Standpunt van de antiracistische campagne Blokbuster
Het aantal provocaties door het Vlaams Belang stapelt zich op. In een wanhopige zoektocht naar aandacht gedragen partijkopstukken zich als weerbarstige pubers die uitpakken met schokkende computerspelletjes, strips en schandalige uitspraken. Terwijl het politieke establishment zich uitspreekt tegen blanco-stemmen omdat niets doen geen oplossing zou zijn, wordt voor extreemrechts deze redenering wel gevolgd. Op dat vlak zou niets doen plots wel een antwoord vormen.
“Het Vlaams Belang aanklagen? Dat cadeau gaan we hen niet doen”, verklaarde Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR). Blijkbaar wil het CGKR enkel optreden als het VB electoraal hoge toppen scheert. Op een ogenblik dat het minder gaat, zou het vervolgen van het racisme van die partij plots onnodige aandacht aan hen geven. Met deze redenering wekt De Witte de indruk dat de vorige vervolging van het toenmalige Vlaams Blok louter ingegeven was door electorale doeleinden en niet door het racisme dat aan de oorsprong van de klacht lag. Het ondermijnt ook de mogelijkheid om later nog ernstig genomen te worden bij klachten. Of denkt De Witte echt dat racistische vooroordelen samen met de electorale neergang van het Vlaams Belang verdwijnen?
Het negeren van extreemrechts was een voorstel dat ook in de electorale hoogdagen van het Vlaams Blok en Vlaams Belang enige aanhang kende. Wij hebben ons daar steeds tegen verzet. Het is niet door te doen alsof iets er niet is, dat het daarom niet bestaat. De struisvogeltactiek kan extreemrechts enkel versterken. Als de ene provocatie passeert, kan een volgende een stap verder gaan. Vandaag blijft het misschien beperkt tot computerspelletjes, strips en uitspraken. Maar als dit zonder antwoord blijft, kan het morgen escaleren tot straatgeweld. Dat hebben we met Blokbuster in de jaren 1990 overigens zelf fysiek ondervonden. We zullen antiracisten toch niet voorstellen om zich een tweede keer aan dezelfde steen te stoten?
Over de vraag of het bestrijden van extreemrechts en racisme via juridische weg moet, hebben wij onze twijfels. We hebben altijd voorgesteld om op straat te mobiliseren en in discussies de noodzaak van eenheid onder alle onderdrukten naar voor te brengen als antwoord op de voedingsbodem voor racistische vooroordelen. Collectief klachten indienen kan wel een mobiliserend effect hebben, dat zagen we in Nederland met de vloedgolf van klachten na de uitspraken van Geert Wilders toen die stelde dat hij ‘minder Marokkanen’ wilde.
In deze campagne kwam het Vlaams Belang met verschillende provocaties. Dewinter probeerde een graantje van de controverse rond Geert Wilders mee te pikken en lanceerde een computerspelletje waarbij de opdracht eruit bestond om zoveel mogelijk Marokkanen, moskeeën en gevestigde politici neer te meppen. Tegen dit spel werden minstens een zeventigtal klachten ingediend, in de nasleep van de golf van klachten tegen Wilders in Nederland. Jozef De Witte verklaarde over deze klachten meteen: “Het is maar de vraag of wij als centrum het algemeen belang dienen door er meteen een gerechtelijk gevolg aan te geven. Het gaat immers duidelijk om een provocatie die bedoeld is om aandacht te trekken in verkiezingstijd.” Hij wees er ook op dat een klacht op basis van één incident niet zou volstaan.
Maar ook bij de volgende incidenten bleef hij verklaren dat een klacht behandelen niet opportuun was omwille van de verkiezingstijd en de aandacht die het VB hiermee zou kunnen krijgen. In een schandalige folder van het VB in Antwerpen wordt teruggegrepen naar de stijl die deze partij in de jaren 1980 hanteerde. De folder bevat een stripverhaal waarbij alle inwoners van Antwerpen, met uitzondering van de VB’ers uiteraard, worden voorgesteld als extremistische moslims die klaar staan om naar Syrië te vertrekken, druggebruikers en criminelen. Platter dan dit is moeilijk. Ook deze folder leidde tot klachten bij het CGKR. Jozef De Witte: “Wij zijn daar inderdaad ook over gecontacteerd. Bon, dit is poging nummer zoveel om de aandacht op zich te vestigen.” En nog: “Het Vlaams Belang aanklagen? Dat cadeau gaan we hen niet doen.”
Op de slotmeeting van het Vlaams Belang stelde kopstuk Dewinter, die zelf steeds grijzer wordt, dat niet de vergrijzing het probleem is, “maar de verbruining”. Met deze retoriek zitten we terug in de jaren 1980 en 1990 toen het Vlaams Blok uithaalde naar ‘die bruine mannen’.. Over de speculanten en andere bankiers die ons meesleurden in een diepe crisis, wordt met geen woord gerept. Maar wie een foute huidskleur heeft, die zou een probleem vormen. Het geeft aan waar de prioriteiten van het VB liggen. Als dit geen racisme is, discriminatie op basis van huidskleur, wat is het dan wel?
Het klopt dat het Vlaams Belang in een defensieve positie zit en naar aandacht zoekt op basis van provocaties. Daar niet op reageren, leidt enkel tot nieuwe provocaties die telkens een stap verdergaan. Het is een aanmoediging voor die VB-militanten die heimwee hebben naar de tijd dat ze letterlijk als straatvechters naar voor kwamen. Het is bovendien een illusie te denken dat de electorale neergang van het Vlaams Belang een einde maakt aan het potentieel voor extreemrechts. Bij de Europese verkiezingen van komende zondag dreigt een recordaantal extreemrechtse kandidaten verkozen te worden, van Griekse neonazi’s (en mogelijk voor het eerst ook een Duitse neonazi van de NPD) tot Nederlandse en Britse populisten en alles wat daar tussenin zit. Zullen we dat dan ook maar negeren?
Neen, het negeren van extreemrechts en van racisme is geen optie. Het naar voor schuiven van antwoorden erop en actieve mobilisatie om iedere escalatie van hun provocaties meteen een halt toe te roepen, is de beste antifascistische strategie.
Reacties zijn gesloten.