Met de verklaring dat “prostitutie een mensenrecht is”, sluit Amnesty International zich aan bij een groeiende groep instellingen, prominenten en zelfs staten die onder druk staan om de seksindustrie te normaliseren. Die normalisering dient vooral de belangen van pooiers en de grote spelers op de miljardenmarkt van de prostitutie.
Artikel door Katia Hancké (Socialist Party, Ierland) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Door prostitutie los te zien van de concrete realiteit ervan, wordt er abstractie gemaakt van alle argumenten. Wie zijn wij om te zeggen wat iemand met zijn of haar lichaam mag doen? Of, erger nog, om hier een mening over te hebben? Tegenstanders van prostitutie worden al gauw verweten dat ze veel te preuts zijn.
Seksindustrie ziet vrouwen als objecten
We baseren ons op de spijtige realiteit dat uitbuiting op basis van sekse erger wordt in een samenleving waarin het voorstellen van vrouwen als objecten een miljardenbusiness is en waarin geweld tegen vrouwen gerechtvaardigd en zelfs gepromoot wordt via porno, videospelletjes, media en dergelijke. Prostitutie moet in deze context gezien worden.
Het verkopen en kopen van iemands lichaam, wat is dat anders dan de ultieme voorstelling van een lichaam van een vrouw of man als een object, als koopwaar? De overweldigende meerderheid van de prostituees zijn meisjes en vrouwen, waaronder ook transseksuelen. Als vrouwen nog meer als objecten gezien worden, heeft dat gevolgen voor alle iedereen. Het versterkt immers de gender ongelijkheid.
Prostitutie gebeurt toch met wederzijdse instemming?
We moeten wijzen op de harde realiteit achter het discours van de ‘gelukkige en vrije prostituee’. Amnesty International spreekt zich uit tegen “het criminaliseren van seks met wederzijdse instemming tussen volwassenen.” Hoe wederzijds is die instemming bij prostitutie? Een recent onderzoek over sekswerkers in negen landen geeft aan dat 60% van de prostituees in slavenvoorwaarden werkt, dat 38% zegt geen andere keuze te hebben als gevolg van armoede, racisme, een gebrek aan kansen en seksisme. Slechts 2% van de ondervraagde prostituees denkt deze activiteit op gelijk welk ogenblik te kunnen stoppen. Waar zit het wederzijdse element van instemming bij prostitutie?
Is het kopen van seks een mensenrecht?
Wij verdedigen het decriminaliseren van prostitutie. Het criminaliseren van meest kwetsbare schakel in de seksindustrie, de prostituees, versterkt de controle van de pooiers. Dat is niet aanvaardbaar. Maar dat een mensenrechtenorganisatie prostitutie voorstelt als onderdeel van die mensenrechten geeft de illusie dat prostitutie zonder uitbuiting mogelijk is. In feite komt het standpunt van Amnesty International erop neer dat mannen, het zijn immers bijna steeds mannen die beroep doen op prostituees, het recht hebben om seks te kopen en dat handel op basis van onderdrukking van vrouwen geen probleem vormt.
Studies uit Nederland en Duitsland geven aan dat vooral diegenen die voordeel halen uit het aanbieden van het lichaam van anderen, de pooiers dus, winnen bij een legalisering van de seksindustrie. De mensenhandel is in die landen zelfs toegenomen. De meeste prostituees leven nog steeds in de illegaliteit en zijn kwetsbaar voor seksueel en fysiek geweld naast andere vormen van misbruik. De prostitutiebuurt van Amsterdam alleen al telt 7.200 sekswerkers die in de illegaliteit werken, vaak onder het juk van een pooier. Ondanks het feit dat er naar schatting jaarlijks 220.000 ‘transacties’ plaatsvinden, zijn er minder dan 100 politierapporten per jaar van deze activiteiten.
Moest er wat meer openheid zijn over masturbatie en seksuele opvoeding in het algemeen, dan zouden de volgende generaties misschien minder verward en gefrustreerd zijn. Zodra het om relaties met iemand anders gaat, moet er sprake zijn van een wederzijdse instemming in de echte betekenis van de term: tussen twee gelijke personen met wederzijds respect. We mogen niet aanvaarden dat dit systeem in zijn niet aflatende honger naar meer winsten zelfs de universele menselijke begeerte herleidt tot een handelswaar die moet opbrengen.
