Johnson is marionet van big business. Arbeidersbeweging moet betogingen en stakingen tegen asociaal beleid organiseren!
De verkiezing van de elitaire en racistische Boris Johnson als leider van de Tories en daarmee de nieuwe premier, is een uitdrukking van de politieke crisis van het Britse kapitalisme. Het stelt ook een nieuwe en dringende uitdaging voor de arbeidersbeweging.
Reactie door Socialist Alternative, onze zusterorganisatie in Engeland en Wales
Ondanks zijn stuntelende persoonlijkheid en zijn populistische retoriek, is Johnson een ideologische vertegenwoordiger van de superrijken. Hij zette zich in voor beloften om de belastingen voor de rijken te verlagen. Dit is een belediging voor degenen die nauwelijks overleven dankzij de ‘welvaartshervorming’ van de Tories, gemeenschappen die gebukt gaan onder de gevolgen van besparingen op diensten en de miljoenen arbeiders die vechten om de eindjes aan elkaar te knopen. Hij zal de aanvallen van zijn voorgangers op de arbeidersklasse voortzetten en misschien zelfs verscherpen.
Het centrale element in de campagne van Johnson was om het Verenigd Koninkrijk op 31 oktober hoe dan ook uit de EU te halen. Hij en de ‘Little Englanders’ van de Tories geven geen moer om de arbeidersklasse. Een harde Brexit onder Johnson betekent niet alleen het handhaven van het EU-beleid tegen de arbeidersklasse, maar ook het opvoeren van het asociaal beleid tegen de werkenden en hun gezinnen.
Johnson was kandidaat voorzitter op een platform van belastingverlagingen voor de rijken. In het kader van zijn plannen zal de drempel voor het tarief van 40% van de inkomstenbelasting verhoogd worden tot 80.000 pond. Dit gebeurt tegen de achtergrond van een historisch grote ongelijkheid. Een recente studie suggereert dat de ongelijkheid vandaag even groot is als aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het gemiddelde loon voor de bankiers, die Boris Johnson aka Bojo tijdens zijn campagne resoluut verdedigde, bedroeg in maart 2019 gemiddeld 2 miljoen pond per jaar.
Johnson beloofde dat er meer politie op straat zou komen en dat er 5.000 pond extra per scholier zou komen, maar het is onduidelijk of en hoe dit zou gerealiseerd worden. De gevolgen van een no-deal Brexit zoals Bojo op het oog heeft, zouden betekenen dat er geen middelen zijn voor openbare diensten. Deze beloften waren in werkelijkheid slechts een zoethoudertje voor werkende mensen die na negen jaar Tory-regering de besparingen beu zijn. Deze beloften zullen hoogstwaarschijnlijk niet volstaan om de onderliggende woede de kop in te drukken. Enorme sociale explosies en bewegingen zijn inherent aan de huidige situatie. Zelfs de Tories zijn zich ervan bewust dat één verkeerde zet van Johnson daartoe kan leiden.
Johnson maakte van het verslaan van Corbyn een belangrijke strijdkreet in zijn campagne. Dat toont de angst van de kapitalistische klasse voor een zelfs erg bescheiden sociaaldemocratisch beleid zoals verdedigd door Corbyn. Helaas bevindt Corbyn zich momenteel in een zwakke positie, na toegevingen aan de rechterzijde rond Brexit en rond het grotendeels in kaart gezette antisemitisme-schandaal. Die rechterzijde van Labour ziet liever de Tories in de regering dan een door Corbyn geleide Labour-regering.
Corbyn kan in de toekomst de parlementsverkiezingen winnen, maar daarvoor moeten hij en alle socialisten in Labour nu in het offensief gaan. Het antibesparingsprogramma van Corbyn in de verkiezingen van 2017 creëerde enthousiasme onder miljoenen mensen en moet nu worden voortgezet. Dit kan door in alle steden bijeenkomsten te houden waar opgeroepen wordt tot vervroegde verkiezingen en waar gepleit wordt voor een socialistisch beleid. Zo kan een momentum opgebouwd worden naar verkiezingen en kan de weg vrijgemaakt worden voor een beweging die de Tories en hun beleid aan de kant schuift.
Daartoe moet er campagne gevoerd worden rond een socialistisch programma van nationalisaties, stopzetting van besparingen en maatregelen tegen armoede door publieke investeringen in sociaal nuttige jobs en diensten. Corbyn en degenen die hem steunen, zouden een visie moeten verdedigen voor een socialistische Brexit, die zijn regering bevrijdt van de ketenen van de kapitalistische EU en haar obstakels voor nationalisaties en overheidsinvesteringen, maar tegelijk harde grenzen vermijdt en opkomst voor de rechten van werkenden, het milieu en migranten.
Dit kan enkel indien Corbyn in het offensief gaat tegen de Blairisten die de parlementaire fractie van Labour domineren. Labour moet van kop tot teen gedemocratiseerd worden zodat de bekommernissen van de leden tot uiting komen in de volledige partij, ook in de leiding. Centraal hierin is de kwestie van verplichte herverkiezing van de kandidaat-parlementsleden waarbij lokale afdelingen het recht hebben om hun parlementslid af te zetten indien die hun standpunten niet verdedigt. Een dergelijke maatregel is dringend om ervoor te zorgen dat Labour na de volgende verkiezingen met een eensgezinde boodschap naar buiten komt en om te vermijden dat de Blairisten een regering onder Corbyn saboteren.
Johnson is voorzitter van een zeer zwakke en verdeelde conservatieve partij. Dit bleek ook uit de vele wijzigingen in de samenstelling van de regering. Het begin van massaal verzet tegen hem blijkt al uit het jongerenprotest. De vakbonden en de arbeidersbeweging moeten een offensief opzetten om Johnson en zijn medestanders van de macht te verdrijven. Dit vereist gecoördineerde stakingen en massabetogingen tegen besparingen en lage lonen, waarbij tegelijk nieuwe verkiezingen worden geëist. We hebben de afgelopen negen jaar veel mooie woorden gehoord van de vakbondsleiders, maar nu is het tijd om echt in actie te gaan. Als ze daartoe niet bereid zijn, moeten werkenden niet wachten om hun potentiële macht te mobiliseren op de werkplaatsen en in de wijken.
Een revolte van de werkenden en hun gezinnen zou de basis leggen voor een beweging die een einde kan maken aan het wanbestuur van de Tories. Het kan ook het begin zijn van een beweging die opkomt voor een socialistisch alternatief op het besparingsbeleid en het kapitalistisch systeem dat door de Tories wordt verdedigd.
