Maar het Russische regime staat niet alleen op het podium
Op vrijdag 7 februari beginnen de Olympische Winterspelen in het Russische Sotchi. De regering van Poetin heeft meer dan 50 miljard dollar uitgegeven voor het prestigeproject. Hiermee worden het meteen de duurste Winterspelen uit de geschiedenis. Tegen de achtergrond van de economische en sociale crisis wordt tegelijk hard bespaard op de openbare diensten zoals gezondheidszorg waar de lonen erg laag liggen en er een algemeen tekort aan personeel en zelfs aan ambulances is.
Het regime van Poetin staat bekend als erg homofoob. In juni 2013 werden wetten goedgekeurd die “alle homoseksuele propaganda onder jongeren” verbieden. Dat leidde tot heel wat ongenoegen onder organisaties die het opnemen voor de rechten van LGBTQI-mensen (1). Sommigen riepen op tot een boycot van de Olympische Spelen, anderen toonden hun bezorgdheid en ‘eisten’ van Rusland dat de wetten afgeschaft worden. De regering-Poetin trekt zich van die kritiek niets aan. Russische parlementsleden maken zich al op om in februari een nieuwe anti-homowet te stemmen om het ouderschap te ontzeggen aan homoseksuelen.
Rond de kwestie van een boycot publiceerden we in september een interview met een socialistische LGBT-activist uit Rusland. Hij stelde: “ (…) ik denk niet dat een boycot ons helpt in de strijd tegen homofobie. We verzetten ons om andere redenen tegen die Olympische Spelen, die staan immers synoniem voor corruptie, verspilling van publieke middelen en vernietiging van het milieu. Het zou efficiënter zijn om protest en solidariteit te organiseren tijdens de Spelen, liefst met atleten en met supporters.”
De Europese Unie en bedrijven als Coca Cola zijn bijzonder hypocriet in deze discussie. Het frisdrankenmerk is sponsor van de Olympische Spelen. Het lanceerde een “gay-friendly” reclamecampagne maar bleef tegelijk in alle talen zwijgen over de discriminerende wetten in Rusland. De leiders van de Europese Unie wijzen met een moraliserende vinger naar Poetin, maar voeren zelf een reactionair en asociaal beleid. De recente goedkeuring van een anti-abortuswet in Spanje is daar een voorbeeld van. Of wat te denken van het feit dat bijna een derde van de Grieken geen enkele sociale bescherming meer geniet?
Zowel in het Oosten als in het Westen voert de heersende klasse eenzelfde asociaal beleid van repressie en besparingen voor de werkenden en hun gezinnen, terwijl de rode loper wordt uitgerold voor de multinationals. In Sotchi gebeurt dat ook letterlijk. LGBTQI-activisten in Rusland en elders moeten zich richten op eenheid met andere lagen van de bevolking, vooral arbeiders in strijd. Op die manier kunnen we ons volledige gewicht in de strijd tegen het ondemocratische en asociale beleid werpen.
(1) LGBTQI: Lesbiennes, Gays, Biseksuelen, Transgenders, Queers en Interseksuelen. Voor meer over info over transgenders en interseksuelen, kan je terecht op de site van de vereniging ‘Genres Pluriels’: www.genrespluriels.be