Enkele cijfers
- 71% van de prostituees kwam in aanraking met fysiek geweld
- 62% werd verkracht
- 89% wil een andere job, maar ziet geen andere optie om te overleven
- 65% tot 95% van de prostituees werd als kind seksueel misbruikt
- Meer dan de helft kwam voor de leeftijd van 18 jaar in de prostitutie terecht
- In België wordt de omzet van de prostitutiesector op 870 miljoen euro geschat
Prostitutie. Geen antwoord op onzeker toekomstperspectief, maar gevolg ervan
Prostitutie is een van de ergste vormen van uitbuiting en een hardnekkige uiting van seksisme. De gevestigde media wijzen graag naar de escortebedrijven die luxeprostitutie aanbieden om daarmee aan te geven dat prostitutie een keuze zou zijn. De realiteit ziet er anders uit. Luxeprostituees zijn slechts een kleine minderheid. Veel mensen die in prostitutie belanden, hebben geen andere ‘oplossing’ om te overleven. Het gaat onder meer om mensen-zonder-papieren of om mensen die uit de boot vallen en geen enkele bron van inkomsten hebben. Voor hen is de ‘keuze’ voor prostitutie dan ook erg relatief.
Artikel door Morgane (Charleroi) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Dat mensen zo wanhopig zijn dat ze zich gaan prostitueren, zeker in tijden van crisis, is echter wel het gevolg van keuzes, van politieke keuzes. We stellen het steeds weer vast: als de gevestigde partijen een nieuwe ronde besparingen opleggen, dan worden vrouwen bijzonder hard geraakt. De regering-Di Rupo kwam bijvoorbeeld met de beperking in de tijd van de zogenaamde inschakelingsuitkeringen. Zowat twee derden van de werklozen die op deze manier hun uitkering verliezen, zijn vrouwen. De regering-Michel deed er nog een schep bovenop door de aanvullende uitkeringen voor deeltijds werkenden naar beneden te trekken. Het besparingsbeleid en het kapitalistische systeem – het fundament van onderdrukking – zorgen ervoor dat mensen bij gebrek aan een degelijk leven, hun lichaam verkopen om te overleven.
Fundamenteel recht?
Amnesty International zegt dat prostitutie een fundamenteel recht is. Wat denkt LSP over fundamentele rechten en denkt het dat prostitutie er een van is? Wij zien prostitutie niet als een recht, maar als een vreselijke vorm van uitbuiting. Dit betekent niet dat wie zich prostitueert crimineel is, we verzetten ons tegen de omstandigheden die mensen ertoe brengen om zich te prostitueren. Het is net de uitholling van fundamentele rechten, zoals het recht op een degelijk leven, die mensen ertoe aanzet om hun lichaam te verkopen.
Een degelijke job met een minimumloon van 1500 euro voor iedereen, zou een goed vertrekpunt zijn voor de emancipatie van vrouwen en alle werkenden. Een 30-urenweek zonder loonverlies, met bijkomende aanwervingen en een daling van de werkdruk, is een eerste stap om iedereen een degelijke job te kunnen bieden. Dit vormt meteen ook een alternatief op prostitutie. We hebben ook nood aan betaalbare huisvesting zodat de woonkost mensen niet langer in de onzekerheid duwt. Een massaal plan van publieke investeringen in sociale woningen zou ook de private huurprijzen drukken. Veel mensen die zich prostitueren, leven in de clandestiniteit. Het regulariseren van mensen-zonder-papieren moet toegang geven tot legale jobs en een degelijk leven.
Hoe dit bekomen?
Werkenden en werklozen, mensen met of zonder papieren, moeten samen strijden. Dat is de beste en ook de enige manier om een einde te maken aan uitbuiting.
In eerste instantie willen we strijden tegen de omstandigheden die vrouwen aanzetten tot prostitutie. Dit betekent deelname aan de strijd tegen het besparingsbeleid, maar ook tegen verdeeldheid. De vakbondsbetoging van 7 oktober is een uitstekende kans om ons verzet tegen het besparingsbeleid van de regering-Michel te tonen.
Ten tweede is er strijd tegen het kapitalistisch systeem nodig. Dat is het fundament van de onderdrukking van alle werkenden, zowel vrouwen als mannen. Prostitutie en seksisme zijn geen fataliteit. We hebben nood aan een politiek alternatief dat ingaat tegen de materiële en economische basis van onzekerheid en ongelijkheid. We komen op voor een samenleving waar de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet enkel die van de 1% rijksten centraal staan. Voor ons is dat een democratisch socialistische samenleving.
