Brutaal politiegeweld botst op verzet van Catalaanse bevolking
Duizenden agenten gingen over tot brutale repressie in Catalonië om te vermijden dat gestemd werd in het referendum van 1 oktober. De politiediensten braken glazen deuren van scholen waar kiesbureaus waren en ze namen stembussen mee. De regering van de Partido Popular (PP) en de staat stuurden de oproerpolitie af op duizenden burgers, gezinnen, kinderen en oudere mensen. Ze werden gestuurd om Catalonië te bezetten, maar dit botste op groot en voorbeeldig verzet van de bevolking.
Verklaring van Izquierda Revolucionaria (geschreven op 1 oktober)
Ondanks de angstcampagne waarbij geprobeerd werd om iedereen die wilde stemmen te intimideren (arrestaties, hoge boetes en het sluiten van websites), werd massaal gereageerd. Dit was een uitstekend voorbeeld van strijd en het toont de weg vooruit aan. De mobilisaties moeten doorgaan met een algemene staking in Catalonië op 3 oktober en met de komende dagen ook massale betogingen van de strijdbare linkerzijde en de vakbonden in de rest van de Spaanse staat. Het is nu het moment om de PP-regering weg te krijgen.
Repressie uit het tijdperk van Franco
De beelden van onder het Franco-regime zijn terug met de Spaanse premier Rajoy en zijn regering van dieven, reactionairen en Spaanse chauvinisten. De erfgenamen van de dictatuur probeerden de bevolking van Catalonië een les te leren, maar dit draaide op een complete mislukking uit. De woede en verontwaardiging van miljoenen jongeren en werkenden neemt toe en vormt een muur waartegen de Franquistische rechterzijde en de repressieve staat botsen.
In de loop van gisteren nam het aantal gewonden toe. Het antwoord op straat zal eveneens aanzwellen. De politieke lessen van wat gebeurde, zijn belangrijk en zullen in het bewustzijn van miljoenen mensen gegrift staan. Dit is natuurlijk het geval in Catalonië, maar ook in de rest van de Spaanse staat en internationaal. De uitleg van de PP dat de regering slechts de wet toepast, kan niet verbergen dat de wet onrechtvaardig, ondemocratisch en tegen de wil van miljoenen Catalanen ingaat. Het optreden van de rechtse regering maakt dat de capitulatie van de PSOE-leiding (sociaaldemocratie) des te schandaliger is. Deze leiding verkoos een alliantie met de erfgenamen van Franco boven de erkenning van het recht van de Catalaanse bevolking om zelf te beslissen.
De Grondwet van 1978
Dankzij de mobilisatie van miljoenen jongeren, werkenden en inwoners van Catalonië is het autoritaire karakter van het kapitalistische regime dat sinds 1978 bestaat (na het einde van het Franco-tijdperk) in vraag gesteld. Om een einde te maken aan een revolutionaire situatie waarbij de werkenden en jongeren in alle gebieden van de Spaanse staat de dictatuur en het kapitalisme betwistten, werd toen een akkoord gesloten tussen de Spaanse burgerij en de reformistische leiding van de linkse organisaties (de communistische PCE en het sociaaldemocratische PSOE) om de dictatuur te hervormen en de democratische vrijheden die op straat al veroverd waren legaal te erkennen. Op deze manier werd een socialistische maatschappijverandering vermeden en kon de burgerij de controle over de situatie behouden. Er kwam een monarchie en een parlementair stelsel dat autoritaire aspecten behield.
De Grondwet van 1978 omvatte ook een wet die immuniteit gaf aan de misdaden onder Franco. Het staatsapparaat werd nooit uitgekuist. Het leger, de politie en het gerecht bleven in handen van dezelfde reactionairen. De ‘vrije markt’ en de onbetwistbare macht van de kapitalisten werden uiteraard erkend. Het recht op zelfbeschikking voor Catalonië, Baskenland of Galicië werden ontkend. De Grondwet ademde de taal van de Franco-dictatuur uit: “Spanje, groot en vrij.’
De massabeweging die nu in Catalonië plaatsvindt voor nationaaldemocratische rechten heeft de discussie op een kantelpunt gebracht. Het ontkennen van Catalonië als natie werd bevestigd door de centralistische burgerij en de rechterzijde die overging tot repressie of zelfs militaire verovering. Het gaat samen met een breed gedragen frustratie over de gevolgen van de kapitalistische crisis: massale werkloosheid, uithuiszettingen, onzekere laagbetaalde jobs, gebrek aan toekomst voor de jongeren. De strijd tegen nationale onderdrukking en klassenonderdrukking gaat eens te meer samen, net zoals op andere ogenblikken in Spanje (1909, 1931, 1934, 1936, 1977, …). Dit creëert een revolutionair potentieel waarmee de politieke dominantie van het Spaanse kapitalistische regime wordt betwist.
