Slachtoffer van verkrachting abortus ontzegd in Ierland

Verklaring door Ruth Coppinger, parlementslid van de Socialist Party

Volgens de Sunday Times vroeg een jonge vrouw die het slachtoffer was van een verkrachting na acht weken zwangerschap een abortus op basis van haar zelfmoordneigingen. De krant stelde dat tegen de experts haar zelfmoordneigingen bevestigden, een verloskundige tussenkwam om een keizersnede voor te stellen aangezien de foetus levensvatbaar was. De krant stelde dat de vrouw in honger- en dorststaking ging omdat haar vraag werd afgewezen. Ze kreeg hierop gedwongen vocht toegediend. De vrouw weigerde een keizersnede waarop de rechter een bevel hiervoor werd gevraagd, maar ondertussen had de vrouw alsnog ingestemd met een keizersnede.

Zonder volledig overzicht van alle feiten ziet het er naar uit dat de overheid een kwetsbare vrouw een onwaarschijnlijk wreed mentaal en fysiek lijden heeft aangedaan. Feit is dat deze jonge vrouw met zelfmoordneigingen niet kon reizen omwille van haar status als migrant. Dat ze in honger- en dorststaking ging, geeft aan dat ze bijzonder wanhopig was omwille van het uitstel en de uiteindelijke weigering van haar aanvraag. Het gedwongen toedienen van vocht, samen met een aanhoudende weigering van de vraag tot abortus komt barbaars over. Het feit dat haar foetus werd vertegenwoordigd door een advocaat is middeleeuws en geeft aan dat het leven van een vrouw en dat van een foetus door de Ierse wet [het ‘8^ste Amendement’ op de Grondwet] op gelijke voet worden geplaatst. Deze wetgeving zorgde er in dit geval voor dat een vrouw met zelfmoordneigingen abominabel werd behandeld door de staat.

Tegen dat de experts ermee akkoord waren dat de vrouw zelfmoordneigingen had, stelde de verloskundige vast dat de foetus levensvatbaar was. De onvermijdelijke tegenstrijdigheid in een door de katholieke kerk beïnvloed wettelijk kader van het ‘evenwicht’ tussen rechten van een foetus en een volwassen vrouw, betekent dat vrouwenrechten nog steeds ontzegd worden.

Na de tragische dood van Savita Halpannavaar riep de gewone bevolking van Ierland ‘Nooit meer’. Jammer genoeg zal het lichaam van vrouwen onder deze wetgeving steeds gezien worden als een louter werktuig om kinderen te produceren en als een terrein waarop de rechtbanken en politici het voor het zeggen hebben.

Ik zal volgende vragen aan de regering en ministers Varadkar en Fitzgerald stellen:

• Wat veroorzaakte het uitstel tussen de vraag van de vrouw tot abortus toen ze acht weken zwanger was en de afwijzing van de vraag 12 of meer weken later? Kwam dit door het nieuwe onwerkbare wettelijke kader en de richtlijnen die deze vrouw duidelijk tekort schoten, of was er een ‘afweging van rechten’ om de beslissing bewust uit te stellen tot het ogenblik dat er levensvatbaarheid was?
• Wat waren de omstandigheden die de staat en de gezondheidsdiensten toelieten om de volledige controle over deze vrouw over te nemen, waaronder de beslissing om naar de rechtbank te stappen op kosten van de belastingbetalers? Waarom kreeg ze geen recht op abortus of minstens het recht om het land te verlaten om elders een abortus toegediend te krijgen? Waarom kreeg deze vrouw gedwongen vocht toegediend toen ze in honger- en dorststaking ging, net omdat ze geen positief antwoord kreeg op de vraag tot abortus die ze wilde om haar zelfmoordgedachten de kop in te drukken? Was deze gedwongen toediening van vocht in het belang van de vrouw of de foetus?
• Het recht van vrouwen om te reizen om toegang te hebben tot abortus werd 21 jaar geleden bevestigd in de wet. Waarom discrimineert de staat nu tegen vrouwen wiens reismogelijkheden beperkt zijn? Komen er garanties op automatische rechten op visa en terugkeer voor alle niet-Europese vrouwen of meisjes die in het buitenland een abortus willen?
• Wie denken jullie dat de lichamen van vrouwen bezitten? Zijzelf, of de staat? Waarom werd een advocaat aangesteld voor de foetus en wie was verantwoordelijk voor die aanstelling? Wat zijn de plannen om in de 21^ste eeuw binnen te treden inzake gezondheidszorg en een keuze voor vrouwen in Ierland? Of zal de regering zich beperken tot het voorwendsel dat dit een moderne, democratische staat is terwijl duizenden vrouwen naar het buitenland reizen om toegang te hebben tot abortus, illegale abortussen ondergaan met het risico dat ze hiervoor gevangenisstraffen oplopen en met het feit dat de meest kwetsbare vrouwen – de armsten, migranten, zieke vrouwen,… – nog steeds groot gevaar lopen?

Gisteren werd in Dublin (en andere Ierse steden) geprotesteerd tegen dit schandaal. De Socialist Party lag mee aan de basis van dit protest.