De kranten staan er vol van: Ryanair schrapt tientallen vluchten. De aankondigingen van 27 september alleen treffen 400.000 reizigers. Deze crisis is veroorzaakt door de schandalige behandeling van het personeel door Ryanair.
Artikel door Michael O’Brien, gemeenteraadslid van Solidarity in Dublin
De piloten van Ryanair kwamen in opstand tegen de arbeids- en loonvoorwaarden. Ze verdienen onze steun en solidariteit van alle werkenden. De mannen en vrouwen die de vliegtuigen van Ryanair doen vliegen, het werkschema van Ryanair volgen en een uniform van Ryanair dragen werken onder het fictieve stelsel van zelfstandige.
Schijnzelfstandigen
Schijnzelfstandigheid is al schering en inslag in de bouwsector. Het motief is duidelijk: de werkgever moet niet betalen als de werknemer ziek is, er is geen vakantiegeld en er moet niet aan de sociale zekerheid bijgedragen worden. De kosten van de sociale zekerheid worden doorgeschoven naar de gemeenschap, wat jaarlijks miljoenen euro kost. Gelijk welke piloot van Ryanair die ziek valt of stopt als piloot, heeft geen automatisch recht op een uitkering.
Afgelopen zomer vielen verschillende diensten van de sociale inspectie in Ierland binnen op een bouwwerf in Dolphin’s Barn om op te treden tegen schijnzelfstandigheid. Dat is terecht. Maar waarom gebeurt het niet bij Ryanair?
Socialistisch parlementslid Mick Barry vroeg de minister van Transport, Shane Ross, deze week of dit komt omdat het bedrijf beschermd wordt door het establishment? Door de partijen die Ryanair-topman Michael O’Leary uitnodigen naar hun denktanks en door de regering die Ryanair voorstelt als een schitterend symbool en voorbeeld van het neoliberale Ierse kapitalisme?
Anti-vakbond
Ryanair is niet gewoon een bedrijf zonder vakbondsaanwezigheid, het is een expliciet anti-vakbondsbedrijf. Het wordt bestuurd als een bedrijfsdictatuur. Elk personeelslid dat opstond en aankondigde dat hij of zij de collega’s zou organiseren in een vakbond, werd meteen afgedankt. De afwezigheid van vakbonden is onderdeel van het probleem. Moesten er effectieve vakbonden bestaan hebben bij Ryanair, dan zouden de lonen en voorwaarden beter geweest zijn. En dan zou deze crisis die zoveel passagiers treft, mogelijk vermeden zijn.
In maart 1998 ging er een kans verloren om de bazen van Ryanair aan te pakken. Toen gingen de bagage-afhandelaars en vakbondsleden van SIPTU op de luchthaven van Dublin in staking. De aanleiding was de weigering om te onderhandelen met het personeel in een poging om de vakbond monddood te maken. De luchthaven lag plat en dit bood een kans om de acties uit te breiden naar het personeel van Ryanair. Deze kans ging echter verloren toen de vakbondsleiding de solidariteitsacties afbrak om over te gaan tot een proces van “verzoening” met Ryanair. Om het anti-vakbondsbedrijf aan te pakken, zullen doeltreffender acties nodig zijn.
Ryanair zet piloten onder druk, ook al zien die betere lonen en arbeidsvoorwaarden bij andere luchtvaartmaatschappijen. Het bod van ongeveer 10.000 euro per piloot om een week vakantie af te staan, werd terecht verworpen. De piloten hebben gelijk om de wettelijke middelen die ze hebben te gebruiken om betere lonen en voorwaarden af te dwingen, met inbegrip van het einde aan de praktijken van schijnzelfstandigheid. Dit moet niet alleen aanleiding geven tot strijd voor de erkenning van vakbonden bij Ryanair, maar ook voor een verderzetting van de strijd bij de bagage-afhandelaars, het cabinepersoneel en de bedienden.