De arbeidersklasse en de jongeren in de hele Spaanse staat moeten begrijpen dat de Catalaanse zaak ook hen aanbelangt. “Een volk dat een ander onderdrukt, kan nooit vrij zijn,” zei Karl Marx. De arbeidersbeweging heeft zich doorheen de geschiedenis steeds uitgesproken voor nationale bevrijding, voor het recht op zelfbeschikking van onderdrukte naties en dit als onderdeel van de strijd voor een socialistische omvorming van de samenleving. In Catalonië komen we vandaag op voor democratische vrijheden die zo hard bevochten werden in de jaren 1970. Als de regering vandaag zo optreedt tegen de Catalaanse bevolking, hoe zal ze dan morgen optreden? Het antwoord is niet moeilijk. Morgen zal de repressie opgevoerd worden tegen al wie zich verzet tegen onrechtvaardigheid en al wie het aandurft om de onderdrukking en het bewind van deze regering te betwisten. Er zullen meer repressieve wetten komen, meer uitzonderingsmaatregelen, meer Franquistische onstrafbaarheid.
3 oktober: algemene staking in Catalonië! Voor massamobilisatie in de Spaanse staat!
De bevolking van Catalonië heeft zich heldhaftig verzet tegen de PP en het regime. We moeten van deze opening gebruik maken om het onmiddellijke ontslag van Rajoy te eisen om een einde te maken aan de brutale repressie. Dit zal enkel mogelijk zijn indien de georganiseerde arbeidersklasse op het terrein komt, de productie platlegt en op straat komt met de jongeren en de burgers die al massaal gemobiliseerd zijn.
De vakbondsleiders behouden spijtig genoeg het zwijgen. [Sinds het schrijven van deze verklaring op 1 oktober is er ondertussen een oproep van de Catalaanse vakbondsleiders om de stakingsoproep voor 3 oktober te ondersteunen]. Zwijgen mag geen optie zijn na brutale repressie die doet denken aan de dictaturen van Franco of Pinochet. Zoals de bekende uitspraak het stelt: “Toen de nazi’s de communisten arresteerden, heb ik gezwegen; ik was immers geen communist. Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen; ik was immers geen sociaaldemocraat. Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd; ik was immers geen vakbondslid. Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd; ik was immers geen Jood. Toen ze mij kwamen halen was er niemand meer, die nog protesteren kon.”
De CCOO en UGT moeten onmiddellijk steun geven aan de oproep voor een algemene staking in Catalonië op 3 oktober en de mobilisatie van de werkende bevolking in de rest van Spanje promoten. Zoniet dreigen de vakbondsleiders nogmaals gecompromitteerd te worden, waarbij ze gezien worden als medestanders van diegenen die op brutale wijze democratische rechten met de voeten treden.
Izquierda Revolucionaria roept alle linkse krachten op om de strijd te voeren. In Catalonië roepen we Comú, ERC (Republikeinse Linkerzijde van Catalonië), CUP (Volkseenheid) en de vakbonden en sociale bewegingen op een breed front van verzet te vormen tegen repressie en een algemene staking op 3 oktober te organiseren. De mobilisatie moet doorgezet worden om de rechterzijde terug te dringen, de repressiekrachten uit Catalonië terug te dringen en de PP-regering neer te halen.
De jongeren tonen een moedige betrokkenheid in deze strijd. Ze deden dit met de massale mobilisatie op 28 september en nu opnieuw op straat waar ze de oproerpolitie trotseren. Sindicat d’Estudiants roept op tot een algemene jongerenstaking op 3 oktober en voor solidariteitsmobilisaties van jongeren in de rest van de staat.
Er is een opmars van klassenstrijd. Izquierda Revolucionaria bevestigt haar engagement in de strijd van de Catalaanse bevolking voor nationaaldemocratische rechten. We riepen op tot massale deelname aan de stembusgang van 1 oktober om voor de Catalaanse republiek te stemmen als een manier om het kapitalistische regime een slag toe te brengen. Dit zal de klassenstrijd voor een Catalaanse socialistische republiek versterken, tegen de besparingen en als stap naar een nederlaag voor de PP en voor de rechtse Catalaanse nationalisten van PDeCat.
Er is nood aan een arbeidersalternatief dat internationalistisch en revolutionair is, niet onderworpen aan de nationalistische burgerij van Catalonië of de PDeCat van Puigdemont. We mogen niet vergeten dat zij nu gebukt gaan onder het reactionaire geweld van de PP, maar in het verleden zelf brutale besparingen doorvoerden waarbij ze hun eigen privileges verdedigden alsook concrete klassenbelangen: die van de economische elite van Catalonië.
Izquierda Revolucionaria komt op voor een consequent links alternatief dat gericht is op de eenheid van de werkenden en jongeren van Catalonië met die in de Spaanse staat: eenheid in onze gezamenlijke strijd voor socialisme.
Het beëindigen van de nationale onderdrukking van Catalonië, Baskenland, Galicië, is in dit tijdperk van imperialistisch verval enkel mogelijk indien het nauw verbonden wordt met het omverwerpen van het kapitalisme en de strijd voor de socialistische omvorming van de samenleving. Het vereist de vestiging van een federale socialistische republiek op basis van een vrijwillige eenheid van volkeren en naties die vandaag in de Spaanse staat bestaan.
