CD&V vond een originele naam voor een weinig origineel kiesprogramma. Het ‘3D-plan’ brengt voorstellen die in de lijn van de andere partijen liggen. Ook de christendemocraten gaan voor lastenverlagingen en besparingen. Waar de liberalen 10 miljard euro lastenverlagingen aankondigen, houden de christendemocraten het op 6 miljard. Waar de N-VA een volledige bevriezing van alle uitgaven wil, maakt CD&V uitzonderingen voor ambtenarenpensioenen, sociale zekerheid (met evenwel een daling van de groeinorm) en sociale bijstand.
De christendemocraten zijn trots op de besparingen van de vorige regering. “De maatregelen die de federale regering sinds begin 2012 nam, leverden meer dan 22 miljard euro op.” Daarbij wordt trots opgemerkt dat dit vooral werd gerealiseerd door het aantal ambtenaren te verminderen (met 4.425 voltijdse betrekkingen op drie jaar tijd minder), de uitgaven in de gezondheidszorg minder snel te laten groeien en andere maatregelen. Een te hard besparingsbeleid zou volgens CD&V verkeerd zijn. De partij verwijst naar Nederland: “Een te grote en soms blinde besparingsijver heeft het vertrouwen van de Nederlandse bevolking onderuit gehaald, met een erg zwakke economie tot gevolg.” Dat 22 miljard besparen getuigt van een grote besparingsijver, ontgaat CD&V. Bovendien is het nu al duidelijk dat er na de verkiezingen op alle niveaus verder zal bespaard worden, de stortvloed aan besparingen in de gemeenten na de lokale verkiezingen van 2012 gaf aan hoe een postelectorale periode gebruikt wordt. De overleden ‘gids’ Dehaene wees er in zijn laatste interviews steevast op: de volgende regering moet van de jaren zonder verkiezingen gebruik maken: “De eerste twee jaar moet de regering structurele maatregelen nemen. De staatsfinanciën moeten op orde worden gezet met een zoektocht naar mechanismen die niet de kaasschaaf hanteren, maar écht besparen. De noodzakelijke daling van de loonlasten om de competitiviteit te herstellen, vergt dan weer een fiscale herschikking. Anders kun je zoiets niet waarmaken. Ten slotte moeten de pensioenen en de ziekteverzekering op de toekomst worden voorbereid.” (DS Weekblad, 19 april)
In het kiesprogramma van CD&V wordt dat iets minder brutaal gesteld, het wordt wat vager ingepakt. De inhoud is echter dezelfde, CD&V wil het besparingsbeleid verderzetten: “ We moeten ons Europees begrotingstraject onverminderd aanhouden. Niet omdat Europa dat vraagt, wel omdat een geloofwaardig beleid dat vereist.” Daarnaast wil de partij de concurrentiekracht aanscherpen met harde maatregelen: “Heel wat Europese lidstaten hebben met het mes op de keel pijnlijke maatregelen moeten nemen om weer competitief te worden. Wij hebben ons lot in eigen handen. Als we nu de juiste keuzes maken, is er geen enkele reden waarom we niet opnieuw voor lange tijd in het Europese koppeloton kunnen rijden.”
De wet op de loonnorm moet strenger voor CD&V dat bovendien trots is dat al aan onze lonen werd gezeten: “Belangrijke stappen zijn al gezet. In 2013-2014 zijn de lonen bevroren en is het indexmechanisme aangepast: het houdt nu rekening met o.a. de soldenprijzen.” Tegen 2018 wil CD&V de zogenaamde ‘loonhandicap’ tegenover de buurlanden wegwerken. De neerwaartse spiraal wordt dus verdergezet. Om dit te bereiken, wil CD&V onder meer de lasten verlagen. Alles samen wil de partij daar 6 miljard voor uittrekken.
De reeds bestaande fiscale cadeaus voor grote ondernemingen blijven onverkort van toepassing. “CD&V wil aan het begin van de nieuwe regeerperiode duidelijk communiceren welke hervormingen er komen en welke niet. Zo wil CD&V de notionele intrestaftrek gedurende 5 jaar niet fundamenteel wijzigen.” En ook andere fiscale maatregelen blijven. Concurrentie met de buurlanden betekent voor grote bedrijven immers meer cadeaus uitdelen. “We blijven ook competitief ten aanzien van onze buurlanden. Zeker nu we weten dat ook Luxemburg de notionele intrestaftrek wil invoeren.”
De pensioenleeftijd van 65 jaar blijft behouden, maar net als Open Vld, Groen, N-VA en sp.a is CD&V ervoor dat de loopbaanvereiste centraal staat. Waar Groen en sp.a het over een vereiste van 42 jaar hebben en N-VA over 45 jaar spreekt, houdt CD&V het op “streven naar 45 jaar”. Ook voor CD&V moet 65 jaar geen bovengrens zijn. Officieel wordt de leeftijdsgrens niet aangepakt, maar de invulling ervan verandert. Waar vroeger pensioen uiterlijk op 65 jaar gebeurde, kan het straks pas vanaf 65.
Inzake mobiliteit gaat CD&V voor het rekeningrijden, onder meer om ook buitenlandse vrachtwagens te laten betalen. Dat dit wordt doorgerekend in de producten die we uiteindelijk kopen, wordt er niet bij gezegd. Als de prijzen te snel stijgen, zal CD&V wel de productenkorf voor de index aanpassen zodat er geen ‘negatief’ effect is voor de werkgevers. Tegen 2016 moeten de vrachtwagens een kilometerheffing betalen, daarna volgen personenwagens. “Tijdstip, plaats, milieuprestaties van het voertuig en beschikbare alternatieven bepalen het tarief. Vooral rijden in files is af te raden. Slim rekeningrijden wordt dan een belangrijk instrument om het verkeer te spreiden en het aantal verliesuren op onze wegen te verlagen.” Big brother rijdt mee.
Dat er wachtlijsten zijn, erkent CD&V. Vreemd genoeg eist de partij niet dat deze verdwijnen, maar enkel dat ze verkleinen. Neem bijvoorbeeld het tekort aan sociale woningen: “De objectieven voor sociale huur, sociale koop en sociale kavels die werden vastgelegd in 2009 en waaraan in de voorbije legislatuur hard is gewerkt, wil CD&V onverkort uitvoeren. Zo kunnen we de wachtlijsten voor sociale woningen verkleinen.”
Een gevoelig punt voor jongeren zijn de GAS-boetes. CD&V is daar voor en stelt voor om “de toepassing van de GAS-wetgeving na twee jaar te evalueren en ze indien nodig bijsturen om de gemeentelijke administratieve sancties als lokaal overlastinstrument te versterken.” We onthouden dat de christendemocraten de GAS-sancties willen versterken.
Het kiesprogramma van CD&V omvat tal van specifieke voorstellen die soms erg gedetailleerd zijn. Van de bestrijding van chemische castratie van biggen tot het voorstel om “personeelstevredenheidmetingen te doen evolueren naar jaarlijkse engagements-en fierheidsmetingen.” Er wordt de indruk gewekt dat de bestuurders van CD&V als ware technocraten bijna ‘neutrale’ experten zijn. De schijn van technocratie kan echter amper verbergen dat het vertrekpunt en de rode draad doorheen dit programma van neoliberale inslag is. CD&V maakt zich op om de raad van Jean-Luc Dehaene in zijn laatste interviews waar te maken door effectief over te gaan tot harde besparingen voor ons en extra cadeaus voor de patroons.
