Vandaag vond de vierde klimaatstaking van scholieren plaats. De politie telde 12.500 scholieren in Brussel en 15.000 scholieren in Luik. Naar ons aanvoelen waren er meer scholieren in Brussel: de politie telt wel vaker te weinig. Op de klimaatbetoging zondag 27 januari telde ze 70.000 betogers, terwijl we wellicht met 100.000 waren.
Het enthousiasme van de scholieren is enorm en wordt enkel sterker. Joke Schauvliege kan zich alles voelen maar zeker niet versterkt, slogans zoals “Joke ziet ze vliege” en “uw beleid is een joke” keren frequent terug op protestborden. Op steeds meer scholen beginnen er actiecomités te ontstaan, dit legt een goede basis voor de uitbreiding van de strijd voor een sociaal en duurzaam systeem. De wil om de strijd verder te zetten, is er alleszins!
Het is op deze basis dat we kunnen opbouwen naar een internationale schoolstaking op 15 maart en ook werkenden kunnen betrekken. De jongerenacties hebben de publieke opinie met zich mee, er is een enorm groot draagvlak in de maatschappij voor. Dit tot spijt van cynische zuurpruimen als Rik Torfs of de Facebooktrollen van Schild&Vrienden. Die laatsten probeerden nog eens te provoceren door met een bordje voor kernenergie op te duiken. Nu werden ze uit de betoging gezet. Met hun haatdragende boodschap bouwen we niet aan een betere en gezondere wereld. Het is belangrijk dat onze acties het publieke debat over klimaat doen gaan. Het zal N-VA frustreren: die partij wil angstzaaierij over vluchtelingen centraal zetten in de aanloop naar de verkiezingen. Bart De Wever is hypocriet als hij oproept om niet in doemscenario’s te denken: zijn partij liet de regering vallen rond een niet bindend pact rond asielbeleid.
De kracht van de mobilisaties duwt de traditionele partijen in het defensief. Maar om echte verandering af te dwingen, zal nog meer nodig zijn. We moeten nu concrete eisen naar voren schuiven om de strijd verder te organiseren. Er is grote openheid voor de eis van gratis en meer openbaar vervoer. Op basis van strijd kunnen we deze eis effectief afdwingen.
De komende algemene staking van de vakbonden op 13 februari kan de druk op de regering en het establishment verder doen toenemen. Het zet de kwestie van koopkracht op de agenda. Met jongeren die acties ondersteunen en vragen om de klimaatrevolte te vervoegen, kan ervoor zorgen dat klimaat en koopkracht niet tegen elkaar worden uitgespeeld.
Daarnaast zouden lokale acties aan de scholen of in het stadscentrum een goede methode zijn om een eis als voor meer en gratis openbaar vervoer te populariseren. Elke week naar Brussel blijven gaan, is moeilijk. Wie op donderdag een vak met permanente evaluatie heeft of belangrijke lessen, kan niet blijven spijbelen. Het asociale neoliberale beleid maakt dat een wekelijkse treinrit ook een redelijk dure grap is.
Laten we gaan voor een opbouwend actieplan om de krachtsverhoudingen verder te versterken. Verdere acties, ook lokaal, in opbouw naar de internationale schoolstaking op 15 maart zijn daarin belangrijk. Daarnaast kunnen we met groepen scholieren en iedereen die bezig is met het klimaat solidariteit betuigen met de staking van 13 februari, bijvoorbeeld bij personeel van het openbaar vervoer. Daar kunnen we discussiëren over hoe we samen vechten voor sociale en ecologische verandering.
Het zijn de werkenden die door hun economische functie in de maatschappij het land plat kunnen leggen en de regering en de grootste vervuilers raken waar dit het meest pijn doen: in hun portemonnee. Het enthousiasme van de scholieren koppelen aan de slagkracht van de werkenden zou ons op alle vlakken enorm versterken. Dit zal een basis zijn om echte verandering af te dwingen en komaf te maken met een maatschappij die ten dienste staat van de private winst. Zo kunnen we werk maken van een maatschappij waar de belangen van de bevolking en de natuur centraal staan.
Enkele foto’s van Els:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/ur1pyWFNnjbzJMaR9]
