We veroordelen het schandalig geweld van de Roemeense oproerpolitie tijdens het protest vrijdagavond waarbij honderden gewonden vielen. Dergelijk willekeurig geweld is kenmerkend voor deze repressieve instantie die als voornaamste doel heeft om de belangen van het politieke establishment te verdedigen tegen de burgers. We eisen een publiek onderzoek naar het geweld en het onmiddellijke ontslag van de verantwoordelijke toplui.
Verklaring van Mana de Lucru, aanhangers van het CWI in Roemenië
Over de protesten zelf denken we dat de woede die mensen aanzet tot straatprotest oprecht en gerechtvaardigd is. De door de PSD (Sociaaldemocratische Partij, opvolger van de vroegere stalinistische heersende partij) geleide regering staat zonder twijfel in dienst van de corrupte oligarchen en toont geen interesse in de belangen van de gewone bevolking.
We denken echter dat deze woede tegen de volledige Roemeense politieke elite moet gericht worden alsook tegen het neoliberale beleid dat miljoenen Roemenen het land heeft doen verlaten, terwijl wie blijft veroordeeld is tot lage lonen, onzekere jobs en steeds minder openbare diensten. We zien nu hoe de oppositiepartijen de protestbeweging proberen over te nemen als onderdeel van hun eigen politieke strijd met de PSD. Toen ze zelf in de regering zaten, vormden ze evenwel geen echt alternatief op de PSD. Het is een feit dat geen enkele van de huidige partijen de gewone bevolking vertegenwoordigt, noch diegenen die het land verlaten hebben noch wie gebleven is. Geen van deze partijen heeft een programma dat ingaat op de dringende sociale en economische problemen waarmee een meerderheid van de Roemeense bevolking geconfronteerd wordt.
Jammer genoeg ontbreekt het in deze protestacties aan een dergelijk programma, zelfs aan een aanzet ertoe. De enige duidelijke eisen – ontslag van de regering en vervroegde verkiezingen – lijken vooral op het lijf van de oppositieleiders geschreven te zijn. Het ontbreken van andere duidelijke en relevante eisen is een uitdrukking van het gebrek aan oplossingen bij de oppositie, maar het is ook een uitdrukking van de afwezigheid van een politieke linkerzijde en arbeidersbeweging die voldoende sterk en militant is om een invloed te hebben op het protest zodat het verband kan gelegd worden tussen corruptie en andere kwesties in de samenleving, van de slechte arbeidsomstandigheden tot de crisis in de gezondheidszorg.
Een oprecht alternatief op de PSD en de rest van het politieke establishment kan enkel uit die hoek komen. Daartoe is het nodig om corruptie niet alleen als een puur politiek fenomeen te benaderen, maar als een sleutelelement van het proces van kapitalistisch herstel na 1989, een proces waarin een handvol mensen bijzonder rijk werd op de kap van de anderen. Er is nood aan een socialistisch en antikapitalistisch alternatief dat vertrekt van de belangen van de gewone mensen en niet van één of andere fractie van de heersende klasse. Er is nood aan een alternatief dat opkomt voor degelijke jobs en lonen, sociale rechten, voldoende middelen voor openbare diensten, een economie in dienst van de bevolking en echte democratische controle over onze samenleving.
