingen die onze levensstandaard kelderen, is het niet verwonderlijk dat er een brede steun is voor maatregelen die ook de rijksten doen betalen. Dat zullen die rijken niet zomaar doen, zo gaf Bill Gates aan de Franse econoom Piketty toe dat hij niet meer belastingen wil betalen. De erg voorzichtige Franse poging tot rijkentaks werd al terug afgevoerd.
De rijksten worden steeds rijker en gaan onverbiddelijk in tegen iedere poging om dat te stoppen. Zelfs om een breed gesteunde maatregel als een vermogensbelasting in te voeren, moeten we resoluut breken met de dictatoriale macht van de grote aandeelhouders. Een monopolie op buitenlandse handel onder democratische arbeiderscontrole is de enige manier om kapitaalvlucht te stoppen. Zonder controle op de banken en zonder controle op de productiemiddelen ontbreekt het ons aan doeltreffende middelen om effectief tot een rechtvaardige fiscaliteit te komen.
Hun hebzucht bedreigt onze levensstandaard. Alleen onze strijd kan dat vermijden. Op naar een tweede ronde van het verzet tegen het asociale beleid van de rechtse regering!
