“Wat het parlement doet, kunnen de mensen op de straat ongedaan maken.” Parlementslid Mick Barry vatte goed samen waarom de gevestigde partijen moeten terugkomen op de gehate waterbelasting. De massale beweging in steden en dorpen doorheen Ierland de voorbije jaren zorgde daarvoor.
Door Katia Hancké, Socialist Party (Dublin)
Overwinning voor verzet van onderuit
De beweging van onderuit heeft met de opschorting van de watertaks een belangrijke overwinning geboekt. De afgelopen twee jaar domineerde deze belasting de politieke agenda. Het politieke establishment heeft de watertaks nu doorgeschoven naar het zwarte gat van parlementaire commissies en comités die uiteindelijk terug aan het parlement moeten rapporteren. De aanbevelingen zullen dan gestemd worden, maar dit kan nog maanden of zelfs jaren duren. We hebben nog niet gewonnen, de belasting bestaat nog. Maar er is wel aangetoond dat de massale niet-betalingscampagne en de acties tegen de plaatsing van watermeters doorheen het land het establishment in de touwen heeft geduwd.
Het is een vernederende en belangrijke stap achteruit voor de gevestigde partijen. Ongetwijfeld zullen politici van verschillende partijen over elkaars voeten vallen om te beweren dat zij deze ‘overwinning’ realiseerden. We mogen niet toelaten dat de gevestigde partij Fianna Fáil en co, dezelfde partijen die besparing na besparing doorvoeren en nooit een probleem hadden met de waterbelasting (Fianna Fáil wilde deze taks al in 2010 invoeren!), de eer voor het opschorten ervan proberen op te strijken.
Geen vertrouwen in Fianna Fáil
Jammer genoeg kijkt een deel van de beweging tegen de watertaks naar Fianna Fáil als een partij die betrouwbaar is bij het nakomen van de verkiezingsbeloften of een partij die enigszins de belangen van de werkenden zou verdedigen. Laat het duidelijk zijn: indien het establishment dacht dat het met de watertaks weg kwam, dan was deze opgelegd. Wellicht hopen velen van hen nog steeds dat dit het uiteindelijke resultaat zal zijn indien de kwestie op de lange baan wordt geschoven. We moeten waakzaam blijven en de druk hooghouden. We moeten het establishment eraan herinneren dat elke poging om een vorm van waterbelasting in te voeren op harde strijd zal botsen.
Het was aangenaam om te zien hoe Alan Kelly, de voormalige minister verantwoordelijk voor de waterbelasting, omringd door de weinige overblijvende parlementsleden van Labour in het parlement zijn wonden moest likken als een kind dat zijn favoriete speeltje verloren is. Deze strijd is echter niet in het parlement uitgevochten, maar op straat in onze wijken. Het establishment moest inbinden omdat een meerderheid van de mensen deze onrechtvaardige belasting weigert te betalen, omdat de vrouwen en mannen hun wijken organiseren tegen Irish Water en omdat honderdduizenden deelnamen aan protestacties en omdat meer dan een miljoen mensen hier een thema van maakte bij de recente verkiezingen door te stemmen voor een kandidaat die aangaf tegen de waterbelasting gekant te zijn.
Laat ons de logische conclusie trekken: doorheen aanhoudende massadruk en door ervoor te zorgen dat ze niet vergeten wat we willen, is het mogelijk om de waterbelasting volledig van de baan te krijgen. De installatie van watermeters kan dan gestopt worden. Alle reeds betaalde belastingen kunnen teruggestort worden, vaak betaalden mensen omdat ze bang waren door de propaganda van Irish Water en het politieke establishment. Ook moeten alle aanklachten tegen activisten geseponeerd worden. Er moet geïnvesteerd worden in de waterinfrastructuur zodat deze verbeterd wordt. Om dit te betalen kan naar de lijst van de superrijken gekeken worden als er toch iemand voor moet belast worden. Dat is het type van overwinning waar we moeten voor gaan.
Nederlaag voor neoliberale agenda
Voor het eerst sinds het begin van de crisis in 2008 hebben gewone mensen de neoliberale agenda van eindeloze besparingen een nederlaag toegebracht. Het toont aan dat we ook op andere vlakken kunnen winnen: huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs en de rechten van werkenden. De actuele strijd tegen het verbod op abortus en voor de scheiding tussen kerk en staat kunnen vertrouwen putten uit het feit dat het mobiliseren van de brede steun rond deze thema’s tot overwinningen kan leiden.
Rol van de Socialist Party en de Anti Austerity Alliance
De Socialist Party en de Anti Austerity Alliance namen deel aan deze massabeweging tegen de waterbelasting. We stonden met onze verkozen posities en onze activisten in de wijken ook vooraan in het consistent populariseren van een massale niet-betalingscampagne. Dit werd erkend door verschillende commentatoren in de media:
“Dit zorgt ervoor dat Paul Murphy en zijn medestanders van de AAA-PBP Alliantie samen met een aantal onafhankelijke verkozenen de enige politici zijn die eervol uit de saga rond Irish Water komen, wat mensen ook denken over hun campagne. Zij hebben geen bochten gemaakt. Ze zijn niet gedraaid naargelang van waar de wind kwam. Het is hun overwinning. Niet die van Micheál Martin of Gerry Adams.” (Miriam Lord, Irish Times 30 april)
“Het politieke keerpunt dat het uiteindelijke resultaat van de regeringsformatie tussen Fine Gael en Fianna Fáil bepaalde, was die tussentijdse verkiezing in Dublin South West. Een erg kleine partij, toen met Joe Higgins als enige verkozene, deed het volledige politieke discours rond water scherp naar links keren. Dit is een ondergewaardeerde realisatie.” (Irish Examiner 27 april)
